Επιλεκτική μνήμη …

Ημέρα Μνήμης του Ολοκαυτόματος, όμως ολόκληρη η … πολιτισμένη και … ελεύθερη Δύση (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, μαζί και η Ελλάδα μας),

«ξεχνάει» …

τον καταλυτικό ρόλο του ΚΟΚΚΙΝΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ στην συντριβή του ναζισμού, στην απελευθέρωση του Άουσβιτς, στη νίκη του Ανθρώπου στο κτήνος.

«Ξεχνάει» ότι τα ίδια με τα … καμώματα του Χίτλερ, γίνονται σε μια σειρά από ναζιστικές χώρες, η καταπίεση των λαών, το ποδοπάτημα των δικαιωμάτων των εργαζόμενων, όσα γίναν και γίνονται στην πρώην Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στη Συρία, στην Λιβύη κλπ., η απαγόρευση της κομμουνιστικής ιδεολογίας και των συμβόλων του – ό,τι καλύτερο έχει δημιουργήσει ο ανθρώπινος νους – στις Βαλτικές χώρες και αλλού, το ξαναγράψειμο της Ιστορίας, απλά στρώνει το χαλί για τους καινούργιους φασίστες και ναζί.

Η τόσο μεγάλη υποστήριξη στον ναζί Ζελένσκι και την ναζιστική Ουκρανία από το 2014 μέχρι σήμερα – αλλουνού … παπά ευαγγέλιο η εισβολή της καπιταλιστικής σημερινής Ρωσίας – οδηγεί τον κόσμο ολοταχώς σε κανούργια Ολοκαυτώματα – ίσως με διαφορετικούς όρους και τρόπους.

Η Ιστορία, η Μνήμη, θα έπρεπε να διδάσκει την αποφυγή των ίδιων «λαθών», όμως δυστυχώς όχι, δεν συμβαίνει αυτό!

Κρίμα …

Η Ιστορία γράφεται με πάλη ταξική!

Όσο κι αν προσπαθούν οι χώρες του καπιταλισμού, η Ιστορία ΓΡΑΦΤΗΚΕ και δεν σβήνει με τίποτα.

Η σημερινή παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, έδειξε ότι είναι ζωντανή η προτροπή του Μαγιακόφσι «όλοι οι λαοί του κόσμους να συναντηθούν στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας»!

Χρέος

Μας δάνεισαν τη ζωή τους, την αναπνοή τους. Τους χρωστάμε!

Τους χρωστάμε για κάθε όνειρο που έσβησε στο τελευταίο τους βλέμμα, για κάθε δάκρυ που μούσκεψε τον πόνο τους στα ερείπια του Λένινγκραντ, του Στάλινγκαντ, του Βερολίνου.

Χρωστάμε σε κάθε έναν από τα σχεδόν 30 εκατομμύρια νεκρούς και σακατεμένους του Κόκκινου Στρατού που θυσιάστηκαν για τη συντριβή του φασισμού, για να υπερασπιστούν τη Σοβιετική Ένωση.

Το λιγότερο είναι η τιμή που τους αξίζει στους αιώνες.
Η υπεράσπιση της προσφοράς τους από την παραχάραξη της Ιστορίας. Το κόστος ήταν τόσο μεγάλο που ό,τι κι αν ειπωθεί θα χρωστάμε για την καθοριστική συμβολή της ΕΣΣΔ στη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των Λαών.

Το χρέος των κομμουνιστών όπου Γης είναι μεγαλύτερο!
Τους χρωστάμε επιπλέον διότι απέδειξαν την ανωτερότητα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης που βάδιζε η ΕΣΣΔ και που μόλις σε δύο δεκαετίες κατάφερε με το ανάστημά της να κυματίσει στο Ράιχσταγκ και στις καρδιές των εργατών.

«Ο κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό που δεν θα μπορούσε να τα ξεπληρώσει ποτέ, με ό,τι κι αν έκανε», ήταν τα λόγια του Χέμινγουεϊ.

Για τους κομμουνιστές λίγο από αυτό το χρέος ξεπληρώνεται στον αγώνα για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.

 

75 χρόνια από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη

Με την παραπάνω υπέροχη αφίσσα, ξεκίνησε Μεγάλη Καμπάνια, με αφορμή την συμπλήρωση 75 χρόνων από τη Μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη των λαών, έχοντας μπροστάρη σε αυτόν τον αγώνα την Σοβιετική Ένωση.

Οι Οργανώσεις Εξωτερικού του ΚΚΕ διοργανώνουν μια σειρά εκδηλώσεων που περιλαμβάνουν και επισκέψεις σε 75 αντιφασιστικά μνημεία σε όλη την Ευρώπη με σύνθημα: «1945-2020, 75 χρόνια της Αντιφασιστικής Νίκης, 75 Αντιφασιστικά Μνημεία, Φόρος Τιμής στους Λαούς».

Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής θα ξεκινήσουν την Κυριακή 23 Φλεβάρη, την Ημέρα του Κόκκινου Στρατού, και θα απλωθούν το επόμενο διάστημα σε ολόκληρη την Ευρώπη και θα κορυφωθούν στις 9 Μάη με κεντρική εκδήλωση στο Βερολίνο.

Έτσι την Κυριακή 23 Φλεβάρη, θα γίνει κατάθεση λουλουδιών στα πρώτα μνημεία που ανεγέρθηκαν προς τιμήν των απελευθερωτών του Κόκκινου Στρατού σε γερμανικό έδαφος:

– Στο Βερολίνο, στις 11 π.μ. στο Σοβιετικό Μνημείο στο Tiergarten, λίγα μέτρα από την Πύλη του Βρανδεμβούργου. Πρόκειται για ένα μνημείο που ανεγέρθηκε το 1945 από τον Κόκκινο Στρατό στη μνήμη των 80.000 Σοβιετικών Στρατιωτών, οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της μάχης του Βερολίνου.

– Στη Δρέσδη, στις 11 π.μ., στο Μνημείο του Σοβιετικού Στρατιώτη, στην Πλατεία Olbrichtplatz. Αξίζει να σημειωθεί ότι το μνημείο αυτό βρισκόταν από το 1945 σε κεντρικό σημείο της πόλης, μέχρι που μετά τις ανατροπές μεταφέρθηκε σε απομακρυσμένο χώρο, κοντά στο Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας, σε μια προσπάθεια να το διαγράψουν από τη συλλογική ιστορική μνήμη».

Άουσβιτς

Πριν 75 χρόνια, ο Κόκκινος Στρατός, οι Σοβιετικοί Κομμουνιστές, απελευθέρωναν τους επιζήσαντες του Άουσβιτς. Το Άουσβιτς ήταν ένα ακόμα διαρκές έγκλημα, που σκέφτηκαν, οργάνωσαν και εκτέλεσαν οι φασίστες, οι ναζί του Χίτλερ.

Οι Απελευθερωτές, ο Ιωσήφ Στάλιν, η Σοβιετική Ένωση, ποτέ τους δεν ζήτησαν κάτι, για τον τερματισμό της κόλασης του Άουσβιτς.

Εντύπωση κάνει το γεγονός ότι όσοι τιμούν αυτή την Επέτειο, ενώ είναι κατά τα άλλα λαλίστατοι, του στιλ «πατέ πια ναζισμός», εν τούτοις, δεν αναφέρουν κιχ για τον Κόκκινο Στρατό, ούτε φυσικά ότι μια σειρά χώρες της Ευρώπης προωθούν το ξαναγράψιμο της Ιστορίας, επιβραύοντας τους σύγχρονους φασίστες και ναζί.

Σοβιετική Ένωση … σήμερα!

Κάθε … σαν σήμερα, δηλαδή κάθε 9η Μάη, η σημερινή καπιταλιστική Ρωσσία του Πούτιν, «ντύνεται» στην κυριολεξία με τα χρώματα της κραταιάς Σοβιετικής Ένωσης του Βλαδίμηρου Λένιν και του Ιωσήφ Στάλιν!

Τιμώντας την μεγάλη Αντιφασιστική Νίκη, την ηρωϊκή εποποιία του κόκκινου στρατού που συνέτριψε τις ορδές του ναζί Χίτλερ, στην Μόσχα, στην Κόκκινη Πλατεία, κυριαρχεί στην κυριολεξία το κόκκινο των Σοβιετικών λαβάρων, το κόκκινο του τιμημένου σφυροδρέπανου, οι σημαίες των Μπολσεβίκων!

Σε περίοπτη θέση όχι μόνο το Σφυροδρέπανο, αλλά και πορτρέτα των Λένιν, Στάλιν, καθώς στρατιωτικά τμήματα αποτίουν φόρο τιμής στους απελευθερωτές του κόσμου!

Καθώς αντικρίζεις αυτό το υπερθέαμα, σίγουρα, ένας κόμπος ανεβαίνει στο λαιμό σου, «πιάνεται» η ψυχή σου, διότι, δεν μπορείς παρά να κάνεις την σκέψη «πόσο διαφορετικά υπέρ των λαών θα ήταν τα πράγματα, αν η σημερινή Μέρα της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν μόνο σήμερα, αλλά και τις υπόλοιπες 364 μέρες του χρόνου!

Αναρωτιέσαι, πως θα ήταν ο κόσμος, εάν δεν ξεκρεμούσαν αύριο κιόλας τα Σοβιετικά Σύμβολα από την Κόκκινη Πλατεία και το Κρεμλίνο, εάν οι στρατιωτικές (εντυπωσιακές η αλήθεια) δυνάμεις ήταν ακόμα ο Κόκκινος Στρατός, εάν οι διοικητές ήταν Μπολσεβίκοι, πιστοί στην ΕΣΣΔ και το ΚΚΣΕ!

