Λέμε στον κόσμο δυνατά και καθαρά την αλήθεια

Τοποθέτηση για το 2^ο Κείμενο των Θέσεων του 21^ου Συνέδριου του ΚΚΕ

Όπως λέει μια παροιμία, «ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με αγνές προθέσεις».
Σωστά κραύγαζε ο μικρός του Άντερσεν, «ο αυτοκράτορας είναι γυμνός»!

Εμείς, οι κομμουνιστές, είμαστε υποχρεωμένοι, έχουμε το καθήκον, με απόλυτα σαφή τρόπο, χωρίς ήξεις αφήξεις ή εξωραϊσμούς, να προειδοποιήσουμε τους εργαζόμενους, τους νέους, όλους.

— «Μην πιστεύετε αυτούς που προσπαθούν να σας πλασάρουν τις ψεύτικες θεραπείες τους. Ακόμα και να έχουν αγνές προθέσεις».

Ούτε οι λεγόμενοι «κοινοί δανεισμοί» της Ε.Ε., ούτε το μπούκωμα με άφθονο χρήμα των τραπεζών, ούτε γενικότερα διαχειριστικές προτάσεις της λεγόμενης «αντικυκλικής οικονομικής πολιτικής», δηλαδή εναλλαγές του «μείγματος» της διαχείρισης της οικονομικής κρίσης (λίγο χαλαρά, μετά ξανά πιο σφιχτά και τούμπαλιν), ούτε φυσικά υιοθέτηση και εφαρμογή παρεμβάσεων τύπου Κέυνς, πρόκειται να φέρουν το όποιο θετικό αποτέλεσμα. Το μόνο που θα πετύχουν, θα είναι η παράταση, η ανακύκλωση της κρίσης, η κορύφωσή της λόγω απρόβλεπτων περιστάσεων όπως αυτή λόγω του κορονοϊού Covid-19.

Ας δούμε επ΄ολίγον, μερικές από αυτές τις προτεινόμενες «θεραπείες».

α. Για πολλούς, οι εφαρμογές των δικτύων 5G, πρόκειται να φέρουν για τα επόμενα χρόνια σημαντικές επενδύσεις, χρήση λιμνάζοντων κεφαλαίων, στην κατεύθυνση να δελεάσουν πολύ κόσμο, πελάτες δηλαδή, των νέων κινητών συσκευών, της επόμενης γενιάς όπως λένε, της χρήσης του διαδικτύου με τεράστιες ταχύτητες. Προσδοκούν ότι το όλο πρόγραμμα θα υποστηριχτεί από περισσότερους χρήστες – πελάτες, μιας και τα βίντεο και οι ταινίες θα «ανεβαίνουν» στα κινητά με τυχήτες 12 φορές πιο γρήγορα από την τεχνολογία 4G. Το νέο δίκτυο που θα χρειαστεί, οι νέες συσκευές κινητών κλπ., πιστεύουν ότι θα δόσει διέξοδο στο σημερινό τέλμα, χωρίς να υπολογίζουν ότι τα ίδια λέγαν και πριν. Έστω κι αν τα καταφέρουν, αυτό θα είναι προσωρινό, μετά τι;

