Άρθρο – σχόλιο ή Σχόλιο – άρθρο !

Πρόλογος (περίπου):

Το παρακάτω κείμενο, κι ας με συγχωρέσουν οι φίλοι αυτού του μπλογκ, θα μπορούσε ή θα έπρεπε να αποτελεί σχόλιο σε άρθρο του σ. «Κάποιος που Σκέφτεται»,   ΕΔΩ .
Όμως, αποφάσισα να το κάνω άρθρο (ποστ) στο μπλογκ μου, για τους εξής λόγους:
1. Είναι πολύ μεγάλο για … σχόλιο !
2. Αντανακλά προσωπικές απόψεις, εχτιμήσεις, σκέψεις !
3. Μπορεί ο οποιοσδήποτε να το … αντισχολιάσει, ελεύθερα και ανεμπόδιστα !
υ.γ.: φυσικά, υβριστικά σχόλια, απορρίπτονται.

Κεφάλαιο Α: Ζητήματα της Σοσιαλιστικής Οικοδόμησης

Οι εμπειρίες, που αποκομήθηκαν από την Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, καθώς και από τις προσπάθειες σειράς χωρών που συνεχίζουν να το επιχειρούν, οδηγούν στα παρακάτω συμπεράσματα:

1. Ο Σοσιαλισμός, οι κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής και κατανομής του κοινωνικού προϊόντος, ο εργατικός έλεγχος, οι λαϊκοί θεσμοί κλπ., όλα αυτά, καταχτώνται με καθημερινούς αγώνες, δεν επιβάλλονται με το ζόρι.

2. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η ύπαρξη και δράση ενός ισχυρού και «δεμένου» Κομμουνιστικού Κόμματος. Χρειάζεται ένα Κ.Κ. που να δρα ενιαία, με σιδερένια πειθαρχία, σταθερά προσανατολισμένο στην υπόθεση του σοσιαλισμού, προ πάντων όμως βασισμένο στην Αξία (προφανής ο λόγος του κεφαλαίου «α») του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού.
Ούτε μόνο στη Δημοκρατία, ούτε μόνο στο Συγκεντρωτισμό.

3. Επίσης, απαραίτητη προϋπόθεση είναι, η αποδοχή και η συμμετοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας.
Το Κ.Κ. πρέπει να έχει σύμμαχό του την κοινωνία και αυτό οφείλει να το προσπαθεί σε κάθε βήμα του.
Η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού – Κομμουνισμού, πρέπει να πατάει και στους δύο αυτούς πυλώνες. Δηλαδή και στο Κόμμα και στην Κοινωνία ! Όχι μόνο στο κόμμα, αλλά ούτε και μόνο στην κοινωνία. Η κοινωνία χρειάζεται την καθοδήγηση του κόμματος και  το κόμμα χρειάζεται τον έλεγχο της κοινωνίας.

4. Πολλοί άνθρωποι, για διάφορους λόγους και αιτίες, δεν συμφωνούν, απορρίπτουν την σοσιαλιστική προοπτική, επιλέγουν το καπιταλιστικό σύστημα.
Από ορισμένους από αυτούς, μπορεί να προέλθει από απλή αντίσταση μέχρι και ανοιχτή αντισοσιαλιστική πολεμική.
Μπορεί να δούμε σαμποτάζ, σύμπλευση και συνεργασία με αντισοσιαλιστικές δυνάμεις της χώρας, ή και του εξωτερικού.
Κάποιοι, δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν ακόμη και όπλα.
Οι μορφές που παίρνει η αντισοσιαλιστκή πολεμική, μπορούν να είναι φανερές, αλλά και κρυφές – δεν θα αποκλείσουμε ούτε καν τις συνωμοσίες !

5. Η πάλη των δυνάμεων του Σοσιαλισμού ενάντια στις αντισοσιαλιστικές δυνάμεις, αποχτά τα παρακάτω χαραχτηριστικά:
– Είναι συνεχής και αδυσώπητη
– Είναι ισχυρή και μεγαλώνει η ισχύς της, όσο η οικοδόμηση του Σοσιαλισμού φαίνεται να παίρνει σάρκα και οστά
– Ο βαθμός της έντασής της, μπορεί να είναι τέτοιος που να οδηγήσει σε κούραση, σε απαγοήτευση, μέχρι και την αποστράτευση απ΄αυτήν. Το πέρασμα στην αντίπερη όχθη (το είδαμε κι αυτό) δείχνει ότι μπορεί κάποιους να τους λυγίσει τόσο πολύ.

Κεφάλαιο Β: Ζητήματα Κομματικών και Κοινωνικών Οργανώσεων 

Η αντικατάσταση των αστικών θεσμών εξουσίας από τους νέους θεσμούς της εργατικής εξουσίας, είναι φυσικό και αναγκαίο επακόλουθο για την Οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.
Η συμμετοχική αποδοχή του σοσιαλισμού από την κοινωνία, η πραχτική εφαρμογή του συνθήματος «παίρνουμε τις τύχες στα χέρια μας», θα εκφραστεί τελικά στη θεσμοθέτηση μιας ανώτερης μορφής δημοκρατίας.
Μιας δημοκρατίας, με τα παρακάτω χαραχτηριστικά γνωρίσματα:

1. Η βασική έκφρασή της είναι η εξουσία της Παραγωγικής Μονάδας, του Τόπου Εργασίας.

