Αφορμής δοθείσης …

Με αφορμή την λεγόμενη «πολιτική απόφαση» του ΣΥΡΙΖΑ για τις εκλογές, θα ήθελα να κάνω μερικές παρατηρήσεις.

— Αναφέρεται π.χ. (η απόφαση) σε πολιτική και κοινωνική σύγκρουση.

Συνήθως, ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνον, όταν μιλάνε για πολιτική σύγκρουση, εννοούν τις όποιες αντιπαραθέσεις μεταξύ των κομμάτων!
Ενώ, για μας, πιστεύω, ότι με τον όρο «πολιτική σύγκρουση», εννοούμε την αναπόφευκτη σύγκρουση μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού. Μεταξύ ιμπεριαλισμού και κομμουνισμού.
Η δε αναφερόμενη «κοινωνική σύγκρουση», προφανώς και δεν έχει να κάνει με ιδιοτελή πολλές φορές συμφέροντα ανάμεσα σε διάφορα κοινωνικά στρώματα, αλλά μεταξύ της εργατικής τάξης και της αστικής τάξης. Δηλαδή, μιλάμε για Ταξική σύγκρουση και όχι π.χ. αντιπαραθέσεις αγροτών ή ναυτεργατών με άλλες ομάδες εργαζομένων όπως μαγαζιά, τουριστικά θέρετρα κλπ.

— Επίσης, αναφέρονται οι πραγματικές και καθημερινές αγωνίες και προσδοκίες του κόσμου.

Κατ΄αρχάς, να σημειώσουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο τελευταίος που μπορεί να μιλάει για τις αγωνίες και τις προσδοκίες του λαού μας, μιας και αυτές τις ποδοπάτησε, τις εκμηδένισε, τις έστειλε στα Τάρταρα.
Η απογοήτευση του κόσμου της εργασίας, από τις εφαρμοσμένες πολιτικές Τσίπρα και ΣΥΡΙΖΑ, έπιασε ταβάνι!
Είναι φανερό ότι οι πραγματικές αγωνίες και οι πραγματικές προσδοκίες του λαού μας, δεν έχουν να κάνουν ούτε με την εξυπηρέτηση του ΝΑΤΟ, ούτε να τα έχουμε καλά με την Τρόϊκα, ούτε να σκύβουμε το κεφάλι στο μεγάλο εφοπλιστικό, τραπεζιτικό και βιομηχανικό κεφάλαιο.
Ούτε φυσικά, με το αίσχος της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης.
Οι πραγματικές αγωνίες και προσδοκίες του κόσμου, έχουν να κάνουν με το να υπάρχει αξιοπρεπή δουλειά για όλους, εντιμότητα, ειρήνη, μέλλον για τα παιδιά μας, πρόνοια και φροντίδα για τους απόμαχους της δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθοί και συντάξεις.
Σχέσεις ανθρώπινες, αλληλεγγύη, να λες «καλημέρα» χαμογελώντας στον οποιονδήποτε και αυτός να την ανταποδίδει.
Έχει να κάνει με μια ζωή που πραγματικά να αξίζει.
Και, τέτοιες αγωνίες και τέτοιες προσδοκίες, ΜΟΝΟ το ΚΚΕ μπορεί και θέλει να ικανοποιήσει.

— Αναφέρεται στην «δυνατότητα θετικών μετασχηματισμών εντός του υπάρχοντος παγκόσμιου πλαισίου (σ.σ., όρα καπιταλισμό)».

Όχι, δεν πρόκειται περί περιφρόνησης της πραγματικότητας ή περί θράσους!
Το πιστεύουν αυτό οι Συριζαίοι. Πιστεύουν ότι μπορεί να μερεμετιστεί ο καπιταλισμός. Να διορθωθεί, να γίνει … ανθρωπινότερος!
Είναι απλά η κατάντια των ριψάσπιδων, το τελικό στάδιο των οπορτουνιστών, η σαπίλα των σοσιαλδημοκρατών ή των … κεντροαριστερών!
Το ΚΚΕ αντίθετα, μιλάει για ανατροπή του «παγκόσμιου πλαισίου», την ολοσχερή αντικατάσταση του καπιταλισμού με τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό.
Δύσκολα πράγματα δηλαδή …
Διότι, αυτό για να επιτευχθεί, χρειάζεται να βάλει πλάτη σύσσωμος ο κόσμος της εργασίας, ο ίδιος ο λαός.
Πρέπει να ξεβολευτεί από τους καναπέδες, τα καφενεία και τις τηλεοράσεις, να ξεφύγει από την συνήθειά του να τα περιμένει όλα από … σωτήρες!
Να αποφασίσει επιτέλους ότι θα πρέπει να πάρει τις τύχες του στα χέρια του!