Κροκοδείλια δάκρυα

Πολύ ανησυχούν (?) τελευταία, για την άνοδο της … Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και όχι μόνον.

Και ποιοι … ανησυχούν;;;

Κάτι κεντροδεξιοί, κάτι σοσιαλδημοκράτες, απολογητές των ΕΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, σύμμαχοι των ναζί της Ουκρανίας και των χωρών της Βαλτικής, όσοι υποστηρίζουν τις σφαγές των Παλαιστινίων, της κατοχής της Κύπρου, κράτους – μέλους της ΕΕ, από τους Τούρκους και τους Εγγλέζους, αυτοί που ακούνε μεγάλο κεφάλαιο και πέφτουν … στα τέσσερα!

Αυτοί που κάναν τα ΠΑΝΤΑ για να στρέψουν τον κόσμο προς την ακροδεξιά, κυρίως με τα αντικομμουνιστικά τους μνημόνια στην ΕΕ, τις ανιστόρητες αναφορές τους για τα … «δύο άκρα», για ένα σωρό άλλες βλακείες τους που ρίξαν όχι απλά νερό, αλλά τον … Νιαγάρα στο μύλο της Ακροδεξιάς!

Ούστ υποκριτές και Φαρισαίοι!

Ουστ …

«Μην χύνετε δάκρυα για μας, κύριοι» !

του Αντώνη Αναστασόπουλου, δημοσιογράφου του «902»

Για τους αστούς και τους παντός είδους οπορτουνιστές, δεν υπάρχει γεγονός, από χαρές έως λύπες, ακόμα και μια δυσάρεστη στιγμή για το εργατικό και λαϊκό κίνημα όπως η παύση της λειτουργίας του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού «902» και η πώλησή τους, που δεν μπορεί να αξιοποιηθεί για να επιτεθούν από κοινού, πάντα με τον ίδιο σκοπό.

Την απαξίωση των κομμουνιστών, της κοσμοθεωρίας τους και του ηρωϊκού Κόμματός μας, του ΚΚΕ.

Βρήκαν ευκαιρία με τη δυσάρεστη αλλά απαραίτητη πώληση του «902».

Χρησιμοποιούν μεθόδους ξένες σε κάθε τίμιο αγωνιστή, χτυπώντας δήθεν φιλικά στην πλάτη, την ίδια ώρα που κατασυκοφαντούν το σταθμό και το Κόμμα μας.

Μην χύνετε δάκρυα για μας, κύριοι.

Ξέρουμε.
Σας πονά το γεγονός, ότι δεν βρήκατε έναν να παίξει το ρόλο του ανανήψαντος, για να βοηθήσει σε αυτό που έναν αιώνα τώρα δεν έχετε καταφέρει.
Να διαλύσετε το ΚΚΕ.

Σας πονά που οι δημοσιογράφοι και οι τεχνικοί του «902», άλλοι αντιμετωπίζοντας εξώσεις και άλλοι τις απειλές των εισπρακτικών, δίνανε τη μάχη του ρεπορτάζ και της ενημέρωσης με το χαμόγελο.
Τόσο που να αναρωτιούνται ακόμα οι συνάδελφοί τους αν είναι ευκατάστατοι ή αναίσθητοι !
Ούτε ευκατάστατοι είμαστε, ούτε αναίσθητοι.
Είμαστε ΚΚΕδες με ακλόνητη πίστη στα ιδανικά και την πολιτική του Κόμματός μας, του τιμημένου ΚΚΕ.
Με ακλόνητη πίστη στην εργατική τάξη που θα βαδίσει αργά ή γρήγορα το δρόμο της κοινωνικής απελευθέρωσης.

Δε θέλουμε δάκρυα, ούτε από τους ταξικούς μας εχθρούς που από το βήμα του «902», για 20 χρόνια αποκαλύπταμε και πολεμούσαμε, ούτε από εκείνους της προαλειφόμενης κυβερνώσας αριστεράς.

– Είμαστε περήφανοι για το κάθε ευρώ που μέλη και φίλοι του κόμματος, έδιναν στις οικονομικές εξορμήσεις και έφτανε στον «902».