β. Μεγάλη μερίδα οικονομικών και πολιτικών αναλυτών ή κυβερνητικών στελεχών, προβάλλουν τελευταία τον λεγόμενο Κευνσιανισμό. Τη θεωρία του Άγγλου Κέυνς. Που περιγράφει κρατικές παρεμβάσεις, κρατικές επενδύσεις, αφήνοντας στην άκρη τη λογική της λεγόμενης «ιδιωτικής πρωτοβουλίας».
Τι δεν λένε;
Ότι οι θεωρίες του Κέυνς δεν έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, αλλά πως θα διασφαλιστεί ο καπιταλισμός. Στόχος είναι να τονοθεί η αγορά, δίνοντας στον κόσμο χρήμα, για το οποίο αφήνουν για αργότερα την πληρωμή του λογαριασμού. Με άλλα λόγια, το πρόγραμμα του Κέυνς, δεν είχε (και δεν έχει) στόχο τη βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων, αλλά τη διάσωση του καπιταλισμού από τις ίδιες τις αντιφάσεις του.
Η προτεινόμενη μείωση της ανεργίας, δεν έχει να κάνει με το ότι τους έπιασε ο πόνος για την εργατιά, αλλά έχει ως στόχο την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεων. Για να έχουν κέρδη οι επιχειρήσεις, να πραγματοποιηθεί δηλαδή η υπεραξία θα πρέπει να συμβεί η πώληση του ΣΥΝΟΛΟΥ των εμπορευμάτων ΜΕ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΕΡΔΟΣ. Και αυτό φυσικά γίνεται με την αύξηση πελατών που να έχουν την ικανότητα να αγοράσουν όλα τα παραγόμενα εμπορεύματα.
Κυρίως, ο κενσυανισμός, προβάλλεται ως το «φάρμακο» για την απάντηση στην κρίση του κορονοϊού. Σαν μιά νέα εκδοχή της παλιάς θεωρίας του «New Deal» του Ρούζβελτ για τις ΗΠΑ, με μια νέα ονομασία την λεγόμενη «Πράσινη Νέα Συμφωνία», που αποτελεί την … σημαία της γνωστής … Αριστεράς (στις ΗΠΑ, την Αγγλία, οπορτουνιστικών φορέων και κομμάτων, κλπ.).
Τι ακριβώς ξεχνάνε όλοι οι παραπάνω θιασώτες;
Ότι έχει καταγραφεί η παταγώδης αποτυχία του New Deal στις ΗΠΑ, καθώς και παρόμοια προγράμματα στην Κίνα, όπου η αλόγιστη κατασκευαστική πολιτική δημιούργησε πόλεις φαντάσματα, χωρίς να εξαλείψει την κρίση.
γ. Το μεγαλεπίβολο σχέδιο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, που υποστηρίζεται και από ΕΕ, Ιαπωνία και άλλους, να προωθηθούν μέτρα εξωραϊσμού και διόρθωσης της κρίση σε όλον τον κόσμο με την πολιτική των τεσσάρων 30ριών (δηλαδή να είναι ετοιμοπόλεμα 30 τάγματα πεζικού, 30 αεροπορικές μοίρες, 30 μαχητικά πλοία μέσα σε 30 ημέρες), μόνο δεινά για την ανθρωπότητα, τους εργαζόμενους, θα επιφέρει. Ίσως να βοηθήσει τις ίδιες τις ΗΠΑ και μερικούς δορυφόρους τους, αλλά για όλα τα άλλα κράτη μόνο ζημιά θα κάνει. Στα πλαίσια αυτά, η στρατιωτική άσκηση το επόμενο εξάμηνο στην περιοχή του Έβρου, εντάσσει και τη χώρα μας σε αυτούς που θα πληρώσουν το μάρμαρο, τον λογαριασμό δηλαδή της άρσης της οικονομικής κρίσης.

Είναι ξεκάθαρο, ότι η πολιτική και η οικονομία αποτελούν αναπόσπαστα και αλληλοεπιδρώμενα στοχεία του ίδιου συστήματος. Ή θα είναι και τα δύο καπιταλιστικά, ή θα είναι και τα δύο σοσιαλιστικά. Δεν μπορεί να είναι το ένα καπιταλιστικό και το άλλο σοσιαλιστικό, ή … λίγο το ένα και … λίγο το άλλο!

Ο καπιταλισμός βρίσκεται πλέον σε αδιέξοδο, η μόνη του προσφορά από δω και πέρα θα είναι διάφορες μορφές βαρβαρότητας, ίσως και τοπικοί η γενικοί πόλεμοι.

Μόνο μια ξεκάθαρη σοσιαλιστική – κομμουνιστική προοπτική, αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Η κοινωνική ιδιοχτησία, ο εργατικός έλεγχος, ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας, μπορεί να παρέχει διέξοδο για ολόκληρη την ανθρωπότητα σήμερα, αλλά και αύριο.

