Δίκιο έχουν …

Δίκιο βουνό!
Όσοι ανακαλούν στη μνήμη τους, αναπολούν, την Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημηκρατία της Ουκρανίας, στα πλαίσια της Μεγάλης Σοβιετικής Ένωσης.

Που τότε, τα χρόνια του Σοσιαλισμού, Ουκρανοί και Ρώσοι, Λευκορώσοι, Πολωνοί και Μολδαβοί, όλοι μαζί ζούσαν αρμονικά αδελφωμένοι, παρά τις άτιμες προσπάθειες των Λευκοφρουρών και άλλων ναζί να φέρουν την διχόνοια και την φαγωμάρα μεταξύ τους.

Κάτι που βέβαια το πέτυχαν οι απόγονοί τους, ογδόντα χρόνια μετά, με πρωταγωνιστή τον ναζί αχυράνθρωπο Ζελένσκι, «κατάφεραν» να οδηγήσουν σε εμφύλια σύρραξη τους κατοίκους της Ανατολικής Ουκρανίας, μέχρι που έδωσαν τα προσχήματα στον Πούτιν να εισβάλει και να φέρει τους κάποτε φίλους λαούς της Ρωσίας και της Ουκρανίας σε έναν αδελφοκτόνο εγκληματικό ιμπεριαλιστικό πόλεμο, με την αρωγή βεβαίως βεβαίως του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ που βρήκαν μοναδική ευκαιρία να βάλουν τους λαούς να σκοτώνονται για τα συμφέροντα μιας χούφτας πλουτοκρατών.

Κάτι που στα χρόνια της Ισχυρής Σοβιετικής Ένωσης, δεν επρόκειτο να συμβεί ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους!
Άλλο ένα αποτέλεσμα της εγκληματικής αντισοσιαλιστικής δράσης της παρέας του Γκαρμπατσόφ, του Γιάκοβλεφ, του Σεβαρντνάτζε.

Η Ιστορία και άλλα … θέματα.

Η Ιστορία, έχει καταγραφεί, ως εξής.

Το Στάλινγκραντ πήρε το όνομά της από τον Ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Ιωσήφ Στάλιν.
Έμεινε στην Ιστορία, ως η πόλη – σύμβολο, όπου ο Ηρωϊκός Κόκκινος Στρατός υπό την καθοδήγηση του Ι. Στάλιν, κατατρόπωσε (17/7/42 – 2/2/43) τις στρατιές του Χίτλερ, που με την παρότρυνση της τότε Δύσης είχαν εξαπολύσει ξαφνική επίθεση εναντίον της Σ.Ε..

Μέχρι και σήμερα, η Μεγάλη Μάχη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου γιορτάζεται με ιδιαίτερη λαμπρότητα, μέχρι και ο … Πούτιν που δεν χάνει ευκαιρία να σφετεριστεί τη Μεγάλη Νίκη του Κόκκινου Στρατού της Σοβιετικής Ένωσης, κατέθεσε στεφάνι στη Μνήμη των Πεσόντων στο Στάλινγκραντ.

Όμως …
Από το 1961, ο … πρόδρομος του Γκαρμπατσόφ, Νικήτα Χρουστσόφ, στα πλαίσια της λεγόμενης «»»αποσταλινοποίησης»»» (μετά είχαμε την … περεστρόϊκα και την … γκλασνόστ) την Ιστορική αυτή Πόλη, την μετενόμασε σε … Βόλγκογκραντ (πόλη του Βόλγα δηλαδή), ονομασία που έχει μέχρι σήμερα.

Έτσι είδαμε και φέτος να γιορτάζεται στο Βόλγκογκραντ, η Μάχη του Στάλινγκραντ!

Κάκιστη επιρροή το αμερικάνικο … χόλιγουντ!

Ειδκά αν κατέχεις το άϊκιου του … Αδώνιδος (καλά από κόρακα κρα θα ακούσεις όπως λέγει ο σοφός λαός μας, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα), το να βλέπεις μόνιμα και αποκλειστικά τις ηλίθιες ταινίες του αμερικάνικου χόλιγουντ, σε κάνουν να λες ανιστόρητες ατάκες της χούντας!

Άκου «άδεια ράφια» στην Σοβιετική Ένωση!!!!!!!!!!

Ούτε τα χρόνια της χούντας λέγανε τέτοιες μπούρδες!

Β. Ι. Ο. Λένιν : Ο Μεγάλος Επαναστάτης!

