Ο Χορός του Ζαλόγγου

Με έντονα τα σημάδια της εγκατάλειψης, οι εμβληματικές πέτρινες Σουλιώτισσες του Μνημείου του Ζαλόγγου παραμένουν έρμαιο των καιρικών συνθηκών και της αδιαφορίας από την πολιτεία.

Το μνημείο, έργο του σπουδαίου γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου, αν και έχει κηρυχτεί διατηρητέο από την Εφορία Νεωτέρων Μνημείων, αφέθηκε χωρίς καμία φροντίδα, «λαβωμένο» από το πέρασμα του χρόνου.

Οι κεραυνοί, η βροχή και η διάβρωση έχουν αφήσει πάνω του το αποτύπωμά τους.
Χωρίς ηλεκτροφωτισμό, με αλεξικέραυνο που πρόσφατα τοποθετήθηκε, το μεγαλύτερο ελληνικό μνημείο, μήκους περίπου 45 μ. και ύψους 15 μ., έχει, ήδη, υποστεί σημαντικές καταστροφές.

Το Μνημείο του Ζαλόγγου κτίστηκε με έρανο και με τη συμμετοχή του λαού.

Αποτελείται από 5.500 μεγάλες λευκές λαξευτές πέτρες, που έφταναν στο Ζάλογγο από απόσταση 160 χιλιομέτρων.

Από το 1954 έως το 1961, χρονιά που εγκαινιάστηκε επίσημα, γυναίκες της περιοχής φόρτωναν τις πέτρες στα γαϊδουράκια, ανέβαιναν το μονοπάτι και τις παρέδιδαν στους Ηπειρώτες μαστόρους και λιθοξόους, οι οποίοι τις πελεκούσαν και τις συναρμολογούσαν.

Το Μνημείο κτίστηκε στην άκρη του κρημνού, απ’ όπου οι 63 Σουλιώτισσες με τα παιδιά στην αγκαλιά τους, στις 11 Δεκέμβρη 1803, έσυραν το χορό του θανάτου, για να μην παραδοθούν στον Αλί Πασά.

υ.γ.: Τώρα, η αλήθεια είναι, ότι δεν φταίει ΜΟΝΟ η Ρεπούση κι η ΔΗΜΑΡ, που θεωρεί την Ιστορία που αποθανατίζει το παραπάνω Μνημείο … «ελληνικό μύθο», αλλά και η ρημάδα η Πολιτεία, που κάνει τα πάντα για να εξαφανιστεί κάθε είδους Ηρωική Πράξη του Λαού μας !