Κυβέρνηση συνεργασίας

Το ΚΚΕ θα συμμετέχει με όλες του τις δυνάμεις στη διακυβέρνηση μιας πραγματικής εργατικής – λαϊκής εξουσίας που θα εκφράζει την πραγματική συνεργασία – συμμαχία που έχει ανάγκη ο τόπος μας, αυτή της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Δημήτρης Κουτσούμπας

 

Βαρυσήμαντη Παρέμβαση ΚΚ Ελλάδας και Τουρκίας

Tο ΚΚ Ελλάδας και το ΚΚ Τουρκίας στο πλαίσιο των κοινών τους πρωτοβουλιών για τα συμφέροντα των δύο λαών και εξετάζοντας τις επικίνδυνες εξελίξεις στην περιοχή και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις κατέληξαν σε Κοινή Ανακοίνωση, την οποία δίνουν σήμερα στη δημοσιότητα:

«Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας και το Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας με την κοινή μας τοποθέτηση επιδιώκουμε να παρέμβουμε στις επικίνδυνες και ανησυχητικές εξελίξεις που διαμορφώνονται στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και που προκαλούνται από κοινωνικές, οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να σύρουν τους δύο λαούς σε αιματηρές περιπέτειες για τα δικά τους συμφέροντα.

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, που καθορίζονται σήμερα τόσο από τους σχεδιασμούς των κυρίαρχων αστικών τάξεων των δύο χωρών όσο και από τα συμφέροντα άλλων αστικών τάξεων και ισχυρών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, έχουν «χτυπήσει κόκκινο». Κι αυτό γιατί εμπλέκονται στη σφοδρή διαπάλη για το μοίρασμα του ενεργειακού πλούτου της περιοχής, τους δρόμους μεταφοράς της Ενέργειας και των εμπορευμάτων. Αποτέλεσμα των σφοδρών ανταγωνισμών είναι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και πόλεμοι στην ευρύτερη περιοχή μας, όπως π.χ. στη Συρία και τη Λιβύη, οι πολύ επικίνδυνες εξελίξεις στον Περσικό Κόλπο που τροφοδοτούνται και από την αμερικανική επίθεση στο Ιράκ και τη δολοφονία Ιρανών και Ιρακινών αξιωματούχων.

Στον «φαύλο κύκλο» των ανταγωνισμών για τα συμφέροντα των μονοπωλίων συμμετέχουν διάφορα καπιταλιστικά κράτη και μεταξύ αυτών η Τουρκία και η Ελλάδα, με στόχο την προώθηση των συμφερόντων των αστικών τάξεων. Δημιουργούνται άξονες και αντιάξονες, ενώ ξεχωριστό και αυτοτελή ρόλο επιδιώκουν να έχουν οι ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

«Κομμάτι» αυτών των εξελίξεων είναι και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν μπορούν να προσμένουν τίποτα το θετικό για τις εξελίξεις από την εμπλοκή σε αυτές των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ, άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Τα δύο κόμματά μας στηρίζονται στον προλεταριακό διεθνισμό, στη διεθνιστική αλληλεγγύη και με αυτές τις αρχές αντιμετωπίζουμε τις σύνθετες εξελίξεις στην περιοχή μας, παλεύοντας για τα εργατικά – λαϊκά συμφέροντα.

Υπογραμμίζουμε πως τόσο η συνεργασία όσο και οι ανταγωνισμοί των αστικών τάξεων της Τουρκίας και της Ελλάδας, π.χ. για το ποια χώρα θα γίνει «ενεργειακός κόμβος», υπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών.

