Το «δημοκρατικό» ΠΑ»ΣΟ»Κ και οι υποτακτικοί του

Όπου υποτακτικοί, βλέπε ΕΣΗΕΜΘ – της οποίας οι δημοσιογράφοι και πάλι απεργοσπάστες είναι !
Ο λόγος για τον χαραχτηρισμό, είναι η πρωτοφανής ενέργεια της οργάνωσης των συντακτών Μακεδονίας Θράκης, να στείλει συνάδελφό τους στο πειθαρχικό διότι λέει (άκουσον – άκουσον !!! ) τόλμησε να διακόψει στον αέρα δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3, για να μεταδώσει απεργιακό δελτίο τύπου στις 17 Δεκέμβρη του 2009 !

Για όποιον δεν θυμάται το περιστατικό, το μεσημεράκι και αφού η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ εκείνη τη μέρα είχε «θαφτεί» κανονικά και με το νόμο, μέλη του ΠΑΜΕ μπήκαν στο στούντιο όπου μεταδίδονταν το μεσημεριανό δελτίο της ΕΤ3 – με θέματα άλλα αντ΄άλλων, παρλαπίπες … παπαγάλων (!) – και αφού διεκόπη η «κανονική» ροή του δελτίου, δημοσιογράφος μέλος του ΠΑΜΕ και της ΕΣΗΕΜΘ, διάβασε το απεργιακό δελτίο του ΠΑΜΕ.

Προφανώς για το «δημοκρατικό» ΠΑ»ΣΟ»Κ, την κυβέρνησή του και τους απανταχού υποτακτικούς του, αυτό δεν ήταν δυνατό να περάσει έτσι !
Γι΄αυτό βάλθηκαν να τιμωρήσουν το ΠΑΜΕ, στο πρόσωπο της δημοσιογράφου.

Φυσικά, αυτή η αντιδεολογική και εν πολλοίς φασιστική ενέργεια της ΕΣΗΕΜΘ, δεν έμεινε στο απυρόβλητο.
Παρακάτω παραθέτω την Επιστολή – απάντηση της δημοσιογράφου:

ΕΠΙΣΤΟΛΗ

 Προς το πρωτοβάθμιο ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας Θράκης.
 
Ενόψη των όσων ψευδώς και αστήρικτα μου καταλογίζετε και για τα οποία με καλείτε να δώσω εξηγήσεις στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, έχω να πω τα εξής:
Εξ αρχής ξεκαθαρίζω ότι είναι πρωτοφανές και απαράδεκτο το γεγονός, ένα συνδικαλιστικό σωματείο να προχωρά σε ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, εργαζομένων μελών του. Και αυτό ακριβώς σηματοδοτεί η απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ να με παραπέμψει στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για τη συμμετοχή μου στην συμβολική παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3 στις 17 Δεκέμβρη του 2009.
Είναι κατάκτηση των εργαζομένων, του εργατικού κινήματος συνολικά και δικαίωμά του αναφαίρετο, να αποφασίζει τις συλλογικές μορφές πάλης που θα ακολουθήσει για να προβάλει τις διεκδικήσεις και τα αιτήματά του. Δεν απολογούμαι λοιπόν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο για τη δράση μου. Αντίθετα εγκαλώ αυτούς που τολμούν να προσπαθούν να τιμωρήσουν τη συνδικαλιστική δράση και παρέμβαση επειδή ακριβώς αμφισβητεί την πολιτική πρακτική και τον ρόλο τους.
Καλώ λοιπόν να μου αποδείξετε πότε και με ποιον τρόπο προέτρεψα τους συναδέλφους δημοσιογράφους μέλη της ΕΣΗΕΜΘ να μην εφαρμόσουν αποφάσεις του ΔΣ. Η αναφορά σας αυτή είναι ξεκάθαρα ψευδής και συκοφαντική, κάτι που επιβεβαιώνεται και από το σχετικό οπτικοακουστικό υλικό που σας προσκόμισε η Γενική Διευθύντρια της ΕΡΤ3. Γι αυτή σας την συνειδητά συκοφαντική αναφορά, επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου.