2. Οι αντιπρόσωποι των συνεταιρισμένων αγροτών και των μικροεμπορευματοπαραγωγών επιδιώκουν την κατοχύρωση της συμμαχίας τους με την Εργατική Τάξη.

3. Οι νόμοι αυτής της δημοκρατίας, το Σύνταγμά της, οι εκφραστές και υπηρέτες αυτών, έχουν ως στόχο την Κοινωνική Ιδιοχτησία, τον Κεντρικό Σχεδιασμό, τον Εργατικό Έλεγχο.

4. Η συμμετοχή στο Κ.Κ., η κομματική καθοδήγηση, δεν έχει κανένα μα κανένα προνόμιο για τη δουλειά που προσφέρεται.

5. Η συνεχής προσπάθεια του Κ.Κ. και των άλλων Οργανώσεων του Λαού (αυτό, άλλωστε, είναι και καθήκον), να παρεμποδίσουν, να ανακόψουν, να εξουδετερώσουν τις όποιες προσπάθειες της εναπομείνασας αστικής τάξης και των άλλων αντισοσιαλιστικών δυνάμεων, καθώς και της διεθνούς αντίδρασης, να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην συρρίκνωση και την εξαφάνιση αστικών και αντιδραστικών κομμάτων και οργανώσεων.
Κάθε προσπάθεια βίαιης επιβολής μιας τέτοιας κατεύθυνσης (π.χ. διάλυσης των αστικών κομμάτων), φέρνει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα.
Δεν χρειάζεται, άλλωστε !

6. Οργανώσεις, που εκφράζουν κοινωνικά ρεύματα, ανησυχίες, ανάγκες, πολιτιστικές ή εθιμικές ιδιομορφίες, διεύρυνσης της λαϊκής συμμετοχής κ.ά., ξεπηδούν καθημερινά και εξ αιτίας των προωθητικών δυναμικών της νέας δημοκρατίας, της σοσιαλιστικής δημοκρατίας.
Οι Οργανώσεις αυτές, αγκαλιάζουν όλες τις δομές του Νέου Σοσιαλιστικού Κράτους.
Καθοδηγούνται από, αλλά και καθοδηγούν το Κ.Κ., σε μια αρμονική και αλληλοεπιδρώμενη διαδικασία, που βασικό ή μοναδικό στόχο έχει την εμπέδωση, την εμβάθυνση, την κατοχύρωση οριστικά και αμετάκλητα, της κομμουνιστικής κοινωνίας.
Οι κομματικές και κοινωνικές Οργανώσεις δουλεύουν με μία σχέση, που ο ένας εξαρτάται από τον άλλον, ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.
Φαινόμενα αλαζονείας, φθόνου, μανίας εκδίκησης, κακίας, μοχθηρίας, τεμπελιάς, ωχαδερφισμού, αποστράτευσης κλπ., στέλνονται … συστημένα στο … μουσείο του καπιταλισμού !
Αντίθετα, εμφανίζονται φαινόμενα αλληλεγγύης, συντροφικότητας, ταπεινότητας, συμπαράστασης, κατανόησης, καλοσύνης, αλληλοβοήθειας, αγωνιστικότητας, εργατικότητας, κλπ..

Κεφάλαιο Γ: Επίλογος (ή, σαν επίλογος)

Ο άνθρωπος, διαφέρει από τα άλλα ζώα, γιατί διαθέτει λογική.

Και στο ερώτημα :
– Ποιος θέλει να βλάπτει τον συνάνθρωπό του
– Ποιος θέλει να μην έχει μέλλον ο ίδιος και τα παιδιά του
– Ποιος επιδιώκει να ανέβει πατώντας επί πτωμάτων
– Ποιος θέλει να ζει στη μιζέρια, στην ανέχεια, να είναι κακομοίρης, να δέχεται από παντού χτυπήματα
– Ποιος διακατέχεται από μίσος και αισθήματα παλιανθρώπου
– Ποιος επιλέγει να γίνει δολοφόνος, κλέφτης, ληστής, διαστροφέας, εγκληματίας
– Ποιος, έστω, θέλει όλα τα παραπάνω να συμβαίνουν είτε στον ίδιο, είτε ακόμα σε άλλους ανθρώπους

Η λογική απάντηση είναι :
Κ α ν έ ν α ς  !
Ή … σχεδόν κανένας !
Μόνο οι άνθρωποι που γαλουχήθηκε στα … «νάμματα» του καπιταλισμού, μπορούν να χάσουν τη λογική τους.
Ή, αλλιώς, τα ανθρώπινα λογικά αντανακλαστικά τους.

Άλλος  ένας, λοιπόν, λόγος που οφείλει ο καθένας μας να αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού, για την οριστική και αμετάκλητη εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού, είναι και αυτός :

– Η λογική !
– Η Ανθρώπινη Λογική !