Οι λαοί της Τουρκίας και της Ελλάδας δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Έχουν συμφέρον να διεκδικήσουν να ζούνε ειρηνικά και να παλεύουν για το δικό τους μέλλον, κόντρα στην καπιταλιστική εκμετάλλευση, στα καπιταλιστικά κέρδη, που οδηγούν στον πόλεμο και στην καταστροφή του περιβάλλοντος. Για την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, το «ξερίζωμα» εκείνων των αιτιών που οδηγούν τους λαούς στην «κρεατομηχανή» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Σ’ αυτήν την κατεύθυνση τα ΚΚ της Ελλάδας και της Τουρκίας:

– Εναντιωνόμαστε σε κάθε περίπτωση θερμού επεισοδίου και πολεμικής εμπλοκής.

– Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στις παραβιάσεις των συνόρων και στην αμφισβήτηση των Διεθνών Συνθηκών που έχουν καθορίσει τα σύνορα στην περιοχή.

– Υποστηρίζουμε τη θέση για μη αλλαγή των συνόρων και των Συνθηκών που τα καθορίζουν.

– Καταδικάζουμε τις προσπάθειες από θέσεις στρατιωτικής ισχύος να διαμορφωθούν τετελεσμένα στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, όπως και τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες των δύο χωρών που δημιουργούν υπόβαθρο πολεμικής αναμέτρησης.

– Καταγγέλλουμε πως τα σχέδια για συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, από τις αστικές τάξεις των δύο χωρών, αποσκοπούν στο να βάλουν στο χέρι τα ξένα και ντόπια μονοπώλια τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, με στόχο την αύξηση της κερδοφορίας τους, δημιουργώντας όρους για μεγαλύτερες επιπλοκές και όξυνση της αντιπαράθεσης, κινδύνους για το περιβάλλον. Η εργατική τάξη, οι λαοί των δύο χωρών δεν έχουν να κερδίσουν τίποτα από αυτά τα σχέδια.

– Παλεύουμε για απεμπλοκή των δύο χωρών από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, για την επιστροφή των στρατιωτικών δυνάμεων από ΝΑΤΟικές και άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές εκτός συνόρων.

– Παλεύουμε για την αποδέσμευση των χωρών μας από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για να διώξουμε τις αμερικανικές και ΝΑΤΟικές βάσεις από τις χώρες μας.

Τα ΚΚ της Ελλάδας και της Τουρκίας καλούμε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα να δυναμώσουν την πάλη τους ενάντια στους σχεδιασμούς των αστικών τάξεων και των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, ενάντια στον εθνικισμό και ρατσισμό, για να φτάσει το μήνυμα πως οι γείτονες λαοί επιθυμούν και διεκδικούν να ζήσουν ειρηνικά!».

 

Μόνο και μόνο …

«Ετοιμάζονται» και πάλι, όχι δεν τους δίδαξε τίποτα απολύτως το στραπάτσο των ευρωεκλογών, να «κατέβουν» στις εκλογές της 7ης του Ιούλη, διάφορα κόμματα και … αποκόμματα, όπως η ΛΑΕ π.χ. που «ανακοίνωσε» τους υποψήφιους της σε όλη τη χώρα – μόνο που βρήκαν λίγους, πολύ λίγους!

Δεν τους νοιάζει, αν γίνονται ρεζίλι, μην βρίσκοντας να καταθέσουν πλήρεις συνδυασμούς, δεν τους νοιάζει αν θα ξαναγίνουν ρεζίλι όπως και στις ευρωεκλογές παίρνοντας ποσοστά κάτω της μονάδας!

Ένα μόνο τους νοιάζει!

Να μην αφήσουν έναν κόσμο να πλησιάσει το ΚΚΕ!

Να «κόψουν» έστω και … μηδέν και κάτι, από το Κόμμα της Εργατικής Τάξης!

Ο αντικομμουνισμός τους φανερός, ο αντιΚΚΕδισμός τους ξεκάθαρος!

Όμως ας είναι σίγουροι.
Ο Ελληνικός λαός, θα δώσει την απάντησή του, μια απάντηση που θα δείχνει ξεκάθαρη στήριξη στο Κόμμα του, στο ΚΚΕ!