Ένα όνομα συνώνυμο της επανάστασης.

Στα 138 χρόνια από τη γέννησή του.

Σήμερα, 22 Απρίλη, συμπληρώνονται 138 χρόνια από τη γέννηση του Βλαντιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ, πιο γνωστός ως Λένιν!
Ένα όνομα συνώνυμο της επανάστασης! Της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης!
Μιας επανάστασης, που φωτίζει ακόμα (και θα φωτίζει στους αιώνες) το δρόμο των εργαζόμενων, των προλετάριων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, για μια νέα κοινωνία που θα ξεπερνά τις ταξικές και θα οδηγεί στον Κομμουνισμό!

Ο Λένιν είναι ο άνθρωπος εκείνος, που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην επικράτηση της επανάστασης και στη συνέχεια στην εδραίωση και οικοδόμηση του σοσιαλισμού.
Ο Λένιν συνέδεσε το όνομά του με δύο βασικά ζητήματα.
Το πρώτο είναι η παραπέρα ανάπτυξη της θεωρίας της εργατικής τάξης. Ανέπτυξε τις θεωρητικές βάσεις της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας καθώς και το μαρξισμό την περίοδο της ιμπεριαλιστικής ανάπτυξης του καπιταλισμού. Έτσι η επαναστατική θεωρία ανταποκρίθηκε με ακόμα μεγαλύτερη πληρότητα στις νέες απαιτήσεις που δημιουργούσαν οι νέες συνθήκες.
Το δεύτερο είναι η επαναστατική πραχτική. Η ίδρυση του Κόμματος Νέου Τύπου, η θεωρητική και επιστημονική θεμελίωσή του, σε συνδυασμό με τη νίκη του Οκτώβρη, απέδειξαν την ορθότητα, όχι μόνο του θεωρητικού του έργου, αλλά και ολόκληρης της μαρξιστικής επιστήμης.
Αυτά τα δύο ζητήματα – η θεωρητική επεξεργασία για τον καπιταλισμό στην εποχή του ιμπεριαλισμού και η επαναστατική πραχτική – είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους.

Ο Λένιν γεννήθηκε στις 22 Απρίλη του 1870 στην πόλη Σιμπίρσκ (μετά ονομάστηκε Ουλιάνοφσκ), στις όχθες του ποταμού Βόλγα. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής Φυσικομαθηματικών, η μητέρα του απόκτησε δίπλωμα δασκάλας.
Το οικογενειακό περιβάλλον και οι όροι ανατροφής – του Λένιν – ήταν πολύ ευνοϊκοί για την ανάπτυξη του μυαλού και τη διαμόρφωση του χαραχτήρα του, μας λέει η αδελφή του Άννα.
Αφού τέλειωσε το Γυμνάσιο, το 1887, ο Λένιν γράφτηκε στο Πανεπιστήμιο του Καζάν, γρήγορα όμως πιάστηκε και διώχτηκε από το Πανεπιστήμιο για τη συμμετοχή του στο επαναστατικό κίνημα των φοιτητών. Το 1891 έδωσε πτυχιακές εξετάσεις στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Πετρούπολης, απ΄όπου πήρε το πτυχίο του με άριστα!
Το 1895 ο Λένιν κατάφερε να συνενώσει τους μαρξιστικούς εργατικούς κύκλους της Πετρούπολης, σε μία: Την ‘Ένωση Αγώνα για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης».
Μ΄αυτόν τον τρόπο προετοίμαζε τη δημιουργία του Κόμματος Νέου Τύπου της εργατικής τάξης της Ρωσίας. Αυτή η Ένωση, για πρώτη φορά στην Ρωσία, άρχισε να πραγματοποιεί τη συνένωση της θεωρίας του σοσιαλισμού με το εργατικό κίνημα.
Ο Λένιν έλεγε χαραχτηριστικά:
» … δώστε μας μια οργάνωση επαναστατών και θα αναποδογυρίσουμε τη Ρωσία … «

