Μεγάλη Παρασκευή

Σύντροφε, τώρα μόνο εσύ μπορείς να πάρεις στα χέρια σου το σώμα του Εσταυρωμένου Αραβα, που πέφτει δίχως τέλος μέσα στα χαλάσματα της Τζενίν.
Πάρτον στα χέρια σου όπως μόνο εσύ ξέρεις, όπως το έκανες πολλές φορές στο παρελθόν.
Εμπρός, γιατί είναι πολλοί οι Εσταυρωμένοι και το σκάνδαλο γίνεται απόλυτο.

Κατέβασε το πρεζόνι με προσοχή από το σταυρό του: δε βρήκε τίποτα στη ζωή παρά μόνο το θάνατό του.

Κράτησε το κεφάλι αυτού που έσβησε μόνος του σ’ ένα νοσοκομείο, άγνωστος μέσα σε αγνώστους, και βιάζονται τώρα όλοι να τον σπρώξουν στη γη, γιατί δεν κηδεύουν πια, αλλά σπρώχνουν τους ανθρώπους στο χώμα.

Την ώρα της Αποκαθήλωσης μην επιτρέψεις σε παπά να πλησιάσει, γιατί αυτός δεν είναι παρά ένα ακόμα κοράκι που μυρίζεται την αιωνιότητα σαν ψοφίμι.
Του ανοίγει η όρεξη, αν με καταλαβαίνεις.

Κατέβασε κι αυτή τη γυναίκα από το σταυρό, είναι γερόντισσα δίχως κανένα δίπλα της.
Εχει τα μάτια ανοιχτά λίγο πριν από το τέλος και περιμένει να δει ακόμα αν ένα θαύμα θα κάνει την εμφάνισή του, για να καταλάβει τι ήταν όλο αυτό το κάτεργο στο οποίο έζησε.

Κατέβασε από το σταυρό του τον επαίτη, που μεγάλωσε μαζί μας αλλά κουράστηκε να δίνει κι όχι να ζητά, όπως όλοι νομίζουν.
Ψιθύρισέ του ένα όνομα που ποτέ δεν είχε.
Δεν πρέπει να φύγει χωρίς όνομα, έστω για να το θυμάσαι μόνο εσύ.

Οπως μόνο εσύ, σύντροφέ μου, όπου κι αν βρίσκεσαι, δικαιούσαι τη Μεγάλη Παρασκευή να διαβάσεις από τον Ματθαίο 10:34-36:

«Μη νομίσετε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί τη γην.
Ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν.
Ηλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής.
Και εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού».

Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε στην Ανάσταση, σύντροφε, και το ξέρεις.

Γιώργος Κακουλίδης
3 Μάη 2002
(λες και γράφτηκε σήμερα)