Μια δεύτερη ματιά …

Ο πιο πολύς κόσμος, προσπαθεί να βγάλει συμπεράσματα μόνο από το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών.
Χωρίς να παραγνωρίζω την αξία αυτών, θα ήθελα να καταθέσω μια άλλη, μια δεύτερη ματιά, στις εκλογές για τις Περιφέρειες – που θεωρώ ότι είναι πολύ πιο σημαντικές.
(πάντα οι ευρωεκλογές εμφανίζουν πιο «χαλαρή» ψήφο)

Οι εκλογές όμως για τις Περιφέρειες, είναι πολύ πιο ενδεικτικές για τις τάσεις του εκλογικού σώματος.

Ενώ υπολείπονται μερικά μόνο εκλογικά τμήματα, το αποτέλεσμα που απεκόμισε η Λαϊκή Συσπείρωση (ΚΚΕ), είναι πολύ ενθαρρυντικό για την συνέχεια του ταξικού αγώνα, της ταξικής πάλης της εργατικής τάξης και των συμμάχων της στη χώρα μας.

Ο συνολικός αριθμός ψήφων της ΛΣ (ΚΚΕ) φτάνει τις 369.846!

(Αναλυτικά για κάθε Περιφέρεια, είναι: ΑΜΑΘ: 16.425, ΑΤΤΙΚΗ: 131.037, Β. ΑΙΓΑΙΟ: 10.596, Δ. ΕΛΛΑΔΑ: 31.314, Δ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 8.685, ΗΠΕΙΡΟΣ: 12.567, ΘΕΣΣΑΛΙΑ: 29.245, ΙΩΝΙΩΝ ΝΗΣΩΝ: 13.080, Κ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ: 51.912, ΚΡΗΤΗ: 21.200, Ν. ΑΙΓΑΙΟ: 9.717, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ: 16.298, ΣΤΕΡΕΑ ΕΛΛΑΔΑ: 17.770)

Δηλαδή, κάπου 70.00 ψήφους παραπάνω από τις Ευρωεκλογές!
Μια πολύ καλή αφετηρία, για ένα ακόμα καλύτερο αποτέλεσμα στις επικείμενες Βουλευτικές εκλογές!
Με μια μεγαλύτερη προσπάθεια, το ΚΚΕ, ίσως και να βρεθεί στην τρίτη θέση!
Καθώς και με μια πιο δυνατή Ομάδα υποψήφιων βουλευτών.

ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ!

Για δείτε αυτό …

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ως Κόμμα Νέου Τύπου, εμφορούμενο από την Κομμουνιστική Ιδεολογία, σύμφωνα με τις φιλοσοφικές, κοινωνικές και πολιτικές αναλύσεις της οικονομίας και της ζωής, από τους Μαρξ, Ένγκελς, καθώς και την προσπάθεια εφαρμογής μια άλλης κοινωνίας από τους Λένιν, Στάλιν, έχει ως κύριο, ως βασικό καθήκον την διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με σκοπό την εκπλήρωση του ιστορικού της ρόλου, ως κυρίαρχης τάξης.

Με τελικό στόχο την αταξική κοινωνία, με πολύ σοβαρότητα, ευθύνη, καθημερινή δράση, τα στελέχη του ΚΚΕ, οργώνουν την χώρα μας από άκρου εις άκρο, προσπαθώντας να μπολιάσουν τον κόσμο της εργασίας με τις αξίες και τα οράματα μιας άλλης εξουσίας, μιας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε ο Άνθρωπος πραγματικά να ζει όπως του αξίζει.

Η έκφραση που ακούγεται από όλο και πιο πολλούς ανθρώπους, ότι το ΚΚΕ είναι ένα μεγάλο σχολείο, ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, ίσως και να είναι ακριβώς έτσι.

Στα πλαίσια αυτά, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις ή ενδοιασμοί για το ποιοι θα το πλησιάσουν, ποιοι θα ενταχθούν σε αυτό (πέρα φυσικά από τα βασικά γνωρίσματα της εντιμότητας, της ηθικής, της αγωνιστικότητας).

