Ο Κασσελάκης ζήλεψε τον … Λάσκαρη!

Ο Λάσκαρης, το μακρυνό 1976, με τον περιβόητο νόμο 330, «ανακοίνωσε» την … κατάργηση της πάλης των τάξεων.

Βέβαια, τελικά όχι μόνο δεν την … απέφυγε, αλλά οι ταξικοί αγώνες για την κατάργηση του τρομονόμου για την εργατική τάξη 330 έφερε τελικά και την ανατροπή της Νέας Δημοκρατίας λίγα χρόνια μετά.

Φαίνεται λοιπόν, ότι όλην αυτήν την … δόξα του Λάσκαρη και της πολιτικής της ΝΔ – σφοδρή … αλλεργία για τους εργατικούς αγώνες, από τότε μέχρι και σήμερα για τη Δεξιά – ο «»»αριστερός»»» μίστερ Στέφανος Κασσελάκης οποίος και μας γνώρισε ότι θα ακολουθήσει μια τέτοια, μια παρόμοια πορεία (με τον Λάσκαρη) με μια … βαρύγδουπη δήλωση ότι δεν θα χωρίσει τους Έλληνες … ταξικά!

Και με τον … εφοπλιστή και με τον … οικοδόμο ένα πράγμα, δηλαδή.
Και με τον … τραπεζίτη και με τον … εργάτη ένα πράγμα, δηλαδή.
Και με τον … βιομήχανο και με τον … φτωχό αγρότη ένα πράγμα, δηλαδή.

Όνειρο που το ΄χει …

Μάλλον όμως, δεν πρόκειται περί … ονείρου, αλλά περί … ανοιχτού δουλέματος, γιατί προφανώς ο εφοπλιστής και golden boy μίστερ Κασσελάκης, είναι με τα μπούνια με την πρώτη πλευρά της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ταξικής διαφοράς της ελληνικής και όχι μόνον κοινωνίας.

Φυσικά, οι ταξικοί αγώνες, κόντρα στις … προβλέψεις και τις … ορέξεις του Στέφανου, όχι μόνο θα ενταθούν το επόμενο διάστημα, αλλά και θα πάρουν τη μορφή χιονοστιβάδας!
Μέχρι την ανατροπή του βάρβαρου καπιταλισμού, που βγάζει σωρηδόν τέτοια … φυντάνια σαν τον μίστερ Κασσελάκη!

Έτσι νομίζω …

Τα (δήθεν) επιχειρήματα της κυβέρνησης της ΝΔ σχετικά με την επιστολική ψήφο, αλλά και οι αιτιάσεις διαφόρων κομμάτων (αστικών) της αντιπολίτευσης, είναι προφανώς από έωλα έως και επικίνδυνα.

Σίγουρα όμως δεν απηχούν τις μύχιες σκέψεις αυτών των κομμάτων.

Ούτε φυσικά τους έπιασε ο … πόνος για την … αποχή για την οποία άλλοι είναι οι λόγοι των αυξημένων ποσοστών αποχής των τελευταίων χρόνων, όπως σωστά επισημαίνει το ΚΚΕ.

Κατά τη γνώμη μου, ο ΒΑΣΙΚΟΣ στόχος των αστικών ΝΑΤΟϊκών κομμάτων (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ1, ΣΥΡΙΖΑ2), είναι ΕΝΑΣ και ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ.

Πως θα ψηφίσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι από … ΗΠΑ μεριά!

Από την Νέα Υόρκη, το Μαϊάμι, καθώς και μερικές άλλες περιοχές, όπου διαβιούν από σκληρούς δεξιούς (να το πούμε ευγενικά), έως και μεγάλες κοινότητες ΛΟΑΤΚΙ.

Βέβαια, όλοι οι παραπάνω εν δυνάμει ψηφοφόροι, δεν είναι και πολύ σίγουρο ότι θα θελήσουν να ασχοληθούν με τις εκλογές στην Ελλάδα – πολλοί ούτε καν ξέρουν κατά που … πέφτει!

Από την άλλη, θα πρέπει τα γνωστά «επιτελεία», να εξασφαλίσουν ότι το όλο θέμα δεν θα τους γυρίσει μπούμερνγκ … και δουν στις κάλπες να προσέρχονται και … τιμωροί!

Για να δούμε …

Το Σύνδρομο της καρέκλας!

Αυτό είναι το κύριο χαραχτηριστικό γνώρισμα κάθε οπορτουνιστικού χώρου, κυρίως δε όταν τους δίνεται η ευκαιρία να αποκτήσουν οικονομική και πολιτική εξουσία.

Κάποια στιγμή, η Επιστήμη, η λεγόμενη πολιτική ψυχολογία, θα ενσωματώσει ολόκληρα κεφάλαια σχετικά, όχι μόνο στην έρευνα αλλά και στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου.

Πολύ χαραχτηριστικά παραδείγματα, που θα μπορούσε να αναφέρει η παραπάνω … βιβλιογραφία, ο Δραγασάκης, η Δαμανάκη, ένα σωρό άλλοι.

Και, όταν φαίνεται, ότι θα τη χάσουν την καρέκλα, εξεγείρονται, οι ενέργειές τους δείχνουν μεγάλη σπασμωδικότητα, οι αποφάσεις τους και πρόχειρες είναι, αλλά και δεν φέρνουν πάντα τα προσδωκούμενα αποτελέσματα.

Άλλο αποτέλεσμα είχε π.χ. το παράδειγμα του Κύρκου ή του Φαράκου, άλλο του παράδειγμα του Λαφαζάνη ή του Στρατούλη.

Έτσι, το Σύνδρομο της καρέκλας, «χτύπησε» για τα καλά λίγα χρόνια πριν, πολιτικούς του οπορτουνιστικού ΣΥΡΙΖΑ (Βαρουφάκης, Κωνσταντοπούλου, κλπ.) με μεσοπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα θετικά αποτελέσματα, όμως υπήρξαν και πολύ αρνητικά αποτέσματα για άλλους (αν και τελικά όλοι τους θα έχουν την … τύχη του … Θεοδωράκη).

Οι «11» τώρα, μόλις είδαν ότι χάσαν το παιχνίδι της καρέκλας στον ΣΥΡΙΖΑ, χάνουν άλλα προνόμοια, μάλιστα από έναν … ουρανοκατέβατο πολιτικό … κομήτη, θεώρησαν σκόπιμο να δείξουν πόσο προσφιλής πρακτική είναι για όλους αυτούς στο χώρο της … ανανεωτικής αριστεράς (τρομάρα τους) η διάσπαση. Την έχουν στο … αίμα τους, στο … DNA τους!