Το 1898 ορισμένες «Ενώσεις Αγώνα», της Πετρούπολης, της Μόσχας, του Κιέβου, του Αικατερινοσλάβ και του Μπουντ έκαναν την πρώτη προσπάθεια να συνενωθούν σ΄ένα σοσιαλδημοκρατικό κόμμα. Έτσι το Μάρτη του 1898 συνήλθε στο Μινσκ το πρώτο ιδρυτικό Συνέδριο του Σοσιαλδημοκρατικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας (ΣΔΕΚΡ). Σε αυτό συμμετείχαν μόνο 9 αντιπρόσωποι! Ο Λένιν βρίσκεται στην εξορία, συγκεκριμένα στο χωριό Σουσένσκοε της Σιβηρίας και για το λόγο αυτό δεν παίρνει μέρος στις εργασίες του.
Το 1900 ο Λένιν πήγε στο εξωτερικό και εκεί συμμετείχε στην έκδοση της εφημερίδας «Ίσκρα», που σημαίνει «Σπίθα». Κάτω από τον τίτλο της, υπήρχε το ρητό «Από τη σπίθα θ΄ανάψει φλόγα» και πράγματι δεν άργησε να ανάψει η φλόγα της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης.

Το 1903, με το δεύτερο συνέδριο του ΣΔΕΚΡ και υπό την καθοδήγηση του Λένιν, ιδρύεται ουσιαστικά το Μπολσεβίκικο Κόμμα. Το πρώτο Κόμμα, που λειτουργεί με τις αρχές του «Κόμματος Νέου Τύπου».
Σε πλήρη διάκριση με τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα της Δεύτερης Διεθνούς – που, λίγο αργότερα, θα χρεωκοπούσε οριστικά – το Κόμμα αυτό αποτελεί τη θεωρητική και πραχτική απάντηση που πρέπει να δώσει η πρωτοπορία της εργατικής τάξης, απέναντι στις κυρίαρχες τάξεις.
Με επικεφαλής τον Λένιν, το μπολσεβίκικο κόμμα μπαίνει μπροστάρης της ταξικής πάλης του προλεταριάτου και των άλλων καταπιεσμένων λαϊκών στρωμάτων, κυρίως της φτωχής αγροτιάς και των μισοπρολετάριων της Ρωσίας και οδηγεί ως τη νίκη με την κατάληψη της εξουσίας και την εγκαθίδρυση της διχτατορίας του προλεταριάτου. Η Μεγάλη Οχτωριανή Επανάσταση ήταν πια γεγονός. Καθόρισε τον καθοδηγητικό ρόλο του Κομμουνιστικού Κόμματος, όχι μόνο στην κατάληψη της εξουσίας, αλλά και στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και του κομμουνισμού.

Ο Λένιν ήταν φανατικός πολέμιος κάθε αναθεωρητικής και ρεφορμιστικής διαστρέβλωσης της επαναστατικής θεωρίας. Ηταν φανατικός αντίπαλος στον οπορτουνισμό των Ρώσων μενσεβίκων και των ηγετών της δεύτερης διεθνούς, με κύριο εκπρόσωπο τον Κάουτσκι.
Η ηγεσία της δεύτερης διεθνούς στην ουσία είχε απαρνηθεί τις βασικές αρχές του μαρξισμού, σε τέτοιο σημείο που καλούσε το προλεταριάτο της Ευρώπης να πάρει μέρος στον ιμπεριαλιστικό Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο! Το έργο «Η χρεωκοπία της Δεύτερης Διεθνούς» περιγράφει τη διαδικασία έκπτωσης των τμημάτων της.
Παράλληλα ο Λένιν άσκησε δριμεία κριτική στον ψευτοαριστερισμό, στην ψευτοεπαναστατική φρασεολογία, στον «επαναστατικό» τυχοδιωκτισμό, που αποτύπωσε στο έργο του «Αριστερισμός, παιδική αρρώστια του κομμουνισμού».
Θεωρούσε ως έναν από τους πιο βασικούς όρους για τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης την αδιάλλακτη πάλη ενάντια στον οπορτουνισμό.

Οι Μπολσεβίκοι σήκωσαν ψηλά τη σημαία του διεθνισμού και με την καθοδήγηση του Λένιν έκαναν στη διάρκεια του πολέμου αποτελεσματική πάλη για τη συσπείρωση όλων των διεθνιστικών στοιχείων, για την Ίδρυση της Τρίτης Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Στα πρόθυρα της Μεγάλης Οχτωβριανής Επανάστασης, ο Λένιν έγραφε:
» Οι ιδέες μετατρέπονται σε δύναμη, όταν καταχτούν τις μάζες. Και ακριβώς τώρα οι Μπολσεβίκοι, δηλαδή οι εκπρόσωποι του προλεταριακού διεθνισμού, με την πολιτική τους ενσάρκωσαν εκείνη την ιδέα, η οποία κινεί σ΄όλο τον κόσμο τεράστιες μάζες των εργαζομένων. Η κοσμοθεωρία του μαρξισμού έγινε το μεγάλο ιδεολογικό όπλο του επαναστατικού μετασχηματισμού του κόσμου».

