Κυβέρνηση συνεργασίας

Το ΚΚΕ θα συμμετέχει με όλες του τις δυνάμεις στη διακυβέρνηση μιας πραγματικής εργατικής – λαϊκής εξουσίας που θα εκφράζει την πραγματική συνεργασία – συμμαχία που έχει ανάγκη ο τόπος μας, αυτή της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της εργατικής τάξης και όλων των λαϊκών στρωμάτων.
Δημήτρης Κουτσούμπας

 

Για δείτε αυτό …

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ως Κόμμα Νέου Τύπου, εμφορούμενο από την Κομμουνιστική Ιδεολογία, σύμφωνα με τις φιλοσοφικές, κοινωνικές και πολιτικές αναλύσεις της οικονομίας και της ζωής, από τους Μαρξ, Ένγκελς, καθώς και την προσπάθεια εφαρμογής μια άλλης κοινωνίας από τους Λένιν, Στάλιν, έχει ως κύριο, ως βασικό καθήκον την διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με σκοπό την εκπλήρωση του ιστορικού της ρόλου, ως κυρίαρχης τάξης.

Με τελικό στόχο την αταξική κοινωνία, με πολύ σοβαρότητα, ευθύνη, καθημερινή δράση, τα στελέχη του ΚΚΕ, οργώνουν την χώρα μας από άκρου εις άκρο, προσπαθώντας να μπολιάσουν τον κόσμο της εργασίας με τις αξίες και τα οράματα μιας άλλης εξουσίας, μιας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε ο Άνθρωπος πραγματικά να ζει όπως του αξίζει.

Η έκφραση που ακούγεται από όλο και πιο πολλούς ανθρώπους, ότι το ΚΚΕ είναι ένα μεγάλο σχολείο, ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, ίσως και να είναι ακριβώς έτσι.

Στα πλαίσια αυτά, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις ή ενδοιασμοί για το ποιοι θα το πλησιάσουν, ποιοι θα ενταχθούν σε αυτό (πέρα φυσικά από τα βασικά γνωρίσματα της εντιμότητας, της ηθικής, της αγωνιστικότητας).

Το ΚΚΕ, δεν προσπαθεί να πείσει, να φέρει κοντά του, τους «έτοιμους κομμουνιστές» μόνο, αλλά και όσους μέχρι χθες μπορεί να ήταν και απέναντί του – ίσως για αυτούς, να πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια.

Δεν είναι θέμα «μεγάλης αγκαλιάς του κόμματος», αυτό θα ήταν μια εύκολη διαπίστωση, όσο το ιστορικό γεγονός ότι το κόμμα οφείλει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, ώστε η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, να συμπαραταχθεί με τους κομμουνιστές.

Και αυτό, δεν θα γίνει ούτε με αποκλεισμούς, ούτε με μεμψιμοιρίες, ούτε με εύκολες και εκ του ασφαλούς αποδοχές για το κομμουνιστικό … αλάθητο.

Άλλωστε, εάν ο κόσμος δεν έρθει κοντά μας, κοντά στους κομμουνιστές, κοντά στο ΚΚΕ, πως θα αντιληφθεί τους στόχους μας, την ιδεολογία μας, τις προθέσεις μας τέλος πάντων.

Τέλος, να αναφερθεί ότι όπως συμβαίνει και με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, έτσι και στο Κόμμα, όποιος «μπαίνει» δεν σημαίνει αυτό ότι θα γίνει και επιστήμονας ή έστω σωστός και καλός άνθρωπος. Πολλά τα παραδείγματα για το ακριβώς αντίθετο.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, αυτός που έρχεται με το Κόμμα, αναλαμβάνει και την ευθύνη να αποδείξει ότι αυτό θα έχει και την ανάλογη συνέχεια.

Έχουμε δει πολύ θετικά αποτελέσματα (όπως με την Λιάνα Κανέλλη), έχουμε δει και άκρως αρνητικά (θυμάται κανείς την Ζουράρη;).

Κρατώντας μόνο τις θετικές περιπτώσεις (χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τις αρνητικές), συνεχίζουμε να έχουν τις πόρτες του Κόμματος ανοιχτές …

Πολεμικά σενάρια …

Μάλιστα!
Σήμερα φάνηκε καθαρά, για ποιο λόγο τα κανάλια «μας» κάθε πρωί, μας είχαν πρήξει με την τουρκίλα τους!

