Μια, οικονομικής φύσεως, άποψη.

Όλο και περισσότεροι, πολιτικοί και Όμιλοι, μιλούν ανοιχτά πλέον, για επερχόμενη οικονομική κρίση, πολύ μεγαλύτερη από τις δύο προηγούμενες.

Οι σχετικοί αναλυτές, κυρίως, αποδίδουν αυτήν την κρίση (κάποιοι μιλούν ακόμα και για το τέλος της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης), στην επιδημία εξ αιτίας του COVID-19, στον πόλεμο μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, στον ξέφρενο ανταγωνισμό σε όλα τα επίπεδο μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.

Χωρίς να απορρίπτω εξ αρχής τα παραπάνω, ως σημαντικούς παράγοντες που επιρρεάζουν την παγκόσμια οικονιμική κατάσταση σε μεγάλο βαθμό, δεν θεωρώ αυτά ως τα μοναδικά αίτια.

Πολύ απλά και ίσως και όχι και πολύ επιστημονικά, θα πω δυο τρία πραγματάκια.

1ον: Η καπιταλιστική οικονομία – που πλέον κυριαρχεί παντού στον κόσμο – έχει ως κύριο χαραχτηρισικό της την ασύδωτη κερδοφορία του κεφαλαίου, σε βάρος του εργατικού δυναμικού, αλλά και των ίδιων των μέσω παραγωγής του, του ίδιου του εδάφους – κρίσιμο μέγεθος επ΄ αυτού η λεγόμενη κλιματική κρίση, η αδιαφορία για το περιβάλλον.

2ον: Η κερδοφορία του κεφαλαίου τώρα, για να είναι ικανοποιητική για τους καπιταλιστές – τους αδηφάγους καπιταλιστές – θα πρέπει να εδράζεται στην απόλυτη πώληση του παραγόμενου προϊόντος ή της παρεχόμενης υπηρεσίας, σε υψηλές τιμές, που όχι μόνο να καλύπτουν τα έξοδα συν τους μισθούς των μισθωτών εργατών, αλλά, μάλιστα, να βρίσκεται σε μια αναλογία 20% δαπάνες 80% κέρδη. Φυσικά για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, ένα το κρατούμενο, να υπάρχουν οι αναγκαίοι πελάτες.

3ον: Μια σωστή και υγιής εταιρεία ή όμιλος, σχεδιάζει σωστά, κατόπιν φυσικά σχετικής έρευνας, ώστε να αντιστοιχεί μία μονάδα προϊόντος ή υπηρεσίας προς έναν πελάτη. Αν διαταραχθεί αυτή η αναλογία, θα υπάρξουν προβλήματα. Είναι στην ουσία, ο λεγόμενος νόμος προσφοράς και ζήτησης.
Έτσι, εάν η ζήτηση είναι μεγαλύτερη, δηλαδή αυξηθούν οι πελάτες και δεν μπορούν να ικανοποιηθούν από την παραγόμενη ποσότητα, προφανώς και οι τιμές θα πρέπει να αυξηθούν για να έρθει η ισορροπία. Δηλαδή, να μειωθεί τελικά η ζήτηση, να μειωθούν οι απαιτήσεις των πελατών. Χαραχτηριστική περίπτωση στην χώρα μας η ΔΕΗ. Αυξήθηκε η ζήτηση, η ΔΕΗ δεν μπορεί να ανταποκριθεί, άρα οι τιμές αυξάνονται ραγδαία.
Εάν πάλι, οι πελάτες μειωθούν, η ζήτηση μειωθεί, για να μείνει απούλητο το προϊόν, οι τιμές πέφτουν ώστε να αυξηθεί τουλάχιστον ο αριθμός των αγοραζόμενων προϊόντων ή υπηρεσιών.
Το παραπάνω, έχει ισχύ, στην λεγόμενη λελογισμένη περίπτωση.
Αν η ζήτηση μειώνεται λόγω της μείωσης του εισοδήματος των αγοραστών, όπως συμβαίνει στη χώρα μας, όσο κι αν μειωθούν οι τιμές, τα προϊόντα μένουν απούλητα και αυτό έχει τελικά ως αποτέλεσμα ΚΑΙ ΠΑΛΙ να αυξάνονται οι τιμές, ώστε οι Όμιλοι, με λιγότερα πωλούμενα προϊόντα ή υπηρεσίες, να έχουν τα προσδοκώμενα κέρδη. Ώστε κι αν ακόμα αναγκασθούν να καταστρέψουν στοκ και αποθηκευμένα, να μην χάσουν την υψηλή κερδοφορία τους.

4ον: Τώρα, όπως φαίνεται, η μείωση των εισοδημάτων, η μείωση των πελατών, η φυσική αύξηση των τιμών, δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αλλά επεκτείνεται πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο. Η μικρή ή έστω μικρότερη κερδοφορία των επιχειρήσεων και των Ομίλων, προφανώς αντικατοπτρίζεται και στο ΑΕΠ των καπιταλιστικών χωρών και όχι μόνον, φέρνει προστριβές και ανοιχτές συγκρούσεις πλέον ακόμα και μεταξύ κρατών, στη Συρία, στη Λυβύη, στην Ουκρανία, αύριο ίσως στην Κεντρική Αμερική, ψάχνοντας για νέες αγορές, για νέους πελάτες, με εμπλοκή όλο και περισσότερων «παιχτών», με ορατή πλέον μια νέα παγκόσμια σύγκρουση – τα συμφέροντα, τα κακώς εννοούμενα συμφέροντα μόνο με μια παγκόσμια κρεατομηχανή θα μπορέσουν να ικανοποιηθούν.

5ον: Οι λαοί, οι εργαζόμενοι, οι αγρότες, οι νέοι, θα καταλάβουν επιτέλους τι συμβαίνει γύρω τους, να πάρουν στα χέρια τους την τύχη αυτού του κόσμου;
Πριν να είναι πολύ αργά;