Ίδια … γεύση !

Η συγκυβέρνηση ΝΔ – ΠΑΣΟΚ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν από την ίδια αφετηρία.

Κινούνται στις ίδιες σταθερές και αμετακίνητες ράγες της ΕΕ, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, και αν στη διαδρομή ακολουθούν και καμιά διαφορετική παράκαμψη, ο προορισμός τους είναι κοινός, είναι η στρατηγική της ΕΕ, των μονοπωλίων.

Σ’ αυτή την στρατηγική δεν χωρά το δικαίωμα στη σταθερή δουλειά για όλους, το δικαίωμα στην δωρεάν παιδεία, στην υγεία, στην περίθαλψη, την πρόνοια.

Στη στρατηγική της ΕΕ, χωράνε μόνο τα κέρδη των μονοπωλίων.

Και ο καθένας καταλαβαίνει ότι δικαιώματα για το λαό και κέρδη για τα μονοπώλια, όχι μόνο δεν συμβιβάζονται, αλλά προϋπόθεση για τα κέρδη είναι το τσάκισμα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, του λαού.

(από ομιλία του Δ. Κουτσούμπα, στις Σέρρες)

Η αρχή της καταστροφής

Σήμερα, είναι η «επέτειος», η μαύρη επέτειος, της τοποθέτησης της ταφόπλακας για το πρώτο Εργατικό Κράτος και τους συμμάχους του !

Σαν σήμερα, στις 14 – 2 – 1956, κατάφεραν οι διάφορες ομάδες και ομαδούλες που ο επιστημονικός τους χαραχτηρισμός είναι ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ (εγώ θα τους χαραχτήριζα ως καθαρούς προδότες), να θέσουν τις βάσεις της μετέπειτα ανατροπής της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.

Σαν σήμερα, 14 Φλεβάρη του 1956, αρχίζουν οι εργασίες του 20ού Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης – ΚΚΣΕ (14 – 25/2/1956), στο οποίο κυριάρχησαν οι οπορτουνιστικές – αναθεωρητικές δυνάμεις, τόσο στο ΚΚΣΕ όσο και στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα γενικότερα.

Η κριτική που άσκησε το Συνέδριο στην προηγούμενη περίοδο (και ειδικά στον Ι. Β. Στάλιν) δε συνιστούσε αντικειμενική εξέταση της πορείας οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

Το 20ό Συνέδριο αμαύρωσε τη συμβολή του Στάλιν στη σοσιαλιστική οικοδόμηση, υποβάθμισε το ρόλο του στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς και στη γρήγορη μεταπολεμική ανόρθωση.

Οι ενέργειες αυτές συμβόλιζαν την απάρνηση της θετικής πείρας του κόμματος στην πάλη με τον οπορτουνισμό, στην επαναστατική επαγρύπνηση για την υπεράσπιση του σοσιαλιστικού συστήματος, για τη νίκη του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής απέναντι στις επιβιώσεις του παρελθόντος.

Μεταξύ άλλων, η κριτική αυτή τροφοδότησε μια μηδενιστική και συκοφαντική επίθεση συνολικά εναντίον του σοσιαλισμού.

Οι εκτιμήσεις του 20ού Συνεδρίου προκάλεσαν όξυνση της εσωκομματικής διαπάλης σε μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο, ενώ τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά τους στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα αλλά και στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες αποδείχθηκαν καταστροφικά.

Γιατί ο Τσίπρας χαίρεται και χαμογελά, πατέρα ;

Γιατί ;;;

Ξέρει, κανείς ;;;