Το ΚΚΕ, δεν προσπαθεί να πείσει, να φέρει κοντά του, τους «έτοιμους κομμουνιστές» μόνο, αλλά και όσους μέχρι χθες μπορεί να ήταν και απέναντί του – ίσως για αυτούς, να πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια.

Δεν είναι θέμα «μεγάλης αγκαλιάς του κόμματος», αυτό θα ήταν μια εύκολη διαπίστωση, όσο το ιστορικό γεγονός ότι το κόμμα οφείλει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, ώστε η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, να συμπαραταχθεί με τους κομμουνιστές.

Και αυτό, δεν θα γίνει ούτε με αποκλεισμούς, ούτε με μεμψιμοιρίες, ούτε με εύκολες και εκ του ασφαλούς αποδοχές για το κομμουνιστικό … αλάθητο.

Άλλωστε, εάν ο κόσμος δεν έρθει κοντά μας, κοντά στους κομμουνιστές, κοντά στο ΚΚΕ, πως θα αντιληφθεί τους στόχους μας, την ιδεολογία μας, τις προθέσεις μας τέλος πάντων.

Τέλος, να αναφερθεί ότι όπως συμβαίνει και με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, έτσι και στο Κόμμα, όποιος «μπαίνει» δεν σημαίνει αυτό ότι θα γίνει και επιστήμονας ή έστω σωστός και καλός άνθρωπος. Πολλά τα παραδείγματα για το ακριβώς αντίθετο.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, αυτός που έρχεται με το Κόμμα, αναλαμβάνει και την ευθύνη να αποδείξει ότι αυτό θα έχει και την ανάλογη συνέχεια.

Έχουμε δει πολύ θετικά αποτελέσματα (όπως με την Λιάνα Κανέλλη), έχουμε δει και άκρως αρνητικά (θυμάται κανείς την Ζουράρη;).

Κρατώντας μόνο τις θετικές περιπτώσεις (χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τις αρνητικές), συνεχίζουμε να έχουν τις πόρτες του Κόμματος ανοιχτές …

Για απαντήστε εσείς του ΣΥΡΙΖΑ

Ερωτήματα (του Δημήτρη Κουτσούμπα):

— Ποιος γενίκευσε τη μερική απασχόληση;

— Ποιος νομιμοποίησε τα δουλεμπορικά γραφεία;

— Ποιος απελευθέρωσε τις απολύσεις;

— Ποιός κατάργησε την κυριακάτικη αργία;

— Ποιος τόλμησε να χτυπήσει το ιερότερο δικαίωμα της εργατικής τάξης, το δικαίωμα της απεργίας;

Εάν κύριοι (και κυρίες) του ΣΥΡΙΖΑ, απαντήστε «εμείς», … κερδίσατε!

Για να μην … ξεχνιόμαστε δηλαδής!

Μια άλλη ματιά στην απεργία της 30 του μήνα

Στις 30 του Μάη, έχουμε πανελλαδική απεργία!

Καθώς και απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την χώρα!

Το ΠΑΜΕ, συμμετέχει στην απεργία και τις κινητοποιήσεις, με κεντρικό σύνθημα:

— «Η ανάπτυξή σας τσακίζει τη ζωή μας! Αγώνας, οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας!»

Για πολύ κόσμο, που συνήθως δεν διαβάζει πίσω από τις λέξεις, το ΠΑΜΕ, το Ταξικό Κίνημα, το ίδιο το ΚΚΕ, δεν συμμετέχει σ΄αυτήν την απεργιακή κινητοποίηση – όπως και σε ΟΛΕΣ, φυσικά – ως ένας απλός διεκδικητής αιτημάτων, ούτε όπως θέλουν να μεταφράζουν μερικοί ως αντικυβερνητική δύναμη, ούτε φυσικά για να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση (του ΣΥΡΙΖΑ) για να φέρει κάποια άλλη – που θα είναι «μία από τα ίδια»!

Αλλά …
Αλλά, στοχεύει σε άλλα πράγματα.

