Για δείτε αυτό …

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, ως Κόμμα Νέου Τύπου, εμφορούμενο από την Κομμουνιστική Ιδεολογία, σύμφωνα με τις φιλοσοφικές, κοινωνικές και πολιτικές αναλύσεις της οικονομίας και της ζωής, από τους Μαρξ, Ένγκελς, καθώς και την προσπάθεια εφαρμογής μια άλλης κοινωνίας από τους Λένιν, Στάλιν, έχει ως κύριο, ως βασικό καθήκον την διαπαιδαγώγηση της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, με σκοπό την εκπλήρωση του ιστορικού της ρόλου, ως κυρίαρχης τάξης.

Με τελικό στόχο την αταξική κοινωνία, με πολύ σοβαρότητα, ευθύνη, καθημερινή δράση, τα στελέχη του ΚΚΕ, οργώνουν την χώρα μας από άκρου εις άκρο, προσπαθώντας να μπολιάσουν τον κόσμο της εργασίας με τις αξίες και τα οράματα μιας άλλης εξουσίας, μιας άλλης οργάνωσης της κοινωνίας, ώστε ο Άνθρωπος πραγματικά να ζει όπως του αξίζει.

Η έκφραση που ακούγεται από όλο και πιο πολλούς ανθρώπους, ότι το ΚΚΕ είναι ένα μεγάλο σχολείο, ένα μεγάλο πανεπιστήμιο, δεν απέχει και πολύ από την πραγματικότητα, ίσως και να είναι ακριβώς έτσι.

Στα πλαίσια αυτά, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις ή ενδοιασμοί για το ποιοι θα το πλησιάσουν, ποιοι θα ενταχθούν σε αυτό (πέρα φυσικά από τα βασικά γνωρίσματα της εντιμότητας, της ηθικής, της αγωνιστικότητας).

Το ΚΚΕ, δεν προσπαθεί να πείσει, να φέρει κοντά του, τους «έτοιμους κομμουνιστές» μόνο, αλλά και όσους μέχρι χθες μπορεί να ήταν και απέναντί του – ίσως για αυτούς, να πρέπει να γίνει μεγαλύτερη προσπάθεια.

Δεν είναι θέμα «μεγάλης αγκαλιάς του κόμματος», αυτό θα ήταν μια εύκολη διαπίστωση, όσο το ιστορικό γεγονός ότι το κόμμα οφείλει να εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, ώστε η μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας, να συμπαραταχθεί με τους κομμουνιστές.

Και αυτό, δεν θα γίνει ούτε με αποκλεισμούς, ούτε με μεμψιμοιρίες, ούτε με εύκολες και εκ του ασφαλούς αποδοχές για το κομμουνιστικό … αλάθητο.

Άλλωστε, εάν ο κόσμος δεν έρθει κοντά μας, κοντά στους κομμουνιστές, κοντά στο ΚΚΕ, πως θα αντιληφθεί τους στόχους μας, την ιδεολογία μας, τις προθέσεις μας τέλος πάντων.

Τέλος, να αναφερθεί ότι όπως συμβαίνει και με τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, έτσι και στο Κόμμα, όποιος «μπαίνει» δεν σημαίνει αυτό ότι θα γίνει και επιστήμονας ή έστω σωστός και καλός άνθρωπος. Πολλά τα παραδείγματα για το ακριβώς αντίθετο.

Όμως, σε κάθε περίπτωση, αυτός που έρχεται με το Κόμμα, αναλαμβάνει και την ευθύνη να αποδείξει ότι αυτό θα έχει και την ανάλογη συνέχεια.

Έχουμε δει πολύ θετικά αποτελέσματα (όπως με την Λιάνα Κανέλλη), έχουμε δει και άκρως αρνητικά (θυμάται κανείς την Ζουράρη;).

Κρατώντας μόνο τις θετικές περιπτώσεις (χωρίς φυσικά να ξεχνάμε τις αρνητικές), συνεχίζουμε να έχουν τις πόρτες του Κόμματος ανοιχτές …