Όμως …
Δεν είναι έτσι …

 

Τιμάμε την 9η Μάη

Τιμάμε την 9η Μάη, που είναι καταγεγραμμένη στην Ιστορία ως η ημέρα της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της Μεγάλης Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, σε πείσμα όσων επιχειρούν να παραχαράξουν την Ιστορία, για να ξεχάσουν οι λαοί και κυρίως οι νεότερες γενιές την Αντιφασιστική Νίκη και τα ιστορικά διδάγματα που απορρέουν απ’ αυτήν.

«»Κάθε άνθρωπος που αγαπά την ελευθερία, χρωστάει τόσα στον Κόκκινο Στρατό, που δεν θα μπορούσε ποτέ να τα ξεπληρώσει…»
(Ε. Χέμινγουεϊ)

 

Μερικές Ιστορικές αλήθειες

— Στις 17 Σεπτέμβρη 1939 πέρασε τα σοβιετοπολωνικά σύνορα ο Κόκκινος Στρατός για να μπει φραγμός στις ορδές του Χίτλερ.
Η Πολωνία, είχε ήδη συντριβεί από τους ναζί, ήδη ο Χίτλερ από την 1^ηΣεπτέμβρη – χωρίς καμία έμπρακτη αντίδραση από Αγγλογάλλους –  είχε καταλάβει την Πολωνία και όπως δήλωνε τότε ο Μολότοφ, «η πολωνική κυβέρνηση είχε πάψει να δίνει οποιοδήποτε σημείο ζωής».

— Ο Κόκκινος Στρατός μπήκε στα εδάφη που η σοβιετική εξουσία είχε αναγκαστεί να παραδώσει με τη ληστρική συνθήκη του Μπρεστ – Λιτόφσκ το 1918.

— Τα εδάφη στα οποία προωθήθηκε τότε ο Κόκκινος Στρατός, με στόχο την υπεράσπιση των σοβιετικών συνόρων, ήταν εδάφη της Δυτικής Λευκορωσίας και της Δυτικής Ουκρανίας που είχαν ληστέψει οι αστοί και οι τσιφλικάδες της Πολωνίας το 1920 κατά τη διάρκεια της αντεπαναστατικής εκστρατείας της γνωστής μας Αντάντ.

— Οι βαλτικές χώρες (Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία) με τα φασιστικά τους καθεστώτα ήταν έτοιμες να τεθούν – όπως και έκαναν τότε, όπως κάνουν και σήμερα, τηρουμένων των «αναλογιών» – στην υπηρεσία του Χίτλερ ενάντια στη Σοβιετική Ένωση.

 

9 Μάη

Σήμερα, γιορτάζουμε την 71η επέτειο από τη Μεγάλη Νίκη των Εργατών, της Εργατικής Τάξης, του Κόκκινου Στρατού εναντίον των ναζί, εναντίον των φασιστών Ευρώπης και Αμερικής.

Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή στην Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας, όποιος θέλει ας πάει να το δει, μας γεμίζει (τουλάχιστον) αισιοδοξία!

Κάποιοι ακόμα το παλεύουν …

Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι υπάρχει ελπίδα, ή ότι αυτοί που αντιστέκονται, αυτοί που ακόμα το παλεύουν, μας κάνουν να είμαστε αισιόδοξοι ότι θα «γυρίσει» η Ιστορία.

Αφορμή για τα παραπάνω, πήρα από μια είδηση που έρχεται από την Πολωνία, μια χώρα που από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Λεχ Βαλέσα (που θα έσωζε την Πολωνία από τον … κομμουνισμό) έφτασε τελικά σήμερα να κυβερνάται από ακροδεξιά αντικομμουνιστικά στοιχεία.

Στην Πολωνία λοιπόν, σε μια πόλη που βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της χώρας, κοντά στα σύνορα με την Ουκρανία και την Σλοβακία (έχει την σημασία της η περιοχή), που ονομάζεται Ρζεσζόφ (μια πολύ όμορφη πόλη με κοντά 200.000 κατοίκους), οι τοπικές αρχές, κόντρα σε έναν όλο και πιο εντεινόμενο και χυδαίο αντικομμουνισμό, ΑΡΝΕΙΤΑΙ να καταστρέψει Σοβιετικό Μνημείο, το οποίο φτιάχτηκε το 1950 και συμβολίζει την νίκη του Κόκκινου Στρατού ενάντια στους ναζί της ναζιστικής Γερμανίας, με το πολύ απλό επιχείρημα:

– «Ο Κόκκινος Στρατός μας απελευθέρωση, αυτό είναι γεγονός» και «Δεν θα πρέπει να καταστρέφονται Μνημεία, γιατί αυτό δεν θα αλλάξει την Ιστορία».

Κόντρα στους κάθε λογείς παραχαράκτες της Ιστορίας, κόντρα σε όσους θέλουν ντε και καλά να ξαναγράψουν την Ιστορία, φαίνεται να υπάρχουν ισχυρές αντιστάσεις.

Ε, δεν πρέπει να μας γεμίζει αισιοδοξία αυτό;