Πρόλογος (περίπου):
Το παρακάτω κείμενο, κι ας με συγχωρέσουν οι φίλοι αυτού του μπλογκ, θα μπορούσε ή θα έπρεπε να αποτελεί σχόλιο σε άρθρο του σ. «Κάποιος που Σκέφτεται», ΕΔΩ .
Όμως, αποφάσισα να το κάνω άρθρο (ποστ) στο μπλογκ μου, για τους εξής λόγους:
1. Είναι πολύ μεγάλο για … σχόλιο !
2. Αντανακλά προσωπικές απόψεις, εχτιμήσεις, σκέψεις !
3. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να το … αντισχολιάσει, ελεύθερα και ανεμπόδιστα !
υ.γ.: φυσικά, υβριστικά σχόλια, απορρίπτονται.
Κεφάλαιο Α: Ζητήματα της Σοσιαλιστικής Οικοδόμησης
Οι εμπειρίες, που αποκομήθηκαν από την Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, καθώς και από τις προσπάθειες σειράς χωρών που συνεχίζουν να το επιχειρούν, οδηγούν στα παρακάτω συμπεράσματα:
1. Ο Σοσιαλισμός, οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής και κατανομής του κοινωνικού προϊόντος, ο εργατικός έλεγχος, οι λαϊκοί θεσμοί κλπ., όλα αυτά, καταχτώνται με καθημερινούς αγώνες, δεν επιβάλλονται με το ζόρι.
2. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη και δράση ενός ισχυρού και «δεμένου» Κομμουνιστικού Κόμματος. Χρειάζεται ένα Κ.Κ. που να δρα ενιαία, με σιδερένια πειθαρχία, σταθερά προσανατολισμένο στην υπόθεση του σοσιαλισμού, προ πάντων όμως βασισμένο στην Αξία (προφανής ο λόγος του κεφαλαίου «α») του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού.
Ούτε μόνο στη Δημοκρατία, ούτε μόνο στο Συγκεντρωτισμό.
3. Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι, η αποδοχή και η συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Το Κ.Κ. πρέπει να έχει σύμμαχό του την κοινωνία και αυτό οφείλει να το προσπαθεί σε κάθε βήμα του.
Η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού – Κομμουνισμού, πρέπει να πατάει και στους δύο αυτούς πυλώνες. Δηλαδή και στο Κόμμα και στην Κοινωνία ! Όχι μόνο στο κόμμα, αλλά ούτε και μόνο στην κοινωνία. Η κοινωνία χρειάζεται την καθοδήγηση του κόμματος και το κόμμα χρειάζεται τον έλεγχο της κοινωνίας.
4. Πολλοί άνθρωποι, για διάφορους λόγους και αιτίες, δεν συμφωνούν, απορρίπτουν την σοσιαλιστική προοπτική, επιλέγουν το καπιταλιστικό σύστημα.
Από ορισμένους από αυτούς, μπορεί να προέλθει από απλή αντίσταση μέχρι και ανοιχτή αντισοσιαλιστική πολεμική.
Μπορεί να δούμε σαμποτάζ, σύμπλευση και συνεργασία με αντισοσιαλιστικές δυνάμεις της χώρας, ή και του εξωτερικού.
Κάποιοι, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και όπλα.
Οι μορφές που παίρνει η αντισοσιαλιστκή πολεμική, μπορούν να είναι φανερές, αλλά και κρυφές – δεν θα αποκλείσουμε ούτε καν τις συνωμοσίες !
5. Η πάλη των δυνάμεων του Σοσιαλισμού ενάντια στις αντισοσιαλιστικές δυνάμεις, αποχτά τα παρακάτω χαραχτηριστικά:
– Είναι συνεχής και αδυσώπητη
– Είναι ισχυρή και μεγαλώνει η ισχύς της, όσο η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά
– Ο βαθμός της έντασής της, μπορεί να είναι τέτοιος που να οδηγήσει σε κούραση, σε απαγοήτευση, μέχρι και την αποστράτευση απ΄αυτήν. Το πέρασμα στην αντίπερη όχθη (το είδαμε κι αυτό) δείχνει ότι μπορεί κάποιους να τους λυγίσει τόσο πολύ.
Κεφάλαιο Β: Ζητήματα Κομματικών και Κοινωνικών Οργανώσεων