Ο Λένιν, παράλληλα, ανέπτυξε παραπέρα το μαρξισμό συνεχίζοντας το θεωρητικό έργο των Μαρξ – Ένγκελς σε όλα τα επίπεδα, τη φιλοσοφία, την πολιτική οικονομία, τον επιστημονικό κομμουνισμό.
Ο Λένιν θεμιλίωσε τη θεωρία της συγκρότησης και ολόπλευρης εδραίωσης της συμμαχίας της εργατικής τάξης και της αγροτιάς στη σοσιαλιστική επανάσταση και μετά τη νίκη της σοσιαλιστικής επανάστασης, ως αρχή της διχτατορίας του προλεταριάτου. 
Ο Λένιν δούλεψε το θέμα του «Ιμπεριαλισμός: Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού» αναπτύσσοντας την γνωστή άποψη του «πιο αδύναμου κρίκου στην αλυσίδα του ιμπεριαλιστικού μετώπου», καθώς και θεμελίωσε την θεωρία της δυνατότητας της νίκης του σοσιαλισμού αρχικά σε μια ή σε μερικές χώρες.
Από το 1915 (σ.σ. !!!) απαντά στους σημερινούς … ευρωλιγούρηδες με το άρθρο του «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών της Ευρώπης».
» Στις συνθήκες του καπιταλισμού είναι αδύνατη μια ισόμετρη οικονομική ανάπτυξη των διαφόρων οικονομιών και των διαφόρων κρατών …».
Ο Λένιν υπερασπίστηκε χωρίς συμβιβασμούς τις θέσεις της Μαρξιστικής Υλιστικής Φιλοσοφίας, αποκαλύπτοντας τις απόπειρες να υποσκαφτεί η υλιστική θεωρία.
Στις μέρες μας φαίνεται πιο ξεκάθαρα η θέση του Λένιν για την (από τα καπιταλιστικά καθεστώτα) υποδαύλιση του μικροαστικού εθνικισμού, των μικροαστικών εθνικών προλήψεων, την υποστηριξη διαφόρων ειδών του σοβινισμού και του εθνικού εγωισμού.
Το καπιταλιστικό σύστημα, απόδειξε ο Λένιν, χάρη στη δράση των αντικειμενικών νόμων  ανάπτυξης της ιστορίας, προχωρεί προς τη δύση του, παρόλου που μπορεί ακόμα να προξενήσει όχι λίγες συμφορές στην ανθρωπότητα. Οποία προφητικά λόγια!

Οι ανατροπές στην Σ.Ε. και αλλού, φέραν την φτώχεια, την ανεργία, την πείνα, τον γρήγορο και προκλητικό πλουτισμό μιας ελάχιστης μερίδας καπιταλιστών, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έδειξαν το πιο βίαιο, πιο απάνθρωπο πρόσωπο του καπιταλισμού σε αυτές τις χώρες (και όχι μόνο).
Σήμερα 18 χρόνια μετά, φαίνεται καθαρά, ότι ο μαρξισμός – λενινισμός, σαν θεωρία και σαν πραχτική, όχι μόνο δεν «πέθανε», όπως τότε ευαγγελίζονταν οι αστοί, αλλά επανέρχεται στο προσκήνιο, ως η μόνη επιστημονικά επεξεργασμένη θεωρία, που μπορεί να βάλει τέλος στη σημερινή βαρβαρότητα.
Το δίλλημα Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα, ζητά πλέον, άμεση απάντηση!

Η καρδιά του Λένιν έπαψε να χτυπά στις 21 Γενάρη του 1924, στις 6 και 50 λεπτά το βράδυ, σε ηλικία 54 ετών.
Μέχρι τότε όμως, με την τεράστια θεωρητική και πραχτική δράση του ως επικεφαλής της ΚΕ του Κόμματος των Μπολσεβίκων, είχε συμβάλει καθοδηγώντας τη δράση του Κόμματος στην αλλαγή του κόσμου, με τη Μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση στα 1917 και την ίδρυση του πρώτου  Σοσιαλιστικού Κράτους.
Ο δρόμος χαράχτηκε, ο πάγος έσπασε – όπως ο ίδιος έλεγε – για τις μελλοντικές επαναστάσεις …

Υ.Γ. Εκτενής περίληψη άρθρου του Κυριακάτικου «Ρ».