Σήμερα, περιδιαβαίνουν τα κανάλια, διάφοροι υψηλά ιστάμενοι – προφανώς και όχι από μόνοι τους – οι οποίοι πολύ καθαρά μιλάνε για πολεμική σύρραξη της χώρας μας με την Τουρκία, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας.

Και, δεν μιλάνε μόνο για πιθανό κίνδυνο απλώς …

Όλα αυτά, λίγες μέρες πριν τις τριπλές εκλογές!

Με την ευκαιρία – ας την πούμε έτσι – να παραθέσουμε μια άποψη (όχι, δεν θα αναφέρω τίνος είναι, ξέρει ο κόσμος):

— «Στην περίπτωση πολεμικής αντιπαράθεσης, πρόκειται να δημιουργηθεί συγκεκριμένη κατάσταση, με βάση την οποία θα γίνει δυνατή λαϊκής παρέμβασης, σε τέτοιο βαθμό, που να μπορεί να φέρει αλλαγή τάξης στην εξουσία και στις δύο ή περισσότερες εμπλεκόμενες χώρες».

Ας το λάβουν πολύ σοβαρά υπόψη τους οι αστικές τάξεις στην Ελλάδα και την Τουρκία, πριν επιλέξουν να εμπλέξουν τους λαούς μας σε πολεμικές περιπέτειες.

Διότι, περί αυτού πρόκειται.
Για τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, για τα συμφέροντα της ελληνικής και της τουρκικής πλουτοκρατίας θα γίνει ότι γίνει!

Ιεροί … καυγάδες !

Γράφεται και ξαναγράφεται!

Ιερώνυμος και Βαρθολομαίος, οι δυο Αρχιερείς «μας», το ΄χουν ρίξει στον … καυγά!

Καυγαδίζουν σαν … μικρά παιδιά, λένε!

Αλήθεια, «τι έχουν να χωρίσουν ο Βαρθολομαίος με τον Ιερώνυμο;». 

— Μήπως εξουσία;
— Μήπως χρήμα;
— Μήπως τον … Παράδεισο;

Ειδικά αυτόν τον τελευταίο, μάλλον να τον … ξεχάσουν και οι δύο.
Όχι τόσο γιατί απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, αλλά γιατί με αυτά που κάνουν χρόνια τώρα, μάλλον έχουν εξασφαλίσει την … ΚΟΛΑΣΗ!

Τώρα, βέβαια, θα μου πεις, τι στον … κόρακα, εκεί (στην κόλαση) δεν έχει … αξιώματα και … θεσούλες, ίσως και … χρήμα;
Ίσως για αυτό μαλώνουν!!!

Με το ΚΚΕ

Τώρα, με το ΚΚΕ, για:

— Το δίκιο μας

— Δυνατό Εργατικό Κίνημα

— Κοινωνική Συμμαχία για την εξουσία

ΤΩΡΑ !

ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ !

Η «οδύνη» και η «ντροπή» του Πάπα

Διαβάζω σε διάφορες ιστοσελίδες, ότι ο Πάπας εξέφρασε την «οδύνη» και «ντροπή» της Εκκλησίας για τα «απεχθή εγκλήματα» του κλήρου!

Κατά τη γνώμη μου, η καλύτερη απάντηση είναι, ο σοφή παροιμία του λαού μας, που λέει:

— Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο κι αυτός κρυφό καμάρι!

Οι «ντροπές» και οι «οδύνες», είναι προφανώς για τα μάτια του κόσμου και για να μην χαθεί η επιρροή στο λαού, μια επιρροή που φέρνει εξουσία και χρήμα!

 

Μια άλλη ματιά στην απεργία της 30 του μήνα

Στις 30 του Μάη, έχουμε πανελλαδική απεργία!

Καθώς και απεργιακές κινητοποιήσεις σε όλη την χώρα!

Το ΠΑΜΕ, συμμετέχει στην απεργία και τις κινητοποιήσεις, με κεντρικό σύνθημα:

— «Η ανάπτυξή σας τσακίζει τη ζωή μας! Αγώνας, οργάνωση και αντεπίθεση η επιλογή μας!»

