Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ πιάνει τόπο

Οσο πλησιάζει η ώρα η ώρα της κάλπης, που ο καθένας μας θα βρεθεί μόνος του πίσω από το παραβάν και φυσικά κανείς δεν θα μπορεί να μας επιρρεάσει, οξύνεται και η τρομοκρατία για τον … ουρανό που θα πέσει στο κεφάλι μας αν η λαϊκή ψήφος δεν πάει στις δυνάμεις που υπερασπίζονται την Ευρωπαϊκή Ενωση, τον καπιταλισμό, την πλουτοκρατία.

Σ’ αυτήν την τρομοκρατία πάνε χέρι – χέρι και οι μνημονιακοί και οι αντιμνημονιακοί. Και οι δεξιοί και οι … «αριστεροί». Και οι σοσιαλδημοκράτες και οι οπορτουνιστές – σε όλα τα παρακλάδια τους.

Οι πρώτοι, με τις εντολές για την επόμενη μέρα.
Η τελευταία πράξη της συγκυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ ήταν να υπενθυμίσει την κληρονομιά. Την κληρονομιά που αφήνει το μαύρο μέτωπο στην επόμενη αστική κυβέρνηση.
Οι εντολές συγκεκριμένες: Να εφαρμοστούν οι δανειακές συμβάσεις, τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα κλπ. από όποιον και αν εκλεγεί στις 6 Μάη.

Οι δεύτεροι, με τη διαβεβαίωση ότι το μέλλον της εργατικής τάξης είναι μέσα στην λυκοσυμμαχία της ΕΕ και το μόνο που έχει να κάνει είναι να … επιλέξει την πιο φιλολαϊκή ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη. Η αυταπάτη αυτή, γκρεμίζεται γρήγορα με την υπενθύμιση: Ο Ολάντ (αυτός που κατά τους οπορτουνιστές θα … σώσει την Ευρώπη), ανήκει και αυτός στο μνημονιακό στρατόπεδο.

Ολοι μαζί και οι μεν και οι δε,  κρύβουν ότι η επίθεση είναι γενικευμένη με μνημόνιο ή χωρίς μνημόνιο.

Ολοι μαζί κρύβουν ότι πολύ πριν υπάρξει η κρίση και το μνημόνιο, έχουν υπογράψει ότι πρώτος όρος ύπαρξής τους ως πολιτικά κόμματα είναι η προώθηση των πολιτικών της ΕΕ.

Το κλειδί, για να εμφανιστούν ως μνημονιακά ή αντιμνημονιακά κόμματα, ενώ μαζί υπηρετούν το μεγάλο κεφάλαιο, είναι να κρύψουν τις ταξικές αναφορές τους.

Για την εργατική τάξη, κριτήριο ψήφου είναι και το πώς αντιμετώπισε ο αστικός Τύπος την κορυφαία εκδήλωσή της:
Την απεργία της Πρωτομαγιάς !
Την έθαψαν σαν να μην ήτανε Πρωτομαγιά. Την εξαφάνισαν. Και πώς αλλιώς, αφού έγινε μπροστά στη «Χαλυβουργία». Εγινε έτσι που να δείξει ποιος είναι ο δρόμος των εργατών.

Για την εργατική τάξη, κριτήριο ψήφου είναι πως η κάθε πολιτική δύναμη αντιμετωπίζει την καθημερινότητα, πως δρα στους χώρους δουλειάς, πως παλεύει για τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού μας, αλλά και ποια προοπτική, ποιο μέλλον δείχνει.

Και, η σύγκριση, είναι καταλυτική.

Το μοναδικό κόμμα που πάντα βρισκόταν και θα βρίσκεται και μετά τις 6 του Μάη, δίπλα στους εργαζόμενο λαό, είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, το ΠΑΜΕ, το ΜΑΣ, όλοι οι ταξικοί φορείς που παλεύουν για την σοσιαλιστική προοπτική.

Έτσι, κάθε ψήφος στο ΚΚΕ, θα χρησιμοποιηθεί, θα χρησιμεύσει για να δυναμώσει ακόμα πιο πολύ το λαϊκό κίνημα, για την τελική επίθεση για να έρθουν τα πάνω κάτω !

Κάθε ψήφος στο ΚΚΕ, θα πιάσει τόπο ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !

Γι αυτό ψηφίζω ΚΚΕ

Κώστας Ζήκος

Πρώην γραμματέας της ΝΕ Ιωαννίνων του Συνασπισμού

(αποσπάσματα από τις δηλώσεις του στον «Ρ»)

«Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες και στην επερχόμενη μετά τις εκλογές λαίλαπα των νέων βάρβαρων αντιλαϊκών μέτρων που έχουν δρομολογηθεί, οι δυνάμεις που θα δώσουν δύναμη και το κουράγιο, θα εμπνεύσουν και σταθούν αγωνιστικά, διεκδικητικά και ασυμβίβαστα στο πλευρό των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά απειλείται η ανθρώπινη υπόστασή τους».

«Δεν έχω καμία επιφύλαξη ότι αυτά τα ποιοτικά χαρακτηριστικά συγκεντρώνει το ΚΚΕ. Θεωρώ επιπρόσθετα ότι οι πολιτικές εκτιμήσεις οι αναλύσεις και τα συμπεράσματα του ΚΚΕ αναφορικά με τις νέες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες που διαμορφώνονται τόσο στην Ελλάδα και σε ολόκληρο τον πλανήτη, το ΚΚΕ βρίσκεται – αν μη τι άλλο – στο πλαίσιο που οριοθετεί την αντικειμενική πραγματικότητα. Οι θέσεις του χαρακτηρίζονται από τη σοβαρότητα, την πληρότητα, την υπευθυνότητα και την επιστημονική προσέγγιση της σύγχρονης πραγματικότητας».

«Στη λογική αυτή η εκτίμηση του ΚΚΕ ότι στις σημερινές συνθήκες προέχει η μαζική και οργανωμένη αντίσταση της εργατικής τάξης και, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στην ανελέητη ταξική επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου που βρίσκεται σε εξέλιξη και η οποία στην πορεία όλο και περισσότερο θα κλιμακώνεται».

«Οι κοινωνίες στις σημερινές συνθήκες βρίσκονται σε ένα σταυροδρόμι και οι εργαζόμενοι σε ένα αδυσώπητο δίλημμα. ‘Η θα υποταχθούν στις πολιτικές του καπιταλισμού της βαρβαρότητας και της καταστροφής ή θα αντισταθούν στα σχέδια αυτά, οργανωμένα, μαζικά, υπεύθυνα κι αποτελεσματικά, δημιουργώντας μέσα από τους αγώνες και την ταξική πάλη τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και την αντίστοιχη πολιτική συνείδηση για μια κοινωνία της αλληλεγγύης, της ανθρωπιάς, της υπευθυνότητας και της δημιουργίας».

«Χωρίς αμφιβολία η πορεία προς την κατεύθυνση αυτή είναι μια πορεία δύσκολη, επίπονη και βασανιστική. Για τους παραγωγούς όμως του κοινωνικού πλούτου, τους εργαζόμενους, είναι κατά την ταπεινή μου άποψη αναπόφευκτη. Εκτιμώ ότι στην πορεία αυτή η ενίσχυση της επιρροής του ΚΚΕ και μέσα από την εκλογική του ενδυνάμωση αποτελεί όρο και προϋπόθεση και για το λόγο αυτό αποφάσισα στις εκλογές της 6ης Μαΐου να το στηρίξω με την ψήφο μου».