Μπορούμε να ζήσουμε καλύτερα;

Απαντάμε κατηγορηματικά: ΝΑΙ, ΜΠΟΡΟΥΜΕ.

— Γιατί η χώρα μας έχει σήμερα μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες, που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από την εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και εργατικό έλεγχο σε όλα τα επίπεδα οργάνωσης.

— Γιατί η χώρα μας διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και μέσα να στηρίξει τη βιομηχανική και αγροτική παραγωγή, άμεσα να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως των διατροφικών, των ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημόσιων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία σε διάφορους κλάδους της.

Γιατί το κάνουν

Όποιος αναρωτιέται, για ποιο λόγο, κυρίως τα τελευταία χρόνια, όλα τα αστικά μνημονιακά κόμματα, παίρνουν αυτά τα μέτρα σε βάρος του Ελληνικού λαού, η απάντηση είναι η εξής:

— Θέλουν τον λαό φτωχό, για να τους έχει ανάγκη, «να κρέμεται από πάνω τους» που λέει ο λαός μας!

— Θέλουν τον λαό αμόρφωτο, απαίδευτο (και εδώ η τηλεόραση παίζει πρωτεύοντα ρόλο), για να πιστεύει όσα και ότι του λένε αυτοί!

— Θέλουν τον λαό φοβισμένο (καλλιεργώντας το γνωστό «άσε, τίποτα δεν γίνεται, ό,τι κι αν κάνουμε»), ώστε να μην αντιστέκεται, να μην αγωνίζεται, να μην αποφασίζει για την μεγάλη ανατροπή!
Την ανατροπή της αστικής εξουσία και την εγκαθίδρυση της εργατικής!

 

Εργατική Εξουσία

Με αφορμή την προκήρυξη του 20ου Συνέδριου του ΚΚΕ, ας αρχίσουμε να ασχολούμαστε με ζητήματα, που αν και χιλιοειπωμένα και χιλιοεξηγημένα, είναι σίγουρο ότι θα επανέλθουν.

Το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές, είτε με ΑΑΔΜ, είτε με την Λ.Σ., ένα πράγμα έχουν κατά νου, για ένα πράγμα παλεύουν.
Την Εργατική Εξουσία.

Tην εξουσία δηλαδή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που ως Θεμέλιό της, βρίσκουμε :

– Την σοσιαλιστική Παραγωγική Μονάδα.

– Την Κοινωνική Υπηρεσία.

– Την σοσιαλιστική Διοικητική Μονάδα.

– Τον εθελοντικό Παραγωγικό Συνεταιρισμό.

Η συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, στις διαδικασίες εκλογής στα Όργανα Διοίκησης (Συνέλευση, Εργατικό ή Εργασιακό Συμβούλιο, Συμβούλιο του Συνεταιρισμού, Περιφερειακό Συμβούλιο, Ανώτατο Όργανο της Εργατικής Εξουσίας κλπ.)

(όπως συμβάνει π.χ. στην Κούβα, που οι εδώ «καλοθελητές» μας φλόμωσαν με την μπαρούφα τους ότι … δεν γίνονται εκεί εκλογές)

Grexit ή «έντιμος συμβιβασμός»

Εμείς, ΔΕΝ διαλέγουμε !

ΟΥΤΕ GREXIT

ΟΥΤΕ «ΕΝΤΙΜΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ»

Επιλέγουμε, ΛΑΪΚΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ, ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕΣΩΝ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ!

ΟΛΟΣ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΣΤΟ ΛΑΟ !

Δεν υπάρχει ίσιος δρόμος ;

Έχουν πάρει … αμπάριζα οι ΣΥΡΙΖAαίοι τα κανάλια, τα μέσα ενημέρωσης και «το παίζουν … σκληροί» !

Τελευταίο κρούσμα ένας κάποιος Χρυσόγονος, που κι αυτός έγινε γνωστός τελευταία μέσω των καναλιών !

Τι είπε ;

Διαβάστε :

«Εάν τελικώς οι δανειστές ακολουθήσουν μια αδιάλλακτη γραμμή επιμένοντας στο email Χαρδούβελη ή και σε χειρότερα, εκεί είναι σαφές ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εντολή να τα ψηφίσει αυτά …

Έχουμε λαϊκή εντολή για να φέρουμε καλύτερο αποτέλεσμα. Αν το φέρουμε πηγαίνουμε στη Βουλή. Αν δεν το φέρουμε θα πρέπει να αναζητηθεί λαϊκή εντολή…

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει εντολή να ψηφίσει όσα αναφέρονται στο email Χαρδούβελη ή χειρότερα και σε περίπτωση που οι δανειστές επιμείνουν «Τότε θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του το εκλογικό σώμα».

