Βασικές διαφορές

Από τις αρχές της φετινής χρονιάς, κυρίως ανάμεσα στις δύο βουλευτικές εκλογικές αναμετρήσεις, αναπτύχθηκε έντονη συζήτηση για την συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια κυβέρνηση «της Αριστεράς» !

Αυτή η συζήτηση προωθήθηκε κυρίως από τον οπορτουνιστικό χώρο, με πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ και αγκάλιασε αρκετό κόσμο που παραδόθηκε στις αυταπάτες που έσπειρε έντεχνα και με σχέδιο το σύστημα.

Μάλιστα, πολλοί αποδίδουν την εκλογική μείωση των δυνάμεων του ΚΚΕ, στην επιλογή του Κόμματος να αποκλείσει κάθε είδους συζήτηση για μια τέτοια προοπτική.

Τι δεν λένε (προφανώς επίτηδες και βάσει σχεδίου) οι κάθε είδους … προωθητές μια τέτοιας … φιλολογίας ;

Την εξής απλή αλήθεια:

Οι μεν «θιασώτες της Αριστεράς» (ο ΣΥΡΙΖΑ, Ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η ΔΗΜΑΡ, διάφοροι δημοσιογράφοι και δημοσιολόγοι, αναλυτές, κλπ.) έχουν στο νου τους την συμμετοχή στην Αστική Εξουσία (δηλαδή σε μια κυβέρνηση ή άλλους θεσμούς του Καπιταλισμού), το δε ΚΚΕ έχει υπόψη του και προτείνει την στρατηγική επιλογή της ανατροπής του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση μιας Εργατικής, Σοσιαλιστικής Εξουσίας.

Στο πιθανά εύλογο ερώτημα:

– Μα, το ένα αποκλείει το άλλο ;

Η απάντηση είναι, ένα ξεκάθαρο και στεντόρειο ΝΑΙ !

Παρακάτω, με λίγα λόγια, ας προσπαθήσουμε να το αποδείξουμε αυτό.

Θεμέλιο της αστικής εξουσίας, είναι :

– Το ιδιωτικό, καπιταλιστικό κέρδος μιας χούφτας καπιταλιστών.

– Ένα Δημόσιο στην υπηρεσία πάλι μιας χούφτας καπιταλιστών.

– Τραπεζικό σύστημα που δρα σε πλήρη εξάρτιση και συνάρτιση με το βιομηχανικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο.

– Μισθωτή εργασία της πλειοψηφίας του λαού, που μόλις καλύπτει τις ανάγκες του, ενώ η παραγόμενη υπεραξία καρπώνεται από τους εργοδότες ή τους μηχανισμούς του καπιταλιστικού κράτους.

– Συμμετοχή του λαού σε εκλογικές διαδικασίας κάθε 4 ή έστω 3 ή 2 χρόνια (τώρα τελευταία) και … τέλος !

Η συμμετοχή των κομμάτων που αποδέχονται αυτόν τον δρόμο ανάπτυξης (τον καπιταλιστικό), είτε αυτά είναι αστικά, είτε οπορτουνιστικά, εκ των πραγμάτων θα κινηθούν στον παραπάνω περιγραφόμενο περίγυρο, προφανώς με κάποιες διαφοροποιήσεις σε επιμέρους ζητήματα, μετέχοντας με στελέχη τους στην αστική κυβέρνηση ή σε άλλα αστικά όργανα διοίκησης.

Στον αντίποδα των παραπάνω, το ΚΚΕ μιλάει για την Εργατική Εξουσία, την εξουσία δηλαδή της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, που ως Θεμέλιό της, βρίσκουμε :

– Την σοσιαλιστική Παραγωγική Μονάδα.

– Την Κοινωνική Υπηρεσία.

– Την σοσιαλιστική Διοικητική Μονάδα.

– Τον εθελοντικό Παραγωγικό Συνεταιρισμό.

Η συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας του εργαζόμενου λαού, στις διαδικασίες εκλογής στα Όργανα Διοίκησης (Συνέλευση, Εργατικό ή Εργασιακό Συμβούλιο, Συμβούλιο του Συνεταιρισμού, Περιφερειακό Συμβούλιο, Ανώτατο Όργανο της Εργατικής Εξουσίας κλπ.) προφανώς και δεν είναι μια στιγμιαία (μία ή έστω δύο ημέρες κάθε τόσο) διαδικασία, αλλά προϋποθέτει την καθημερινή ενασχόληση με τα κοινά, της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού και όχι μόνο ενός μικρού τμήματός του, όπως συμβαίνει στο αστικό κράτος.

Με βάσει τα παραπάνω, δεν είναι εντελώς ξεκάθαρο πλέον το ΟΧΙ του Κόμματος (ξερά, κοφτά, απόλυτα) σε συμμετοχή μας σε μια αστική κυβέρνηση ;

Δεν είναι ξεκάθαρη η Πρόταση του ΚΚΕ ;

Δεν είναι απόλυτα σαφή η Θέση του Κόμματος για μια εξουσία που θα ανήκει στο λαό και όχι στο κόμμα ;

Αυτό που λέμε η εξουσία στον λαό και όχι στην οποιαδήποτε Παπαρήγα, όσο πανάξια κι αν είναι αυτή ;

Υπάρχουν ακόμα απορίες για την στάση μας ;