Για πολύ κόσμο, που συνήθως δεν διαβάζει πίσω από τις λέξεις, το ΠΑΜΕ, το Ταξικό Κίνημα, το ίδιο το ΚΚΕ, δεν συμμετέχει σ΄αυτήν την απεργιακή κινητοποίηση – όπως και σε ΟΛΕΣ, φυσικά – ως ένας απλός διεκδικητής αιτημάτων, ούτε όπως θέλουν να μεταφράζουν μερικοί ως αντικυβερνητική δύναμη, ούτε φυσικά για να ρίξει αυτήν την κυβέρνηση (του ΣΥΡΙΖΑ) για να φέρει κάποια άλλη – που θα είναι «μία από τα ίδια»!

Αλλά …
Αλλά, στοχεύει σε άλλα πράγματα.

Το ΠΑΜΕ, μέσα από αυτές τις κινητοποιήσεις, προσπαθεί να Οργανώσει τον εργαζόμενο λαό, ώστε να φτάσει στο σημείο εκείνο που με Αγώνα και Αντεπίθεση, θα καταλάβει η Εργατική Τάξη την εξουσία!

Έτσι, ας μην σκεφτόμαστε το πόσοι έρχονται μαζί μας, κοντά μας, κοντά στο ΠΑΜΕ, κοντά στο ΚΚΕ!

Αλλά, το γεγονός, ότι ΟΣΟΙ έρχονται, ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΙ για την ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ!

Και, αυτοί, όταν γίνουν πολλοί …

 

Η εξουσία και το χρήμα δεν κρύβονται!

Αυτή είναι πλέον η σωστή εκδοχή της γνωστής παροιμίας.

Απόδειξη ένας κάποιος «πολιτικός» με το όνομα Φώτης Κουβέλης!

Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.

 

Λαγοί …

Κατά την διαδικασία (η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες, όχι μόνο με αφορμή το Σκοπιανό, αλλά και για μια σειρά μέτρων που παίρνονται στα πλαίσια της λεγόμενης τρίτης και τέταρτης αξιολόγησης), αναμόρφωσης και αναδιάταξης του αστικού πολιτικού σκηνικού της χώρας μας, εμφανίζονται λαγοί που καίγονται ή προκειται να καούν λίγο αργότερα και άλλοι (λαγοί, επίσης) που πρόκειται να εμφανιστούν ξαφνικά στο πολιτικό σκηνικό!

Όλοι όμως, έχουν ρόλο να καλύψουν και να ενισχύσουν μια χούφτα ολιγάρχες της χώρας μας!

 

Εξουσίας το ανάγνωσμα!

Δύο είναι τα ήδη της εξουσίας, από … εξανέκαθεν.

α. Η εξουσία του κεφαλαίου
β. Η εξουσία της εργατικής τάξης

Φυσικά, η κάθε μορφή εξουσίας, χρησιμοποιεί τα δικά της μέσα, τους δικούς της θεσμούς που θα την κάνουν σωστότερη (ας το πω έτσι) ως προς τα συμφέροντα που αυτή υπηρετεί.

Για παράδειγμα, η εξουσία του κεφαλαίου, δημιουργεί κόμματα (που τα βαφτίζει «δεξιά», «αριστερά», «κεντρώα», κλπ.,), κοινοβούλιο – όταν αυτή η διάταξη δεν εξυπηρετεί κάμει μέχρι και χούντες -, τη λεγόμενη δικαστική ή νομοθετική εξουσία, ενίοτε και εφόσον την εξυπηρετεί δίνει μερίδιο και στην λεγόμενη «4η εξουσία» – τα μέσα «ενημέρωσης» δηλαδή.

Βασική προϋπόθεση για την επιτυχή έκβαση των παραπάνω διαδικασιών, είναι η εξεύρεση πρόθυμων να κάνουν την δουλειά – την βρώμικη δουλειά.
Είτε αυτοί αποτελούν το λεγόμενο πολιτικό προσωπικό, είτε αποτελούν την εργατική αριστοκρατία – αυτοί δρουν κυρίως στα συνδικάτα ως δούρειος ίππος σε βάρος του εργατικού κινήματος -, επιστήμονες που θα πουλήσουν το μυαλό τους για μια χούφτα δολάρια στην κυριολεξία. 

Φυσικά, η εξουσία του κεφαλαίου, δεν θα μπορούσε να κάνει βήμα, εάν διαχρονικά δεν είχε καταφέρει να βάλει στο χέρι στρατιωτικά μέσα – οπλικά συστήματα – που και στο άκουσμά τους ακόμα, προκαλούν τρόμο!

