Ζητήματα εξουσίας

Οι δραματικές εξελίξεις του δίμηνου Ιούνη – Ιούλη του 1917, στην προεπαναστατική Ρωσία, όπου είχαμε την προσωρινή ήττα του επαναστατικού κινήματος, καθώς και την εξώθηση στην παρανομία των Μπολσεβίκων, οδήγησαν τον Λένιν να αποσύρει προσωρινά τον σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ» και να στρέψει την προσοχή του Κόμματος στην ένοπλη εξέγερση για την εργατική εξουσία.

Στις Θέσεις, «Η πολιτική κατάσταση», που γράφτηκαν από τον Λένιν στις 10 Ιούλη του 1917, αναφέρονται επιγραμματικά και τα παρακάτω :

«Το σύνθημα να περάσει όλη η εξουσία στα Σοβιέτ, ήταν σύνθημα ειρηνικής εξέλιξης …»

«Τώρα το σύνθημα δεν είναι πια σωστό γιατί δεν παίρνει υπόψη του …  ούτε την προδοσία … από τους εσέρους και τους μενσεβίκους.»

«Την υπόθεση (σ.σ. την επανάσταση) δεν μπορούν να την εξυπηρετήσουν ούτε οι τυχοδιωκτισμοί, ούτε οι ανταρσίες, ούτε η σκόρπια αντίσταση, ούτε οι σκόρπιες απεγνωσμένες απόπειρες αντιμετώπισης της αντίδρασης, παρά μόνο η σαφή επίγνωση της κατάστασης, η αντοχή και η σταθερότητα της εργατικής πρωτοπορίας …»

«Ας αφήσουμε λοιπόν κάθε είδους συνταγματικές και δημοκρατικές αυταπάτες …»

«Ο σκοπός … μπορεί να είναι μόνο ένας: το πέρασμα της εξουσίας στα χέρια του προλεταριάτου, που το υποστηρίζει η φτωχή αγροτιά, για την πραγματοποίηση του προγράμματος του Κόμματός μας».

Ο Λένιν, βλέποντας την προδοσία (την ανοιχτή δηλαδή υποστήριξη της αστικής τάξης) των ηγετών των Σοβιέτ (όπου δεν είχαν την πλειοψηφία οι Μπολσεβίκοι), εγκαταλείπει προσωρινά τον σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ», βάζει ανοιχτά το ζήτημα  της εργατικής εξουσίας και φυσικά συνεχίζει την πάλη για την αλλαγή των συσχετισμών στα Σοβιέτ υπέρ των Μπολσεβίκων.

Από τα παραπάνω, δεν συνάγεται το συμπέρασμα, ότι μελετώντας κανείς την Ιστορία του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος και κυρίως στην Σοβιετική Ένωση, ότι μπορούμε ανάλογες καταστάσεις και επιλογές να τις δούμε και στις μέρες μας ;
Καθώς επίσης, να καταλάβουμε την στάση του ΚΚΕ σε μια σειρά πρόσφατες ανάλογες θα έλεγε κανείς περιτπώσεις ;