Το ΠΑΜΕ, μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις, προσπαθεί να Οργανώσει τον εργαζόμενο λαό, ώστε να φτάσει στο σημείο εκείνο που με Αγώνα και Αντεπίθεση, θα καταλάβει η Εργατική Τάξη την εξουσία!

Έτσι, ας μην σκεφτόμαστε το πόσοι έρχονται μαζί μας, κοντά μας, κοντά στο ΠΑΜΕ, κοντά στο ΚΚΕ!

Αλλά, το γεγονός, ότι ΟΣΟΙ έρχονται, ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ για την ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!

Και, αυτοί, όταν γίνουν πολλοί …

 

Εσείς …

Εσείς, ω άντρες (και γυναίκες) ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ, είτε όντες πολιτικοί γυρολόγοι, είτε όντες περιπατητές στα βουλευτικά έδρανα, είτε όντες πρόθυμοι ψηφοφόροι των κελευσμάτων ΣΕΒ ΝΑΤΟ και ΕΕ, ας έχετε υπόψη σας τα εξής:

— Θα καταγραφείτε στην Ιστορία, ως απολογητές, ως νεροκουβαλητές, υπεργολάβοι του καπιταλισμού, του μεγάλου κεφαλαίου.

— Να φοβάστε τις υψωμένες γροθιές του εργατικού κινήματος, που πολλαπλασιάζονται.

— Να γνωρίζετε ότι, ποτέ μα ποτέ δεν θα ζητήσει από σας η εργατική τάξη … άδεια για να απεργήσει, ποτέ μα ποτέ δεν θα σκύψει το κεφάλι το ταξικό κίνημα στην αστική τάξη!

Γκέγκε ;

 

Εξουσίας το ανάγνωσμα!

Δύο είναι τα ήδη της εξουσίας, από … εξανέκαθεν.

α. Η εξουσία του κεφαλαίου
β. Η εξουσία της εργατικής τάξης

Φυσικά, η κάθε μορφή εξουσίας, χρησιμοποιεί τα δικά της μέσα, τους δικούς της θεσμούς που θα την κάνουν σωστότερη (ας το πω έτσι) ως προς τα συμφέροντα που αυτή υπηρετεί.

Για παράδειγμα, η εξουσία του κεφαλαίου, δημιουργεί κόμματα (που τα βαφτίζει «δεξιά», «αριστερά», «κεντρώα», κλπ.,), κοινοβούλιο – όταν αυτή η διάταξη δεν εξυπηρετεί κάμει μέχρι και χούντες -, τη λεγόμενη δικαστική ή νομοθετική εξουσία, ενίοτε και εφόσον την εξυπηρετεί δίνει μερίδιο και στην λεγόμενη «4η εξουσία» – τα μέσα «ενημέρωσης» δηλαδή.

Βασική προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση των παραπάνω διαδικασιών, είναι η εξεύρεση πρόθυμων να κάνουν την δουλειά – την βρώμικη δουλειά.
Είτε αυτοί αποτελούν το λεγόμενο πολιτικό προσωπικό, είτε αποτελούν την εργατική αριστοκρατία – αυτοί δρουν κυρίως στα συνδικάτα ως δούρειος ίππος σε βάρος του εργατικού κινήματος -, επιστήμονες που θα πουλήσουν το μυαλό τους για μια χούφτα δολάρια στην κυριολεξία. 

Φυσικά, η εξουσία του κεφαλαίου, δεν θα μπορούσε να κάνει βήμα, εάν διαχρονικά δεν είχε καταφέρει να βάλει στο χέρι στρατιωτικά μέσα – οπλικά συστήματα – που και στο άκουσμά τους ακόμα, προκαλούν τρόμο!