Ένα σφάλμα έχει κάνει μόνο!
«Κατάφερε» αφ΄ενός μεν να διασπαστεί σε τρεις κατηγορίες (βιομηχανικό κεφάλαιο, τραπεζικό κεφάλαιο, εφοπλιστικό κεφάλαιο), που όσο κι αν αυτές συμπλέκονται και διαπλέκονται μεταξύ τους, την ίδια ώρα διαμορφώθηκαν πολύ μεγάλες αντιθέσεις μεταξύ τους – κυρίως και λόγω της υπερσυσσώρευσης αναξιοποίητου κεφαλαίου -, πράγμα που αν η εργατική τάξη μπορέσει να αξιοποιήσει θα έχει πολύ θετικά αποτελέσματα για αυτήν, αφ΄ετέρου δε, υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση των μέσων παραγωγής (όμιλοι π.χ.), πρώτη η γνωστή μας Θάτσερ αντιλήφθηκε τον κίνδυνο, αλλά φαίνεται δεν την άκουσαν, ώστε πιο εύκολα να μπορέσει η εργατική τάξη να τα κοινωνικοποιήσει!

Από την πλευρά της, η εργατική εξουσία, βασιζόμενη στον Μαρξισμό – Λενινισμό, στην πρώτη προσπάθεια του Ανθρώπου για την μεγάλη αλλαγή μέσω της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης, με τις επεξεργασμένες Θέσεις για τον Επιστημονικό Σοσιαλισμό και τον Επιστημονικό Κομμουνισμό, καθώς και στην μεγάλη εμπειρία του Κόμματος Νέου Τύπου, έχει στη διάθεσή της μερικά πολύ σπουδαία όπλα, στον Αγώνα της για την Αλλαγή Τάξης στην Εξουσία!

Την διεθνή εμπειρία για το που μπορεί να φτάσει η Επιστήμη, όταν οι υπηρέτες της, τίθενται στη διάθεση του εργαζόμενου λαού.
Η κατάκτηση του Διαστήματος – πρωταγωνιστεί εδώ ο Γιούρι Γκαγκάριν – αποτελεί ένα κλασικό παράδειγμα για αυτό.

Την υπεροχή της συλλογικής δουλειάς, του συνεταιρισμού, της διαμόρφωσης όλων εκείνων των παραγόντων που οδηγούν να γίνεται πράξη το εργατικό σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για τον έναν» – σ΄αυτό το σημείο, η αναφορά και μόνο στο Σταχανοφικό κίνημα αρκεί.

Την πραγματική απελευθέρωση του Ανθρώπου, που να οδηγεί σε όσο το δυνατό περισσότερους να συμμετέχουν στα κοινά, από την Διεύθυνση ενός Τομέα Παραγωγής μέχρι και την ίδια την διακυβέρνηση της χώρας – αν οι Θεσμοί που κάνουν πράξη την παραπάνω στόχευση λέγονται Σοβιέτ ή Κολχόζ, ή Λαϊκές Επιτροπές δεν αφαιρούν απολύτως τίποτα από το γεγονός που είναι η μαζική απελευθέρωση πρωτοφανών ανθρώπινων δυνάμεων που τελικά φέρνουν την Εργατική Τάξη στην Λαϊκή Εξουσία.

Τέλος, η εργατική τάξη και οι σύμμαχοί της, έχουν στην διάθεσή τους το Κόμμα Νέου Τύπου, δηλαδή το Κομμουνιστικό Κόμμα, που με τις πολύχρονες Επεξεργασίες του σε κάθε Τομέα της Κοινωνικής, Οικονομικής, Επιστημονικής και Πολιτικής ζωής, προετοιμάζει σχεδόν εξαντλητικά θα λέγαμε τα μέλη του, τους φίλους του, ολόκληρο τον εργαζόμενο λαό, ώστε να είναι απολύτως έτοιμος  – όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου,  λεγόμενη επαναστατική κατάσταση – να αναλάβει τον Ιστορικό του ρόλο!

Ως επίλογο, επιλέγω να αναφέρω ότι είναι νομοτελειακό, μέσα από τις αντιφάσεις της, τις πολύχρονες και αιματηρές κρίσεις της, η εξουσία του κεφαλαίου, να «παραδώσει» την σκυτάλη (που πήρε από την φεουδαρχία) στην λαϊκή – εργατική εξουσία, στους Θεσμούς της λαϊκής κοινωνικής Συμμαχίας!