Αυτοί που αποφάσισαν την παραπομπή μου στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, ως δημοσιογράφοι όφειλαν να γνωρίζουν ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι σωματείο, πολύ περισσότερο δεν αντιστρατεύεται τα συμφέροντα των δημοσιογράφων. Αλλά αυτή είναι η ενημέρωση που ορκίστηκαν να υπηρετούν. Μια ενημέρωση που προσαρμόζει την πραγματικότητα στις ανάγκες και τις επιδιώξεις των ίδιων και όσων επέλεξαν να υπηρετούν.

Ξεκαθαρίζω λοιπόν. Το ΠΑΜΕ δεν είναι Σωματείο, ούτε συνδικαλιστική οργάνωση. Το ΠΑΜΕ είναι συνδικαλιστικό ΜΕΤΩΠΟ, ιδεολογικό πολιτικό ρεύμα μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Στο ΠΑΜΕ συμμετέχουν κλαδικές Ομοσπονδίες εργατών, υπαλλήλων και συνταξιούχων, Εργατικά Κέντρα, πρωτοβάθμια Σωματεία, εκλεγμένα συνδικαλιστικά στελέχη, Επιτροπές Αγώνα εργατοϋπαλλήλων, Συντονιστικές Επιτροπές και απλοί εργαζόμενοι. Το ΠΑΜΕ επιδιώκει την κοινή συντονισμένη πάλη των εργαζομένων στον ιδιωτικό, το δημόσιο τομέα, τις πρώην ΔΕΚΟ. Την κοινή πάλη Ελλήνων και μεταναστών. Προσπαθεί να σπάσει τις συντεχνιακές λογικές που τελικά αφήνουν έκθετους και αδύναμους τους εργαζόμενους του κάθε κλάδου στην αντιπαράθεση με τον ισχυρό και ενωμένο αντίπαλο, τους εργοδότες και τις κυβερνήσεις τους.
Επόμενα δεν έχει καμία βάση η κλήση μου σε απολογία για το άρθρο 6 παρ. ι,  σύμφωνα με το οποίο για να είναι κάποιος μέλος της ΕΣΗΕΜΘ πρέπει «να μην είναι μέλος άλλης επαγγελματικής συνδικαλιστικής οργανώσεως».
 
Συνεχίζοντας.  Καλούμαι να δώσω εξηγήσεις γιατί σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. ιδ, τα τακτικά μέλη της Ένωσης, έχουν την υποχρέωση «να μη συμμετέχουν κατά οποιοδήποτε τρόπο σε άλλη οργάνωση ή σε άλλο σωματείο, επαγγελματικό ή μη που οι επιδιώξεις και τα συμφέροντά τους αντιστρατεύονται στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα της Ένωσης και των μελών της».
Ζητώ από όσους με εγκαλούν να αποδείξουν πως το ΠΑΜΕ αντιστρατεύεται τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της ΕΣΗΕΜΘ και των μελών της. Όταν το ΠΑΜΕ, διακηρύττει σε όλους τους τόνους και μέσα από τα πλαίσια πάλης που καταθέτει σε σωματεία και άλλες οργανώσεις όπου δρουν -όντας μέλη-  οι εργαζόμενοι που συσπειρώνονται σε αυτό, ότι,  παλεύει για: την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών των εργαζομένων, για μισθούς και συντάξεις που να ανταποκρίνονται στις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες τους, για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, για μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες, για δημόσια και δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους. Παλεύει για πληροφόρηση ολόπλευρη και δημοκρατική που θα αποκαλύπτει και δεν θα αποκρύπτει τις πραγματικές αιτίες των συνεπειών που βιώνει ο εργαζόμενος λαός. Για ενημέρωση που δεν θα χειραγωγεί και δεν θα διαμορφώνει την συνειδήσεις ανάλογα με τις ανάγκες της πολιτικής του κεφαλαίου και της εκάστοτε κυβέρνησης. Αλλά και για μια σειρά άλλα ζητήματα που θεωρώ περιττό να αναφερθούν σε αυτό το κείμενο.