– Είμαστε περήφανοι που η Κεντρική Επιτροπή πήρε, εν γνώσει των επιθέσεων που θα δεχόταν το Κόμμα λόγω της πώλησης, την απόφαση να προχωρήσει σε αυτήν ώστε να φανεί συνεπής απέναντι στις υποχρεώσεις της έναντι των εργαζομένων και των ασφαλιστικών ταμείων.

Δυσκολεύονται οι αστοί και οπορτουνιστές, που ξαφνικά θυμήθηκαν τα εργασιακά δικαιώματα που από κοινού έχουν βάλει πλάτη να ξεχαρβαλωθούν, να κατανοήσουν γιατί στηρίζουμε την απόφαση του Κόμματος.

Δυσκολεύονται τώρα, όπως δυσκολεύονταν και τότε, να κατανοήσουν τους παππούδες και τους πατεράδες μας, που αρνούνταν να υπογράψουν τις δηλώσεις μετανοίας, ενώ «με μια υπογραφή θα κέρδιζαν την ελευθερία τους».

Πάντα τους δυσκόλευε να κατανοήσουν το ήθος και την κουλτούρα των κομμουνιστών και των τίμιων αγωνιστών γιατί η δική τους ζωή ήταν γεμάτη τυχοδιωκτισμό και καιροσκοπισμό.

Με λύσσα που κληρονόμησε από το ΠΑΣΟΚ και την εφημερίδα του, η «Αυγιανή» -γιατί μόνο αυτός ο τίτλος της ταιριάζει καθώς καμία σχέση δεν έχει με τον διαχρονικό κόκκινο τύπο παρά μόνο με τον άλλο, τον ψοφοδεή κίτρινο- επιτίθεται στο σταθμό και στο κόμμα.

Συμπόνια από εκείνους που στην εφημερίδα τους παρελαύνουν κείμενα για την εθνική και υγιή επιχειρηματικότητα των Λάτσηδων και άλλων ευεργετών, δεν θέλουμε.

Φιλικά χτυπήματα στην πλάτη από εκείνους που δέχονται τα συγχαρητήρια του ΣΕΒ, δεν έχουμε ανάγκη.

Εμείς από τον «902» φεύγουμε με ψηλά το κεφάλι, γνωρίζοντας ότι όσες κι αν ήταν οι δυσκολίες βάλαμε το λιθαράκι μας στην υπόθεση της Εργατικής Τάξης, γιατί ο σταθμός όπως και το Κόμμα μας δεν έλειψαν ΠΟΤΕ και από ΚΑΝΕΝΑΝ εργατικό αγώνα.

Στη Χαλυβουργία, τα λιμάνια, τα εργοστάσια, δίπλα στους κολασμένους αυτού το κόσμου, στο πλευρό των μεταναστών εργατών γης στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας -όταν άλλοι έβλεπαν μεμονωμένα γεγονότα- δίπλα και στους Αιγύπτιους αλιεργάτες της Μηχανιώνας.

Στο πλευρό των εργαζομένων της «Sex Form», αλλά και στις εργαζόμενες του Λαναρά, αποκαλύπτοντας τον άθλιο ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, που και τότε είχε πάρει μέρος στο πλευρό της υγιούς επιχειρηματικότητας σπέρνοντας αυταπάτες στους εργαζόμενους.

Όσα έζησε ο κάθε σύντροφος που κλήθηκε να βοηθήσει ακόμη και για μικρό χρονικό διάστημα τη δουλειά του «902», οι κύριοι της συριζαίικης φυλλάδας με το ιστορικό όνομα, που σκέφτηκαν τους ευφάνταστους τίτλους «902 δεξιά στα fm» και «βρόμικο 2013» (sic), θέλουν 2 και 3 ζωές για να τα ζήσουν.

Προς το παρόν ας ασχοληθούν με την ερωτική ζωή του κυβερνητικού εκπροσώπου και με το πόσες μπύρες αρέσκεται να καταναλώνει ο κ. Ψαριανός, γιατί με τέτοια καταπιάνεται η εφημερίδα τους.

