Πολύ σκληρά ερωτήματα, που θέλουν απαντήσεις

Απευθύνονται το ίδιο και :
Προς Μνημονιακούς, και:
Προς κάθε «είδους» … Αντιμνημονιακούς !

Γίνεται, αγαπητοί μας,

Να μη γνωρίζετε ότι ο σφαγιασμός των εργατικών – λαϊκών κατακτήσεων που υλοποιούν τα μνημόνια περιγράφεται με σαφήνεια από το Μάαστριχτ έως τη «Στρατηγική για το Ευρώ 2020» που συμφώνησαν όλες οι κυβερνήσεις στην ΕΕ, πριν την κρίση;

Γίνεται, αγαπητοί μας,

Να μη γνωρίζετε ότι η κρίση είναι η αφορμή, η ευκαιρία για να επιβάλουν εδώ και τώρα τα προγραμματισμένα και αναγκαία για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των ευρωπαϊκών μονοπωλίων αντιδραστικά μέτρα τα οποία θέλουν, επιτακτικά πια, πάμφθηνη εργατική δύναμη και μαζικό εκτοπισμό μικρομεσαίων;

Να δώσουμε, εμείς, μια πρώτη απάντηση ;

Δεν γίνεται! Εχουν τέτοιο τερατώδη όγκο και είναι τόσο πεινασμένα και αχόρταγα τα μονοπώλια, που τα γρυλίσματα και η επιθετική τους έξαρση… ακούγεται ακόμα κι αν είσαι εντελώς κουφός!

Και, άντε τώρα, να υποθέσουμε ότι καταφέρνουμε και … γοητεύουμε το λαό και φτιάχνουμε μια αριστερή, συμμαχική, «αντιμνημονιακή» κυβέρνηση, που … «κρατάει» και δεν γίνεται κομμάτια με το πρώτο … φύσημα, αφήνουμε στην άκρη τις αρνητικές εμπειρίες παρόμοιων «συμμαχικών» κυβερνήσεων και … ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ !

Το ερώτημα είναι:

– Ποια όπλα θα χρησιμοποιούσε μια κυβέρνηση ευρωλάγνων (όμως) αντιμνημονιακών και αριστερών για να πείσει ή να αναγκάσει την Μέρκελ και τις άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ να δεχτούν να θιγούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων που εκπροσωπούν, ώστε να μειωθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος, χωρίς αυτοί να αντιδράσουν και να κηρύξουν οικονομικό, εμπορικό και άλλο πόλεμο ή και να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ΕΕ;

– Με ποια μέσα και κίνητρα θα έπειθε το κεφάλαιο χωρίς να του εξασφαλίζει τη μεγάλη του κερδοφορία να κάνει επενδύσεις; Θα έκανε κρατικές επενδύσεις; Σε ποιους τομείς και με τι κεφάλαια; Υπάρχει τομέας που δεν κυριαρχούν ή δεν θέλουν να εισχωρήσουν τα μονοπώλια; Πώς θα αντιμετώπιζε τον ανταγωνισμό τους, που εκτός από τη δική τους δύναμη, θα έχουν και την προστασία της ΕΕ;

– Εφόσον είναι υπέρ της ανταγωνιστικότητας, με ποιον τρόπο θα τη διασφάλιζε για το κεφάλαιο που δρα στην Ελλάδα, χωρίς να θίξει μισθούς, εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα;

– Με ποιον τρόπο θα εμπόδιζε την αποχώρηση του κεφαλαίου προς άλλες χώρες, αν η συγκεκριμένη κυβέρνηση φορολογούσε τα κέρδη του, αφού θα ήμασταν μέσα στην ΕΕ που είναι απελευθερωμένη η κίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων; Ποια απάντηση θα έδινε στον εργοδοτικό συνδικαλισμό που θα ξεσηκωνόταν για την προστασία της επιχειρηματικότητας και τι θα έλεγε στους ανέργους που θα διαμαρτύρονταν γιατί οι επιχειρηματίες μετέφεραν τις επενδύσεις στη Βουλγαρία ή αλλού;

– Πώς θα στήριζε και με ποια μέσα τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που δεν αντέχουν στον ανταγωνισμό;

– Θα έφευγε από το ΝΑΤΟ; Θα έκλεινε τη Σούδα και τις άλλες νατοϊκές βάσεις; Ποια θέση θα έπαιρνε ανάμεσα στους άξονες και τους αντιάξονες που διαμορφώνονται συνεχώς εντός της ΕΕ και στην ευρύτερη περιοχή μας ανάμεσα στις διάφορες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις; Και πώς θα αντιμετώπιζε το όλο και πιο ορατό ενδεχόμενο εμπλοκής της χώρας σε μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη;

Ένα, τελευταίο, ερώτημα:
(αθυρόστομο, αλλά κατά τη γνώμη μου καίριο)

– Με … πορδές, αυγά, βάφονται ;

Η δική μας απάντηση είναι:

Χωρίς την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, χωρίς έξοδο από τις λυκοσσυμαχίες ΕΕ και ΝΑΤΟ, χωρίς ρήξη και κάθετη σύγκρουση με τα μονοπώλια και την πλουτοκρατία, τίποτα απολύτως δεν μπορεί να γίνει. Ας μην κοροϊδεύουν κάποιοι τον κόσμο.

Ο τόπος, ο λαός μας, δεν θέλει μια κυβέρνηση «καλών προθέσεων» που θα γελάει ξωπίσω της η πλουτοκρατία, χρειάζεται μια Λαϊκή Κυβέρνηση, που θα εφαρμόσει την Λαϊκή Οικονομία, που θα απελευθερώσει τον κόσμο της εργασίας από τα δεσμά της αστικής τάξης.

υ.γ.: αν κάποιος έχει άλλες απαντήσεις, ευχαρίστως να τις συζητήσουμε