Σύμφωνα με το άρθρο 7 παρ. ιζ τα τακτικά μέλη έχουν την υποχρέωση «να πειθαρχούν απόλυτα στις αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου και της Γενικής Συνελεύσεως. Η παράβαση αποφάσεως Δ.Σ. ή Γ.Σ. που αφορά στην κήρυξη, συνέχιση ή λήξη απεργίας ή στάσης εργασίας, θεωρείται ως ιδιαίτερα επιβαρυντικό πειθαρχικό παράπτωμα».
Θεωρώ ότι ορίζεται σαφέστατα και είθισται στην πολύχρονη ιστορία της ΕΣΗΕΜΘ, η ερμηνεία αυτού του άρθρου να συνδέεται με την υποχρέωση των μελών να υπερασπίζονται τις αποφάσεις απεργιακών κινητοποιήσεων για να προασπίζουν τα συμφέροντα του κλάδου απέναντι στον κίνδυνο της απεργοσπασίας. 
Στην συγκεκριμένη περίπτωση, στις 17 Δεκέμβρη του 2009, αρνήθηκα να πειθαρχήσω στην απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ να μην κηρύξει απεργία. Απήργησα κόντρα στην απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ και κατήγγειλα ότι αυτή η απόφαση του ΔΣ υπονόμευσε την απεργία που είχε προκηρυχθεί από την ΕΣΗΕΑ και την ΕΣΠΗΤ. Την υπονόμευσε διότι επέτρεψε να μεταδοθούν δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές από τα πανελλαδικής εμβέλειας ΜΜΕ που εδρεύουν στην περιοχή ευθύνης της ΕΣΗΕΜΘ.
Δεν κατανοώ από που προκύπτει ότι τα μέλη της ΕΣΗΕΜΘ έχουν υποχρέωση να πειθαρχούν σε αποφάσεις ωμής απεργοσπασίας όπως αυτή της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ και γιατί θα πρέπει να απολογηθώ γι αυτό. 
Επίσης δεν κατανοώ και παρακαλώ να απαντηθεί, πως και ποιοι θίγονται, όταν ο εργαζόμενος, εν προκειμένω εγώ, αποφασίζω να απεργήσω, ακόμη και αν δεν με καλύπτει με σχετική απόφαση η ΕΣΗΕΜΘ. Θίγεται η Ένωση; Ή ο εργοδότης μου στον οποίο αρνούμαι να εργαστώ και εγώ που χάνω μεροκάματο;
Επί της ουσίας. Η απεργία είναι δικαίωμα που κατακτήθηκε με πολύχρονους αγώνες. Είναι δικαίωμα προάσπισης της δουλειάς και της ζωής μας. Δεν μπορεί να εξαρτάται από το αν είναι ανεκτή από τους αστικούς νόμους, την ανοχή των αφεντικών ή τις διαθέσεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού. Η δυνατότητα των εργαζόμενων να απεργήσουμε δεν μπορεί να εξαρτάται από τους συμβιβασμένους εκπροσώπους μας στα συνδικάτα.

