Ήταν 14 Αυγούστου του 1954 …
Πριν 62 χρόνια.
Που, το φασιστικό εκτελεστικό απόσπασμα της αμερικανοκρατίας και της ντόπιας πλουτοκρατίας, εκτελούσε, ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣΕ,
τον Μεγάλο Επαναστάτη,
τον Αλύγιστο Κομμουνιστή,
τον Φλογερό Διανοούμενο,
τον Κόκκινο Δάσκαλο,
τον Νίκο Πλουμπίδη !
Ο Ν. Πλουμπίδης γεννήθηκε στα Λαγκάδια της Αρκαδίας στις 31 Δεκέμβρη 1902. Καταγόταν από φτωχή αγροτική οικογένεια. Μετά από πολλές στερήσεις παίρνει το δίπλωμά του από το διδασκαλείο του Πύργου και το 1924 διορίζεται δάσκαλος στο χωριό Μηλέα της Ελασσόνας. Ξεκινάει η συνδικαλιστική του δράση μέσα από τις γραμμές της Δασκαλικής Ομοσπονδίας που αγωνίζεται για αύξηση των μισθών των δασκάλων.
«Γνωρίζεται» με την Ασφάλεια όταν στις απεργιακές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις του 1929 συλλαμβάνεται και βασανίζεται.
Ηδη από το 1926 είναι μέλος του ΚΚΕ.
Τα λόγια του, όχι απλά παράδειγμα προς μίμηση, αλλά και ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ για ΟΛΑ τα μέλη του ΚΚΕ (θα έλεγα και τους φίλους του).
Τα παραθέτω όχι μόνο για την Ιστορία, αλλά και για …
«Ματαιοπονείτε, αν πιστεύετε ότι θα με κάνετε να στραφώ ενάντια στο Κόμμα μου», ήταν η απάντησή του στον πρόεδρο του δικαστηρίου, όταν εκείνος επιχείρησε να αξιοποιήσει τις άδικες και λαθεμένες κατηγορίες της ηγεσίας του ΚΚΕ ενάντια στον Πλουμπίδη.
«Σήμερα, κύριοι, δε δικάζετε άτομα.
Δικάζετε το ΚΚΕ.
Και επ’ αυτού, παρόλο ότι σήμερα όχι μόνο δεν έχω την τιμή να εκπροσωπώ το Κόμμα μου, αλλά έχω και πολεμική εναντίον μου, δηλώνω, ότι αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες για την πολιτική του Κόμματός μου», ήταν τα λόγια του…
«Εκείνοι που με αγαπούν και με σέβονται οφείλουν να πειθαρχήσουν στο Κόμμα, να διαφυλάξουν την Ενότητά του και να έχουν εμπιστοσύνη στην ηγεσία του.
Τιμή μου εγώ, πάνω απ’ όλα έχω την τιμή του Κόμματος.
Εγώ, εκείνα που δίδασκα τα εφαρμόζω πρώτος εγώ.
Ημουν πιστός στο Κόμμα τότε που με περιέβαλε με στοργή και με ανέβαζε στα ανώτερα αξιώματά του, είμαι πιστός και τώρα που -καλά ή κακά, δίκαια ή άδικα- με κατηγορεί και με στιγματίζει.
Θα παραμείνω για πάντα πιστός και θα πεθάνω κομμουνιστής», γράφει στο γράμμα του.
Σημείωση: Πως να αντισταθώ στον πειρασμό, να συγκρίνω τον Μεγάλο Κομμουνιστή Νίκο Πλουμπίδη, με κάτι … ρετάλια τύπου Ανδρουλάκη, Δαμανάκη, Φαράκου, Στρατούλη, Λαφαζάνη και πολλούς άλλους.
Και φυσικά, να θέλω (πάση θυσία) να βρίσκομαι στο πλευρό των Νίκων Πλουμπίδων.
Advertisements
