Σύμφωνα με το αρχαίο βιβλίο Χουάγκ-τί νεί τσίγκ, ένα ρεύμα κυλάει σε όλο το ανθρώπινο σώμα, ένα συνεχώς παλλόμενο υγρό. Το βιβλίο διευκρινίζει ότι υπάρχαν δύο είδη αίματος. Στο ένα είδος επικρατεί το Γιάγκ, η αρχή της ημέρας, ενώ στο άλλο το Γιν, η αρχή της νύχτας. Κατά τους Κινέζους, υπάρχει διάκριση μεταξύ αίματος των φλεβών, που στερείται οξυγόνου, από το αίμα των αρτηριών, που δίνει ζωή και συσχέτιση τους με τις δυο βασικές κοσμικές αρχές : το ΓΙΝ και το ΓΙΑΓΚ.
Στο δυτικό κόσμο είναι εντελώς ευνόητο να ασκείται η ιατρική χωρίς βαθύτερη φιλοσοφία και θρησκεία. Ακόμα κι ένας από πεποίθηση άθρησκος ή και αντίθετος σε οποιαδήποτε φιλοσοφική σκέψη μπορεί να είναι ένας επιδέξιος χειρούργος. Αυτό φυσικά δεν ίσχυε πάντοτε στη Δύση, αλλά στον ιατρικό κόσμο της Ανατολής αυτό είναι εντελώς αδιανόητο. Ο ουρανός και η γη, οι θεοί και οι δαίμονες είναι τόσο στενά συνυφασμένοι με την ανθρώπινη ύπαρξη, ώστε η ιατρική θεραπεία χωρίς την κατάλληλη γνώση των κοσμικών σχέσεων γίνεται αδύνατη.
Το Γιν και το Γιαγκ είναι πρωταρχικές δίδυμες δυνάμεις, που ρυθμίζουν το σύμπαν και παρέχουν ενέργεια σε όλα τα πράγματα μέσα σε αυτό. Το Γιαγκ αντιπροσωπεύει την αρσενική, θετική ενέργεια, που παράγει φως, ζέστη και πληρότητα . Το Γιν είναι θηλυκό, αρνητικό, η δύναμη του σκοταδιού, του κρύου και της κενότητας. Καθώς το Γιν και το Γιαγκ κατευθύνουν τον ουρανό και τη γη με το σβήσιμο των εποχών και την ημερών, ασκούν έτσι τον έλεγχο τους πάνω στην ανθρώπινη ύπαρξη.
Όταν για πρώτη φορά ανακαλύφθηκε από την ιατρική επιστήμη το πολύπλοκο δίχτυ του νευρικού συστήματος, έγινε παραδεκτό ότι αποτελούνταν από δύο καθαρά ξεχωριστά συστήματα, που λειτουργούσαν ανεξάρτητα το ένα από το άλλο. Όμως πιο πρόσφατες έρευνες, ανακάλυψαν ότι, οι νευρικές ίνες του συμπαθητικού συστήματος – ο κύριος <διεγέρτης> ανάμεσα στα νεύρα – συνοδεύονται πάντα από νευρικές απολήξεις του παρασυμπαθητικού συστήματος – ο κύριος <συντηρητής>. Αυτή η σύγχρονη ανακάλυψη πρέπει να έρχεται στο νου μας, όταν μαθαίνουμε ότι το Γιν δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς το Γιαγκ και αντίστροφα. <Μέσα σε κάθε Γιαγκ υπάρχει Γιν και μέσα σε κάθε Γιν πρέπει να υπάρχει Γιαγκ>, αναφέρουν τα ιατρικά κείμενα της Αρχαίας Κίνας.
Δύο Βιεννέζοι γιατροί κατάκτησαν σημαντική θέση στον ιατρικό κόσμο, όταν ξεκίνησαν να εξακριβώσουν τον κρίσιμο ρόλο , που παίζει το αυτόνομο νευρικό σύστημα στην πρόκληση ασθενειών. Όμως, το Νέι Τσίγκ-το, αρχαιότερο κινέζικο ιατρικό εγχειρίδιο, ήδη μας διδάσκει ότι οι ασθένειες παρουσιάζονται όταν ταράσσεται η ισορροπία ανάμεσα στο Γιν και στο Γιαγκ.
<<Αν το Γιαγκ είναι επικρατέστερο τότε το σώμα θα γίνει θερμότερο, οι πόροι κλείνουν και ο ασθενής αρχίζει να αναπνέει βαριά και λαχανιάζει, ο πυρετός θα αυξηθεί, ο ουρανίσκος θα ξεραθεί, το άτομο είναι σε υπερένταση και γίνεται οξύθυμο>>.
Ποια είναι η σύγχρονη διάγνωση ; Αυτός που παρουσιάζει πάντα μια νευρική δραστηριότητα, το ευερέθιστο άτομο που εύκολα καυγαδίζει, που η θερμοκρασία του σώματος του διατηρείται υψηλή εξαιτίας των ταχύτερων διαδικασιών καύσης στον οργανισμό του – υποφέρει από υπερλειτουργία του θυρεοειδή αδένα. Τα συμπαθητικά νεύρα παίζουν ένα σημαντικό ρόλο σ’ αυτή την ασθένεια και πράγματι πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι η υπερλειτουργία του συμπαθητικού διεγέρτη είναι η αιτία της υπερλειτουργίας του θυρεοειδή αδένα.
<<Αν το Γιν και το Γιαγκ δε βρίκονται σε αρμονία είναι ακριβώς όπως αν δεν υπήρχει το φθινόπωρο σαν αντίθετο της άνοιξης και ο χειμώνας σαν αντίθετο του καλοκαιριού. Αν το Γιν και το Γιαγκ χωρίσουν τελείως μεταξύ τους, η δύναμη της ζωής εξαντλείται και η πνοή της ζωής σβήνει. Αν ένα τέτοιο σώμα εκτεθεί στη δροσιά και στον άνεμο, τότε θα εμφανιστεί κρύωμα και πυρετός>>.
Σήμερα μιλάμε για <<προδιάθεση>>, που δίνει τη δυνατότητα στα μικρόβια να εγκατασταθούν στον οργανισμό.-