Καλούμαι να δώσω εξηγήσεις για παραβάσεις των αρχών του Κώδικα Δεοντολογίας του Δημοσιογραφικού Επαγγέλματος και συγκεκριμένα για το άρθρο 6 παρ. α, σύμφωνα με το οποίο ο δημοσιογράφος οφείλει: «Να σέβεται την προσωπικότητα των συναδέλφων του. Να μην εκτοξεύει εναντίον τους ασύστατες κατηγορίες και να αποφεύγει τις προσωπικές αντεγκλήσεις, δημόσια και στους χώρους εργασίας».
Συνειδητά ή από άγνοια επιχειρείται να περιοριστεί η πολιτική και συνδικαλιστική κριτική στην πλειοψηφία των μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ και να υποβιβαστεί σε προσωπική αντέγκληση. Τέτοιο θέμα δεν υφίσταται. Η κριτική που έγινε στην πλειοψηφία των μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ σχετίζονταν με την απόφασή της να μην προκηρύξει απεργία, συνεχίζοντας έτσι να κρατά σε αδράνεια τους εργαζόμενους του κλάδου που βρίσκονται αντιμέτωποι με την επίθεση των εργοδοτών που εκδηλώνεται με απολύσεις, «συναινετικές παραιτήσεις» ή διαφορετικά οικειοθελείς αποχωρήσεις, με την απλήρωτη δουλειά, με τη συνέχιση των συμβάσεων ομηρίας (ΕΡΤ), κλπ.  Επόμενα δεν ισχύει και η έγκληση μου για την «εκτόξευση ασύστατων κατηγοριών».
Θέλω να πιστεύω ότι δεν μπαίνει σε αμφισβήτηση το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης και κριτικής.
Σε ότι αφορά την έγκλησή μου για το  άρθρο 1 παρ. β. του Κώδικα Δεοντολογίας, θεωρώ ότι με συκοφαντείτε εν γνώση σας καταλογίζοντας μου πράξεις μειωτικές όταν επικαλείστε ότι διαστρέβλωσα, απέκρυψα, αλλοίωσα ή πλαστογράφησα πραγματικά περιστατικά. Επιφυλάσσομαι γι αυτή σας τη συμπεριφορά για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου ενώπιον των αστικών και ποινικών δικαστηρίων.  Και  προκαλώ να μου πείτε, πως, πότε και που, ποια πραγματικά περιστατικά απέκρυψα ή διαστρέβλωσα,  πλαστογράφησα ή αλλοίωσα.
Με τη συμμετοχή μου στην συμβολική παρέμβαση του ΠΑΜΕ στην ΕΤ3, υπεράσπισα τις αρχές του Κώδικα Δεοντολογίας που: Θεωρεί αναφαίρετο «το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας». Δηλώνει ότι ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει «να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας». Ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου «η ισηγορία και η πολυφωνία, οξυγόνο της δημοκρατίας, αναιρούνται σε συνθήκες κρατικού μονοπωλιακού ελέγχου των Μ.Μ.Ε. και υπονομεύονται με τη συγκέντρωση της ιδιοκτησίας τους σε γιγαντιαίες κερδοσκοπικές επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν την κοινή γνώμη σαν καταναλωτή και προσπαθούν να χειραγωγήσουν το φρόνημα, τις συνήθειες και την εν γένει συμπεριφορά της».
Αυτές τις αρχές υπεράσπισε συνολικά το ΠΑΜΕ. Πρόβαλε το διεκδικητικό πλαίσιο μιας μεγάλης απεργίας, που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων και στη Θεσσαλονίκη και σε όλη τη χώρα. Μιας απεργίας που πεισματικά είχε «εξαφανιστεί» από τα ελληνικά ΜΜΕ (ιδιωτικά και κρατικά), ενώ την ίδια περίοδο προβάλλονταν από τον ξένο τύπο ως μια απεργία που έβαζε σε κίνδυνο τις αναδιαρθρώσεις της κυβέρνησης. Κατήγγειλε αυτόν τον αποκλεισμό αξιοποιώντας το βήμα της δημόσιας τηλεόρασης, της ΕΤ3, που εκπέμπει πανελλαδικά και εκείνη την ημέρα, 17/12 μετέδιδε δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές.
Γιατί εγκαλούμαι λοιπόν; Ποια τάξη διασάλευσα; Αυτή της απόλυτης πειθαρχίας των εργαζομένων στις αποφάσεις του εργοδοτικού συνδικαλισμού που σχεδιάζει τη δράση του με γνώμονα το πως καλύτερα θα εξυπηρετούνται τα σχέδια και τα συμφέροντα των εργοδοτών;

