Πολύς ντόρος γίνεται, που μάλλον θα ενταθεί τις επόμενες λίγες μέρες, για κάποιους καλλιτέχνες που καλούνται να δώσουν το παρών στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ – κυρίως αυτό της Αθήνας.
Θα επιχειρήσω να δώσω μια απάντηση, όχι μόνο σε όσους κάνουν καλόπιστη κριτική για κάποιους καλλιτέχνες, αλλά και σ΄αυτούς που προσπαθούν να σπείρουν ζιζάνια.
(μια, ξέρετε, … μάγκικη απάντηση, θα ήταν, «δικό μας είναι το Φεστιβάλ ρε, καλούμε όποιον θέλεουμε και εσάς δεν σας πέφτει λόγος» – στους κακοπροαίρετους απευθύνομαι)
Κατ΄αρχή, να σημειώσουμε ότι το Φεστιβάλ της ΚΝΕ – μοναδική πλέον έκφραση της ελληνικής νεολαίας -, πρέπει κανείς να το το δει ως ΕΞ ΙΣΟΥ ένα ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ γεγονός.
Η τεράστια επιτυχία του, εδράζεται ακριβώς σε αυτό.
Ότι δεν είναι ΜΟΝΟ μια πολιτική – κομματική εκδήλωση, ούτε ΜΟΝΟ ένα τεράστιο πολιτιστικό … event!
Είναι ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ !
Έτσι, όσον αφορά το ΠΟΛΙΤΙΚΟ σκέλος του (του Φεστιβάλ), μιας και που είναι εκδήλωση της ΚΝΕ (και του ΚΚΕ φυσικά), των νέων κομμουνιστών, των νέων κομμουνιστριών, αυτό θα έχει αποκλειστικά και μοναδικά σχέση με το ελληνικό και παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα.
Όσον αφορά όμως, το ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ σκέλος του, ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ!
Όποιος καλλιτέχνης (ατομικά ή σε σχήμα) έχει να πει πράγματα που τα αγκαλιάζει ένας κόσμος, όχι μόνο είναι καλοδεχούμενος στο Φεστιβάλ, αλλά και ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ να έρθει.
Κυρίως δε, δεν αποκλείεται κάποιος επειδή έχει κάνει μια άλλη πολιτική επιλογή από αυτή της συστράτευσης του με το ΚΚΕ!
Ή το παρελθόν του, οι ενέργειές του, οι θέσεις του, ΔΕΝ ήταν με το λαϊκό κίνημα. Άλλωστε, με την παρουσία του στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, του δίνεται και μια … ευκαιρία να ξαναδεί κάποια πράγματα, ίσως και «να το πάρει αλλιώς»!
Στο πλαίσιο των παραπάνω, η παρουσία του τραγουδιστή Γιώργου Νταλάρα, στο Φετιβάλ της ΚΝΕ στο Πάρκο Τρίτση, που εντάσσεται στο Αφιέρωμα στον Μάνο Λοίζο, θεωρείται τουλάχιστον ως καλοδεχούμενη!