Ποιητικές ζήλειες !

Λένε (ο λαός μας) ότι αν η ζήλεια ήταν …ψώρα, θα είχε κολλήσει όλ΄η χώρα !
Και, σε ό,τι με αφορά, … αλήθεια είναι !
Διαβάζοντας το τελευταίο άρθορ του Allu Fun Marx, σχετικό με το Ποιητικό Είδος της Ιαπωνικής Ποίησης με την «κωδική» ονομασία Χάι Κου, ζήλεψα τόσο πολύ, που αποφάσισα να τον μιμηθώ !
Προφανώς όχι με την ίδια επιτυχία, αλλά, εντάξει, μια προσπάθεια έκανα !
Να είστε … επιεικείς,  παρακαλώ.

1. Μια ιστορία
θα σας πω, που μοιάζει με
παραμυθάκι

2. Ήτανε λέει
μια φορά κι έναν καιρό
μα την αλήθεια

3. Μια χώρα ζεστή
ένας λαός κεφάτος
μα τον θεούλη

4. Ούτε μια βραδιά
δεν σκέφτονταν κανένας
να μείνει μέσα !

5. Γλέντι και χορός
μας ζήλευαν οι ξένοι
τραγούδι πρώτο

6. Πως γίνεται αυτό
σκάγαν΄απ΄το κακό τους
στο γέλιο πρώτοι

7. Βρίζαν με θυμό
δεν το χωρούσ΄ο νους τους
κάναν και … βουντού !

8. Ώσπου, φευ, μια
μέρα, βρήκανε λύση
τι να κάνουνε

9. Να σταματήσουν
τη χαρά, το γέλιο, να
τα κόψουν όλα

10. Μαζεύτηκαν οι
ξένοι, μα και «δικοί μας»
σαν εφιάλτες

11. Μια ιστορική
πήραν απόφαση και
έριξαν βόμβα

12. Που κάνει κρότο
όχι, ούτε που τραντάζει
μα χειρότερο

13. Κακό να φέρει
το γέλιο του να χάσει
όλος ο λαός

14. Έτσι, ΄να πρωί
τους είπαν μιαν αλήθεια
που δεν την ξέραν

15. Και, μάθαν όλοι
– έπεσε σαν κεραυνός –
«μαζί τα φάγαν» !!!

υ.γ.: συνεχίζεται (αν …)