Ελπίζω αυτή η πρακτική που ακολουθείται από την πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ και το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο, να μην αποτελεί μια φθηνή συνδικαλιστική μεθόδευση που σκοπό έχει να αποκλείσει τη συμμετοχή μου από τις επερχόμενες αρχαιρεσίες της ΕΣΗΕΜΘ.
Δικαίωμά μου είναι και δεν το εκχωρώ σε κανέναν να δρω πολιτικά, συνδικαλιστικά. Να κρίνω την πολιτική πρακτική του σωματείου μου και των μελών του ΔΣ, να έχω άποψη και να την εκφράζω δημόσια στα πλαίσια αυτής της συνδικαλιστικής δράσης.
Δεν απολογούμαι στους εκπροσώπους του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, σε όσους δηλαδή έχουν ταχθεί να υπηρετούν τα συμφέροντα των εργοδοτών και έχουν αναλάβει να πείσουν τους εργαζόμενους να σκύψουν το κεφάλι και να υποταχθούν στο μονόδρομο των θυσιών για να μη θιγούν τα κέρδη των αφεντικών.
Δεν απολογούμαι στην εργοδοτική πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ που συνειδητά αρνείται να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων του κλάδου την ώρα που βρίσκεται σε εξέλιξη η επίθεση της εργοδοσίας και βρίσκεται προ των πυλών, με βάση το διάγγελμα του Πρωθυπουργού και τις εξαγγελίες της κυβέρνησης, η πιο άγρια επίθεση στα εργασιακά και ασφαλιστικά μας δικαιώματα, στο εισόδημα και τη σύνταξη.
Δεν απολογούμαι και πολύ περισσότερο δεν πειθαρχώ σε αποφάσεις του ΔΣ, αποφάσεις ωμής απεργοσπασίας με τις οποίες προσπαθεί να υπονομεύσει την ενότητα των εργαζομένων του κλάδου για να τρίβουν τα χέρια τους τα αφεντικά. Γι αυτό άλλωστε καταγγείλαμε την συγκεκριμένη πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ -και όχι τους εργαζόμενους – μέσα από την συμβολική παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3.
Η εργοδοτική πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ θα έπρεπε να ντρέπεται και να απολογείται στους εργαζόμενους γιατί: Κλείνει τα μάτια μπροστά στις απολύσεις. Επιτρέπει να χάνονται θέσεις εργασίας σε περίοδο που η ανεργία τσακίζει τον κλάδο. Ανέχεται εργαζόμενοι να μένουν απλήρωτοι, όμηροι συμβασιούχοι, κλείνει τα μάτια στη δουλειά με το μπλοκάκι και την ανασφάλιστη εργασία. Αρνείται να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων και κρύβεται, τη μία, στις 17/12 πίσω από δήθεν «παραταξιακές απεργίες», και τώρα στις 10/2 αναμένοντας εξειδίκευση των μέτρων που θα σαρώσουν τα δικαιώματά μας.
Η πλειοψηφία των μελών του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ οφείλει να απολογηθεί για το γεγονός ότι με τη στάση της προβάλει την άποψη ότι τα ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, ικανοποιούν το δημοκρατικό δικαίωμα στην ολόπλευρη ενημέρωση. Ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι κυριολεκτικά θάβονται ή αλλοιώνονται ειδήσεις που δεν αρέσουν στο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις του. Οτι τη θεματολογία των ειδήσεων και των ρεπορτάζ πλέον την καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα εμπορικά τμήματα των ΜΜΕ.