Ένα σφάλμα έχει κάνει μόνο!
«Κατάφερε» αφ΄ενός μεν να διασπαστεί σε τρεις κατηγορίες (βιομηχανικό κεφάλαιο, τραπεζικό κεφάλαιο, εφοπλιστικό κεφάλαιο), που όσο κι αν αυτές συμπλέκονται και διαπλέκονται μεταξύ τους, την ίδια ώρα διαμορφώθηκαν πολύ μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ τους – κυρίως και λόγω της υπερσυσσώρευσης αναξιοποίητου κεφαλαίου -, πράγμα που αν η εργατική τάξη μπορέσει να αξιοποιήσει θα έχει πολύ θετικά αποτελέσματα για αυτήν, αφ΄ετέρου δε, υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής (όμιλοι π.χ.), πρώτη η γνωστή μας Θάτσερ αντιλήφθηκε τον κίνδυνο, αλλά φαίνεται δεν την άκουσαν, ώστε πιο εύκολα να μπορέσει η εργατική τάξη να τα κοινωνικοποιήσει!

Από την πλευρά της, η εργατική εξουσία, βασιζόμενη στον Μαρξισμό – Λενινισμό, στην πρώτη προσπάθεια του Ανθρώπου για την μεγάλη αλλαγή μέσω της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης, με τις επεξεργασμένες Θέσεις για τον Επιστημονικό Σοσιαλισμό και τον Επιστημονικό Κομμουνισμό, καθώς και στην μεγάλη εμπειρία του Κόμματος Νέου Τύπου, έχει στη διάθεσή της μερικά πολύ σπουδαία όπλα, στον Αγώνα της για την Αλλαγή Τάξης στην Εξουσία!

Την διεθνή εμπειρία για το που μπορεί να φτάσει η Επιστήμη, όταν οι υπηρέτες της, τίθενται στη διάθεση του εργαζόμενου λαού.
Η κατάκτηση του Διαστήματος – πρωταγωνιστεί εδώ ο Γιούρι Γκαγκάριν – αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα για αυτό.

Την υπεροχή της συλλογικής δουλειάς, του συνεταιρισμού, της διαμόρφωσης όλων εκείνων των παραγόντων που οδηγούν να γίνεται πράξη το εργατικό σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για τον έναν» – σ΄αυτό το σημείο, η αναφορά και μόνο στο Σταχανοφικό κίνημα αρκεί.

Την πραγματική απελευθέρωση του Ανθρώπου, που να οδηγεί σε όσο το δυνατό περισσότερους να συμμετέχουν στα κοινά, από την Διεύθυνση ενός Τομέα Παραγωγής μέχρι και την ίδια την διακυβέρνηση της χώρας – αν οι Θεσμοί που κάνουν πράξη την παραπάνω στόχευση λέγονται Σοβιέτ ή Κολχόζ, ή Λαϊκές Επιτροπές δεν αφαιρούν απολύτως τίποτα από το γεγονός που είναι η μαζική απελευθέρωση πρωτοφανών ανθρώπινων δυνάμεων που τελικά φέρνουν την Εργατική Τάξη στην Λαϊκή Εξουσία.

Τέλος, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, έχουν στην διάθεσή τους το Κόμμα Νέου Τύπου, δηλαδή το Κομμουνιστικό Κόμμα, που με τις πολύχρονες Επεξεργασίες του σε κάθε Τομέα της Κοινωνικής, Οικονομικής, Επιστημονικής και Πολιτικής ζωής, προετοιμάζει σχεδόν εξαντλητικά θα λέγαμε τα μέλη του, τους φίλους του, ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό, ώστε να είναι απολύτως έτοιμος  – όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου,  λεγόμενη επαναστατική κατάσταση – να αναλάβει τον Ιστορικό του ρόλο!

Ως επίλογο, επιλέγω να αναφέρω ότι είναι νομοτελειακό, μέσα από τις αντιφάσεις της, τις πολύχρονες και αιματηρές κρίσεις της, η εξουσία του κεφαλαίου, να «παραδώσει» την σκυτάλη (που πήρε από την φεουδαρχία) στην λαϊκή – εργατική εξουσία, στους Θεσμούς της λαϊκής κοινωνικής Συμμαχίας!