Με … απλά λόγια, λέει :

– Πρόωρες εκλογές ή δημοψήφισμα !

Δηλαδή, ή … ανηφόρα, ή … κατηφόρα !!!

Λες και θα αλλάξει τίποτα είτε με τις εκλογές είτε με δημοψήφισμα !

Η σκέψη να «την κάνουμε» από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ και τον ΟΟΣΑ, να διαγράψουμε από το λαό το χρέος (αν θέλουν οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και οι τραπεζίτες να το πληρώσουν, μιας και ΑΥΤΟΙ το πήραν, δικαίωμά τους), με Εργατική Εξουσία που θα αναπτύξει όλες της εγχώριες πηγές της χώρας, προς όφελος του λαού μας, ΔΕΝ περνάει από το μυαλό των ΣΥΡΙΖαίων !

Δεν βλέπουν ή δεν θέλουν να δουν τον ΙΣΙΟ ΔΡΟΜΟ !

Κυβέρνηση ή Αντιπολίτευση ;

Για ποιο λόγο, άραγε, ψηφίζουμε μεθαύριο, στις 25 του Γενάρη (του Αγίου Γρηγορίου – βοήθειά μας) 2015;

Όχι, όλοι, φυσικά, για τον ίδιο λόγο !

– Κάποιοι π.χ. ψηφίζουν τον έναν ή τον άλλο από … φόβο (μην έρθουν … χειρότερα) !

– Άλλοι, ψηφίζουν επειδή έτσι τους βολεύει (γιατί τους διορίσανε, τους δώσανε δανεικά κι … αγύριστα, κλπ.) !

– Τρίτοι, ψηφίζουν με βάση μια κακώς εννοούμενη … συνήθεια (το γνωστό … πατροπαράδοτο, «έτσι τα βρήκαμε») !

– Τέλος, μια κατηγορία ψηφοφόρων, είναι της … κατηγορίας εκείνης, που θέλουν πάντα να … ελπίζουν !

Όλοι οι παραπάνω, ψηφίζουν τελικά, για μια κυβέρνηση !

Μια κυβέρνηση, που (έτσι μάθαν, ή τους … μάθαν οι τηλεοπτικοί προπαγανδιστές) θα τους λύσει τα προβλήματα τα προσωπικά τους !

Αντίθετα με όλους αυτούς, που περιέγραψα παραπάνω, υπάρχει και μια μερίδα κόσμου, κυρίως αφορά κόσμο από τα λαϊκά στρώματα, την εργατική τάξη, που παλεύουν, που αγωνίζονται (και με την ψήφο τους) για να αλλάξουν ριζικά τα πράγματα, για μια άλλη εξουσία, για την εργατική λαϊκή εξουσία, για μια εξουσία που θα εκπορεύεται από τον λαό, θα δρα ΜΑΖΙ με τον λαό και όχι (όπως η αστική εξουσία) εξ ονόματός του, για να ικανοποιηθούν τις διαρκώς διευρυνόμενες ανάγκες του.

Αυτό, σήμερα, «περνάει» πρώτα και κύρια, με την εκλογή μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ.

Έτσι, κατά τη γνώμη μου, καλώ φίλους και συντρόφους, στις 25 του Γενάρη, να ΜΗΝ ψηφίσουν για κυβέρνηση, αλλά για ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ !

Μια αντιπολίτευση, όπως ακριβώς ονειρεύομαστε την δική μας κυβέρνηση !

Έχουμε αυτό το ΔΙΚΑΙΩΜΑ !

Και οφείλουμε να το ασκήσουμε …

ΚΚΕ ΔΥΝΑΤΟ, ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΟ !

Βασικές διαφορές

Από τις αρχές της φετινής χρονιάς, κυρίως ανάμεσα στις δύο βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις, αναπτύχθηκε έντονη συζήτηση για την συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση «της Αριστεράς» !

Αυτή η συζήτηση προωθήθηκε κυρίως από τον οπορτουνιστικό χώρο, με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ και αγκάλιασε αρκετό κόσμο που παραδόθηκε στις αυταπάτες που έσπειρε έντεχνα και με σχέδιο το σύστημα.