Γι αυτό ο «902» με τη διακοπή της λειτουργίας του, θα μπει στο κάδρο του επαναστατικού Τύπου και θα έχει για πάντα μια θέση εκεί, σε αντίθεση με την «Αυγιανή» τους, που έχει ήδη συναντήσει τον πάτο του βαρελιού και προχωρά για ακόμη χαμηλότερα.

Καθήκον όλων μας, μελών και φίλων του Κόμματος, να μην αφήσουμε την αρνητική εξέλιξη του κλεισίματος του τηλεοπτικού και ραδιοφωνικού «902», να μας απογοητεύσει.

Αντίθετα να ενισχύσουμε με κάθε τρόπο τη διάδοση του «Ριζοσπάστη» και την ακόμα μεγαλύτερη αποδοχή της ιστοσελίδας του «902», που ήδη σημειώνει ιδιαίτερες επιτυχίες, ώστε να καλυφθεί το κενό που αφήνουν τηλεόραση και ραδιόφωνο.

Είμαστε πάντα εδώ και συνεχίζουμε.

Αυτοκτονίες

Τα πράγματα είναι παραπάνω από δραματικά.

Τα στοιχεία για τις αυτοκτονίες και τις απόπειρες αυτοκτονίας από το 2009 μέχρι το τέλος του 2011 που κατέθεσε στις αρχές του Γενάρη φέτος στη Βουλή ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Χρ. Παπουτσής, απαντώντας σε σχετική αίτηση του βουλευτή της ΝΔ Π. Παυλόπουλου, το παραπάνω χρονικό διάστημα οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας έφθασαν στις 1.727 και συγκεκριμένα το 2009 ήταν 507, το 2010 ανέβηκαν στις 622 και μέχρι τον Δεκέμβρη του 2011 που υπάρχουν στοιχεία ήταν 598.
Χαρακτηριστικά, στην Αττική οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες ήταν 158 το 2009, ανέβηκαν στις 178 το 2010 και το 2011 έφτασαν στις 198.
Αντίστοιχα στην Θεσσαλονίκη το 2009 ήταν 55, το 2010 πήγαν στις 98 και το 2011 στις 97.

Για όλες τις παραπάνω τραγικές περιπτώσεις, μέχρι σήμερα δεν είδαμε την παραμικρή ευαισθησία, από τους αστούς πολιτικούς και τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια τους.
Ούτε μια λέξη συμπάθειας, ούτε ένα δάκρυ, έστω μία συγνώμη.
Και ξαφνικά, σήμερα, μετά την τραγική αυτοκτονία του 77χρονου φαρμακοποιού στο κέντρο της Αθήνας, ξέσπασε ένας ορυμαγδός.
Πολλοί, ξαφνικά, θυμήθηκαν την ανθρωπιά τους, έως κι ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε δήλωση, αφήστε τα κροκοδείλια δάκρυα στη Βουλή !
Ειδικά αυτοί που έφεραν τον κόσμο στην απόγνωση, αυτοί που ευθύνονται απόλυτα για την εξαθλίωση ενός μεγάλου μέρους του λαού μας, τα κάθε λογής παπαγαλάκια ξεπέρασαν και τον εαυτό τους.

Γιατί άραγε όλα αυτά ;
Τους έπιασε ο πόνος λόγω των επικείμενων εκλογών ;
Φοβούνται ένα ντόμινο αυτοκτονιών ;
Φοβούνται ένα ξέσπασμα του κόσμου ;
Το κάνουν γιατί είναι υποκριτές και Φαρισαίοι ;
Τρέμουν γιατί στην τελική θα αλλάξει η «ατζέντα» της προεκλογικής περιόδου ;

Τίποτα από όλα αυτά !
Τίποτα απολύτως !

Διαβάστε, το παρακάτω απόσπασμα από το ιδιόχειρο σημείωμα που άφησε ο τραγικός αυτόχειρας και θα καταλάβετε απόλυτα τι φοβούνται.

– «Πιστεύω ότι οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα τους εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι».