Όχι στα δάνεια !

Ένας καλός «νόμος» θα ήταν, ο κάθε άνθρωπος να στηρίζεται στις ικανότητές του, τις δυνατότητές του, στο έχειν του.
Τον παραπάνω «νόμο» θα συμπλήρωνε, θα ήταν απαραίτητος κι αυτός που θα έλεγε, ότι επιβάλλεται η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, το μοίρασμα των αγαθών μεταξύ τους.
Και, κυρίως, μιλάμε για ό,τι είναι χρήσιμο και αναγκαίο και όχι για πολυτέλειες και λούσα.

Στα τέλη του προηγούμενου αιώνα, κάτι που συνεχίστηκε αμείωτο και στον αιώνα που τώρα διανύουμε, οι παραπάνω αρχές («νόμοι») όχι μόνο δεν ίσχυσαν, αλλά αντίθετα πρυτάνευσε η λογική του να προτιμούνται πράγματα μη χρήσιμα, μη αναγκαία, απλά και μόνο επειδή τα βλέπουμε σε άλλους.
Που, αυτοί οι «άλλοι», με διάφορους τρόπους «έτυχε» να κατέχουν πράγματα πολύ, πολύ περισσότερα από έναν απλό και συνηθισμένο άνθρωπο.
Και που βλέποντας την «ζήλεια» γύρω τους, σκέφτηκαν και εφάρμοσαν έναν πολύ έξυπνο τρόπο να αυγατίσουν τα κέρδη και τις περιουσίες τους.

Την χορήγηση δανείων !
Τοκογλυφικών δανείων !

Δάνεια που στην αρχή τα έδιναν μόνο σ΄ αυτούς που ήταν σίγουρο ότι είχαν να τα ξεπληρώσουν, αργότερα όμως η χορήγηση δανείων γινόταν και για άλλους σκοπούς – όπως ο έλεγχος, η υποδούλωση, η διατήρηση της εξουσίας τους κλπ. κλπ..
Δάνεια που μετατρέπουν τον δανειστή-«προστάτη» σε εχθρό, σε καταχτητή, σε επικυρίαρχο και τον δανειζόμενο από έναν υπερήφανο ανεξάρτητο άνθρωπο σε έναν ντροπιασμένο, υποδουλωμένο ανθρωπάκο.
Τα δάνεια που παίρνονται για μη αναγκαίους σκοπούς, με τις υποθήκες και τα συμβόλαια, κάνουν τους δανειζόμενους να χάσουν το πολυτιμότερο αγαθό για τους ίδιους, τα παιδιά και τις γυναίκες, την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.

Σήμερα, ο δανειστής-τοκογλύφος, δεν επιδιώκει απλά και μόνο να πάρει πίσω κεφάλαιο και τόκους και πανωτόκια, αλλά και ό,τι άλλο έχει ο δανειζόμενος.
Σήμερα, ο δανειστής-τοκογλύφος, θέλει την ίδια την ψυχή του δανειζόμενου, θίγει ανεπανόρθωτο την ελευθερία του, βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά του.

– Έτσι και δεν έχεις να τον πληρώσεις αυτά που του οφείλεις, σου αλλάζει τα φώτα.
– Αν πας να τον πληρώσεις, προσπαθεί να το αποφύγει ή σου δίνει κι άλλα για να σε έχει στο χέρι.
– Αν προσπαθήσεις να πουλήσεις περιουσιακά σου στοιχεία, για να ανταπεξέλθεις στις ορέξεις του, ρίχνει τις τιμές ώστε να μην μπορείς.
– Αν προτιμήσεις να μην πουλήσεις, σε αναγκάζει να το κάνεις.
– Και στα δικαστήρια να τον πας, θα βρει χίλιους τρόπους να επηρεάσει την δικαστική απόφαση και να βγει πάλι λάδι.
– Ακόμα και να του ορκιστείς ότι θα τον ξοφλήσεις, αυτός θα απαιτεί να δει χαρτί γραμμένο, να σε δει γονατιστό και αυτός να σε προστάζει.
– Δεν πα να τον παρακαλάς, να βρίσκεσαι κάθε μέρα έξω από την πόρτα του … ούτε στον κόπο να σε ανοίξει δεν θα μπει.
– Και μην διανοηθείς να κλειστείς στο καβούκι σου, να κλειστείς στο σπίτι σου, αυτός θα στήσει καραούλι απ΄ έξω, θα στείλει δικούς του να μην σε αφήνουν σε χλωρό κλαδί.

Με απλά λόγια, ό,τι κι αν κάνεις, ο δανειστής θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, ώστε στην κυριολεξία να βουτήξει και την ψυχή του οφειλέτη ως ένας πραγματικός Μεφιστοφελής!
Γιατί, δεν τον ενδιαφέρει απλά και μόνο να συσσωρεύει χρήματα ή περιουσίες, ο δανειστής ηδονίζεται με το να δημιουργεί στρατιές απελπισμένων σκλάβων, να σκορπά γύρω του τον όλεθρο και τον αφανισμό ολόκληρων λαών.

Το αντίδοτο για όλα αυτά που περιγράφονται παραπάνω, είναι ένα:
– Έχεις τα απαραίτητα (χρήσιμα και αναγκαία);
Τότε, μην πάρεις ποτέ μα πότε σου δάνειο, σκέψου ότι δεν το χρειάζεσαι !
– Δεν τα έχεις ;
Και πάλι μην δανειστείς, γιατί δεν θα έχεις να πληρώσεις !

Είναι πολύ πιο σημαντικό να έχεις την ελευθερία και την αξιοπρέπειά σου, παρά κάποια εφήμερα αγαθά, που θα σου προσφέρει προσωρινά ο δανεισμός, γιατί στο τέλος θα τα χάσεις όλα.