Μάλιστα, πολλοί αποδίδουν την εκλογική μείωση των δυνάμεων του ΚΚΕ, στην επιλογή του Κόμματος να αποκλείσει κάθε είδους συζήτηση για μια τέτοια προοπτική.

Τι δεν λένε (προφανώς επίτηδες και βάσει σχεδίου) οι κάθε είδους … προωθητές μια τέτοιας … φιλολογίας ;

Την εξής απλή αλήθεια:

Οι μεν «θιασώτες της Αριστεράς» (ο ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΔΗΜΑΡ, διάφοροι δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι, αναλυτές, κλπ.) έχουν στο νου τους την συμμετοχή στην Αστική Εξουσία (δηλαδή σε μια κυβέρνηση ή άλλους θεσμούς του Καπιταλισμού), το δε ΚΚΕ έχει υπόψη του και προτείνει την στρατηγική επιλογή της ανατροπής του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση μιας Εργατικής, Σοσιαλιστικής Εξουσίας.

Στο πιθανά εύλογο ερώτημα:

– Μα, το ένα αποκλείει το άλλο ;

Η απάντηση είναι, ένα ξεκάθαρο και στεντόρειο ΝΑΙ !

Παρακάτω, με λίγα λόγια, ας προσπαθήσουμε να το αποδείξουμε αυτό.

Θεμέλιο της αστικής εξουσίας, είναι :

– Το ιδιωτικό, καπιταλιστικό κέρδος μιας χούφτας καπιταλιστών.

– Ένα Δημόσιο στην υπηρεσία πάλι μιας χούφτας καπιταλιστών.

– Τραπεζικό σύστημα που δρα σε πλήρη εξάρτιση και συνάρτιση με το βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο.

– Μισθωτή εργασία της πλειοψηφίας του λαού, που μόλις καλύπτει τις ανάγκες του, ενώ η παραγόμενη υπεραξία καρπώνεται από τους εργοδότες ή τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους.

– Συμμετοχή του λαού σε εκλογικές διαδικασίας κάθε 4 ή έστω 3 ή 2 χρόνια (τώρα τελευταία) και … τέλος !

Η συμμετοχή των κομμάτων που αποδέχονται αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης (τον καπιταλιστικό), είτε αυτά είναι αστικά, είτε οπορτουνιστικά, εκ των πραγμάτων θα κινηθούν στον παραπάνω περιγραφόμενο περίγυρο, προφανώς με κάποιες διαφοροποιήσεις σε επιμέρους ζητήματα, μετέχοντας με στελέχη τους στην αστική κυβέρνηση ή σε άλλα αστικά όργανα διοίκησης.

Στον αντίποδα των παραπάνω, το ΚΚΕ μιλάει για την Εργατική Εξουσία, την εξουσία δηλαδή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που ως Θεμέλιό της, βρίσκουμε :

– Την σοσιαλιστική Παραγωγική Μονάδα.

– Την Κοινωνική Υπηρεσία.

– Την σοσιαλιστική Διοικητική Μονάδα.

– Τον εθελοντικό Παραγωγικό Συνεταιρισμό.

Η συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, στις διαδικασίες εκλογής στα Όργανα Διοίκησης (Συνέλευση, Εργατικό ή Εργασιακό Συμβούλιο, Συμβούλιο του Συνεταιρισμού, Περιφερειακό Συμβούλιο, Ανώτατο Όργανο της Εργατικής Εξουσίας κλπ.) προφανώς και δεν είναι μια στιγμιαία (μία ή έστω δύο ημέρες κάθε τόσο) διαδικασία, αλλά προϋποθέτει την καθημερινή ενασχόληση με τα κοινά, της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και όχι μόνο ενός μικρού τμήματός του, όπως συμβαίνει στο αστικό κράτος.

Με βάσει τα παραπάνω, δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο πλέον το ΟΧΙ του Κόμματος (ξερά, κοφτά, απόλυτα) σε συμμετοχή μας σε μια αστική κυβέρνηση ;

Δεν είναι ξεκάθαρη η Πρόταση του ΚΚΕ ;

Δεν είναι απόλυτα σαφή η Θέση του Κόμματος για μια εξουσία που θα ανήκει στο λαό και όχι στο κόμμα ;

Αυτό που λέμε η εξουσία στον λαό και όχι στην οποιαδήποτε Παπαρήγα, όσο πανάξια κι αν είναι αυτή ;

Υπάρχουν ακόμα απορίες για την στάση μας ;