Θλιβερή και μαύρη επέτειος

Δεν μου άρεσε η λέξη «επέτειος» που έβαλα στον τίτλο τούτου του άρθρου, για να αναφερθώ στο μεγαλύτερο (για μένα) έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας, όμως πραγματικά δεν θα ήθελα να «φορτίσω» περισσότερο την κατάσταση.

Αλήθεια, θα άξιζε τον κόπο, σε τούτο το μετερίζι που λέγεται μπλογκινγκ, να γινόταν ένα quiz για το πως θα μπορούσε κανείς να … «βαφτίσει» την εγκληματική ενέργεια των Αμερικανών να βομβαρδίσουν με πυρηνική βόμβα δυο πόλεις – τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι – και να στείλουν εκατοντάδες χιλιάδες αθώους ανθρώπους στον άλλο κόσμο, ακόμα και σήμερα πολλοί άνθρωποι που διαμένουν στις παραπάνω περιοχές υφίστανται τις συνέπειες 64 χρόνια μετά !

Όχι τίποτα άλλο, αλλά είναι αυτοί – οι Αμερικανοί – που βαυκαλίζονται στις μέρες μας ότι πολεμούν την … τρομοκρατία !!!
Λες και η ενέργειά τους αυτή δεν είναι ο ορισμός της τρομοκρατίας !

Θέλω να διατυπώσω την δική μου, προσωπική άποψη για αυτό το απάνθρωπο έγκλημα.

Πιστεύω ότι η απόφαση για τη ρίψη των ατομικών βομβών στην Ιαπωνία (η οποία να σημειωθεί ήδη είχε συνθηκολογήσει και είχε αποδεχτεί την ήττα της) δεν είχε ως βασικό στόχο αυτή τη χώρα, αλλά την Σοβιετική Ένωση !
Για μένα, οι Αμερικάνοι πολύ θα ήθελαν να ρίξουν την βόμβα στην Χώρα των Μπολσεβίκων, στη Χώρα του Λένιν και του Στάλιν, γνώριζαν όμως ότι και θα επισύραν την παγκόσμια κατακραυγή από τη μία, αλλά και από την άλλη θα έπαιρναν ανάλογη απάντηση από τους Κομμουνιστές !
Έτσι, αυτό που θέλαν ήταν να «δείξουν» τα δόντια τους, ώστε να βρεθούν αρκετοί – κυρίως στρατιωτικοί και πολιτικοί παράγοντες της Σ.Ε. – που θα φοβηθούν και θα επιχειρήσουν να ανατρέψουν την επικρατούσα κατάσταση.
Ειδικά, μετά την περιφανή νίκη των Σοβιετικών σχεδόν στη μισή Ευρώπη, ο μόνος τρόπος να ανατραπεί ο Σοσιαλισμός ήταν από μέσα !
Πράγμα που έγινε μετά από πενήντα χρόνια !