Τους τη χαρίζουμε αυτή την «ελευθεροτυπία», που έθαψε μια μεγάλη πανεργατική απεργία, και τις ημέρες που προηγήθηκαν και τις ημέρες που ακολούθησαν, που δεν είδε τους χιλιάδες απεργούς εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα. Τους τη χαρίζουμε αυτή την ελευθεροτυπία που δεν «βλέπει» τις απολύσεις ή τα εργατικά ατυχήματα, επειδή έτσι κρίνει το εμπορικό – διαφημιστικό τμήμα των ΜΜΕ.  Αυτή την «ελευθεροτυπία»  κατήγγειλε το ΠΑΜΕ με την ολιγόλεπτη συμβολική του παρέμβαση στο δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3 και θα συνεχίζει να την καταγγέλλει με κάθε τρόπο. Άλλωστε επιβεβαιώθηκε η ορθότητα της καταγγελίας και στις 17/12/09 αλλά και τις επόμενες ημέρες όταν και η ΕΤ3 και άλλα  ΜΜΕ αναπαρήγαγαν τις ανακοινώσεις της ΕΣΗΕΜΘ που καταδίκαζαν την παρέμβαση του ΠΑΜΕ όμως δεν βρήκαν μία λέξη να πουν ή να γράψουν από τις απαντητικές ανακοινώσεις που εξέδωσε το ΠΑΜΕ. 
 
Σε ότι αφορά τα περί «παρέμβασης» στο έργο των συναδέλφων, τους υπενθυμίζουμε ότι αυτό που φτάνει ως ενημέρωση στον τηλεθεατή και τον αναγνώστη, δεν καθορίζεται από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Καθορίζεται και επιβάλλεται από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ, μέσω των διευθυντικών στελεχών, αλλά και με την αυτολογοκρισία πολλών δημοσιογράφων, που βασίζεται στις απολύσεις, στις άθλιες ελαστικές εργασιακές σχέσεις που τους έχουν επιβληθεί και αντικαθιστούν τη σταθερή και μόνιμη εργασία.
Η απόφαση της πλειοψηφίας του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ να ποινικοποιήσει τη συνδικαλιστική δράση επιδιώκει να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους με στόχο να μην τολμήσουν να αμφισβητήσουν τις επιλογές της. Να συμμορφωθούν με τις υποδείξεις των αφεντικών. Γιατί γνωρίζει ότι τα χειρότερα έρχονται και η αγανάκτηση θα ξεχειλίσει. Παράλληλα επιχειρεί να νομιμοποιήσει στη συνείδηση των εργαζομένων, τη μετρατοπή της ενημέρωσης σε εμπόρευμα και μέσο χειραγώγησης στην υπηρεσία των συμφερόντων των ιδιοκτητών των ΜΜΕ, συνολικά το κεφαλαίου.
Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά και δεν επιδέχονται πλαστογράφηση.
Με κάθε τρόπο, μαζί με όλους τους εργαζόμενους που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, θα υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα στην ολόπλευρη δημοκρατική ενημέρωση, το δικαίωμα στη ζωή και δουλειά με αξιοπρέπεια. Θα συνεχίζουμε να καθορίζουμε τη δράση μας με μοναδικό γνώμονα τα συμφέροντα και τις ανάγκες μας.
Τετάρτη 10 Φλεβάρη, θα απεργήσω, παρά την απόφαση του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ.  Καλώ τους συναδέλφους μου εργαζόμενους στα ΜΜΕ να δώσουν απάντηση στην επίθεση που δέχονται από την εργοδοσία και την κυβέρνηση, με τη μαζική συμμετοχή τους στην απεργιακή συγκέντρωση του ΠΑΜΕ, στις 10 π.μ., στο Άγαλμα του Βενιζέλου.
 
Άννα Ανανιάδου

υ.γ. Άλλος ένας λόγος που η αυριανή μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση του ΠΑΜΕ, όχι μόνο πρέπει να είναι απόλυτα επιτυχημένη, αλλά και να είναι μια ηχηρή απάντηση στους κάθε λογής υπηρέτες της νέας πασοκικής τάξης πραγμάτων στη χώρα μας !